metropolis m

Het is een onderdeel van onze programmalijn om met musea samen te werken en gelegenheid aan curatoren te bieden een selectie te presenteren uit hun eigen collectie. Dit laatste punt is onderdeel van onze ontstaansgeschiedenis als reizend platform binnen verschillende instellingen, waar we samenwerkten met progressieve conservatoren en curatoren. Roel (Arkesteijn, red.) introduceerde de huidige methode bij ons, vanuit een wens zijn collectie anders te lezen, bekijken en tonen. Hiermee gaat de reeks in tegen de veronderstelling dat heel veel niet in de collecties zit. Er is wel degelijk internationaal en intercultureel verzameld. Door de presentatie in een andere instelling, is een ander verhaal in de vorm van een andere selectie mogelijk. De curator kan en wil ook dit andere laten zien. Onze vaste locatie speelt hierin een belangrijke rol: een groter publiek in het hartje van de Randstad biedt extra zichtbaarheid aan de werken. Er komen veel jongeren en er is gratis toegang.

Framer Framed is een belangrijke aanjager in het Nederlandse kunstenveld van de discussie over die eurocentrische visie en het verbreden van het aanbod. Wij reflecteren continu op onszelf. Door veel te lezen, internationaal tentoonstellingen te bezoeken, met kunstenaars te praten en ons steeds af te vragen wat er speelt in de wereld en in de kunst en hoe wij daar als museum in staan en ons toe moeten verhouden.

Ik vond het een grote eer dat Museum Arnhem werd gevraagd om een presentatie te maken buiten de eigen instelling. Ook gezien de uitgangspunten van Framer Framed heb ik in de tentoonstelling de nadruk gelegd op kunstenaars die de stereotype beeldvorming van ‘de Ander’ aankaarten, op kunstenaars met een niet-westerse achtergrond en kunstenaars die in hun werk verwijzen naar racisme, seksisme, ongelijke machtsverhoudingen en naar maatschappelijk geweld en onrust die weer te maken hebben met de ontwikkelingen wereldwijd. Ook in het museum presenteer ik dit soort tentoonstellingen, zoals in de recente tentoonstellingen Onrust en het is een structureel onderdeel van ons aankoopbeleid.

In het geval van Museum Arnhem gaat dit zeker niet op. Wel kwam dit punt naar voren in de discussie over (het nieuwe) SMBA en hoe bepaalde discursieve praktijken een nadrukkelijke en structurele plek zouden moeten krijgen binnen de muren van het instituut. Het vormt de basis van een noodzakelijke verandering. De exposities fungeren als reflecties op het institutionele kader en aanjager van discussie over de selectie – hier én daar.

Ik mis het reizen niet per se, want hier kunnen wij structureel en op eigen voorwaarden een instelling vormgeven waarbij representatie, identiteit, diversiteit en engagement een thuis vinden. We hoeven niet meer van buiten naar binnen te stappen en kunnen zelf de keuzes maken; wat meer mogelijkheden geeft. We werken hiervoor samen met freelance curatoren en musea – zoals nu het geval is. Ook bouwen we aan een eigen community. We hebben een divers publiek dat wij aanspreken en welkom heten. De vaste locatie zorgt ervoor dat Framer Framed nu altijd gemakkelijk te vinden is. Ook zijn we uniek binnen de stad door het samenkomen van beeldende kunst met geëngageerd debat en maatschappelijke organisaties. Zo kunnen we de discussie breder trekken door daadwerkelijk in contact te staan met geïnteresseerden en belanghebbenden. Een werkwijze die nog niet aanwezig was in Amsterdam. Dit is een laagdrempelige plek die gratis toegankelijk is, hoewel de kunst zelf niet per se altijd even toegankelijk is. Door lezingen en events gaan wij het gesprek hierover verder aan met ons publiek.