metropolis m

Gareth Moore (1975, Matsqui, British Colombia/Canada, leeft in Vancouver) gaat behoorlijk ver voor zijn werk. Zo zwierf hij in 2006 en 2007 als een moderne Don Quichote een jaar rond in Noord-Amerika en Europa (‘van Frankrijk tot Texas and beyond’, Uncertain Pilgrimage loopt nog verder) ‘to visit and investigate the ensuing interactions with a number of places, objects and people in an attempt to write a kind of sculptural story.’ (1). Het resultaat van die reis, een uiteenlopende collectie van gevonden objecten, gebruiksvoorwerpen, schilderijen en sculpturen gemaakt van natuurlijke en gerecycleerde materialen, was onder meer te zien in CCA Wattis Institute for Contemporary Art, San Francisco.

In 2012 bedacht hij voor dOCUMENTA (13) A place—near the buried canal, een installatie/woonhuis/gastenverblijf op een ietwat afgelegen plek in het park Karlsaue, waar hij al in het voorjaar van 2010 introk. In ruim twee jaar bouwde Moore deze privé/publieke ruimte steeds verder uit: na een werkhutje ontstond een woonhuisje, gevolgd door een ‘pension’, een wasruimte, bibliotheek en kiosk, een ‘basketbalterrein’, een ‘tempel’ met het beeld van de Romeinse vuurgod Vulcanus (geleend van het Fridericianum) alsook een vijvertje. In de zomer van 2012 konden bezoekers Moores idyllische – en idealistische – Merzbau bezoeken waar hij in de tussentijd dus ook beelden en artefacten uit de stad Kassel verzameld had (waaronder ook een oud raam uit het Gebroeders Grimm museum).

Meer recent haalde hij voor Blocked Arch, Deferred Ceremony, Dawn Chorus. Tra-diddle-da. Like a Fly in Slow Suspense in de Glasgow Sculpture Studios (april-juni 2014) hout, tinnen kannen enzovoort uit het kanaal. Daarnaast exposeerde hij er kleurige houten geluidsculpturen – klanken van cavia’s, muizen, ratten, een hond en andere huisdieren – die qua vorm openlijk verwezen naar de intonarumori van de futuristen.

A Burning Bag as a Smoke-Grey Lotus, die na Brussel nu te zien is in Den Haag, is een tentoonstelling waarin muzikale sculpturen/objecten door performers bespeeld worden. Opnieuw zijn de tientallen voorwerpen gemaakt uit gecombineerde gevonden materialen: een schelp werd voorzien van een mondstuk van een windinstrument, een tuinslang doet dienst als blaasinstrument. In Brussel plaatste hij alle objecten achter kippengaas terwijl als achtergrond monochrome schilderijen gemaakt met eieren, beton, rattengif, visvoeder, bladeren, gebruikte motorolie en inktvisinkt dienst deden. Moore werkte zijn performance-installatie tot in de puntjes uit: de performers duiken zelfs in sandalen op die de kunstenaar uit verschillende vloermaterialen vervaardigde.

Ive Stevenheydens: Waar haalde je de titel A Burning Bag as a Smoke-Grey Lotus vandaan en wat wil je met deze tentoonstelling bereiken?

Gareth Moore: ‘Je moet de titel vrij letterlijk nemen. Als je een plastic zak in brand steekt, maakt het druipende kunststof een geluid zoals een laser. De installatie onderzoekt hoe geluiden – ook voor het menselijke gehoor onhoorbare tonen – personen kunnen aangrijpen, zowel lichamelijk als emotioneel….