metropolis m

Kunstenaar Feiko Beckers (1983) begint het nieuwe culturele seizoen op goede voet met een solotentoonstelling bij de hippe Londense galerie Tenderpixel, die afgelopen periode onder andere presentaties toonde van Shana Moulton, Holly White en Richard Healy. Naast de solo, heeft de Friese Beckers in het voorjaar van 2018 ook nog een tentoonstelling bij het Fries Museum in de planning staan, terug naar zijn Friese roots, so to say. 

Debbie Broekers: You might actually learn something wordt je eerste solo bij Tenderpixel, spannend?

Feiko Beckers: Ik loop goed op schema, dus in die zin ervaar ik gelukkig weinig stress.

Hoe ben je bij Tenderpixel terecht gekomen?

Ik heb in 2014 meegedaan aan een groepstentoonstelling bij Tenderpixel getiteld Acting Truthfully Under the Circumstances (samen met o.a. Anja Kirschner en David Panos, Jacopo Miliani en Timothy Ivision). Vanaf dat moment hadden we al het idee om een keer samen een solotentoonstelling te doen, maar daar kwam de hele tijd van alles tussen en uiteindelijk is het nu drie jaar later. Ik heb in de tussentijd nog een film van mij laten zien op een soort filmfestival dat tenderpixel georganiseerd had. Maar ik heb verder niets speciaals met Londen. Die connectie bestaat er echt via de galerie, maar daarom is het interessant dat nu ook verder uit te werken met een solo.

Wat kunnen we verwachten van je nieuwe solo? Ik zag dat de tentoonstelling een maand loopt, met live performances in het weekend.

Ja, ik ga vijf performances doen, elk van zo’n vijf tot tien minuten. Voor iedere performance maak ik een bureau. Het worden een soort intieme performances; ik zit aan de ene kant van het bureau en het publiek zit aan de andere kant, met een publiek van zo’n drie tot vijf personen per keer. Op ieder bureau staan sculpturen en objecten die ik tijdens de performances zal gebruiken. Tenderpixel heeft twee etages die ongeveer even groot zijn en de vijf bureaus zullen een beetje verspreid door de ruimte worden opgesteld; twee boven, drie beneden, zoiets. In de maand september kom ik ieder weekend naar de galerie om de performances te geven, elke vrijdag en zaterdagmiddag. Dan geef ik elk half uur een performance, van tafel naar tafel. Als je dan twee uur blijft, kun je alles zien.

Perform je de vijf werken alleen of kunnen we, zoals in eerdere werken, ook familieleden en vrienden verwachten?

Ik perform ze alleen, met uitzondering op een werk dat alleen te zien is tijdens de opening. Bij die performance ga ik een lied zingen, getiteld Good with Girlfriends. Dat lied heb ik samen met een vriend van mij uit Parijs opgenomen en een klein koortje van vriendinnen van vrienden gaat mij helpen met de uitvoering. Dat lied is een soort performance over onzekerheid. Ik kom erachter dat een van de dingen waar ik wel heel goed in ben, ondanks mijn onzekerheid, het opnoemen van mijn zwakheden is: one of my strengths is my ability to list my weaknesses. Dat doe ik dan ook in dat lied en dan kom ik uiteindelijk op nog iets anders waar ik ook goed in ben, en dat is met de omgang van vriendinnen van mensen. Dus ik ben niet per se goed met mensen zelf, maar wel met de vriendinnen van die mensen. Daarom heb ik ook een koor van vriendinnen van vrienden. De vriendin van de galeriehoudster doet bijvoorbeeld ook mee.

En op de dagen dat er niet performed wordt? Worden er dan registraties van de performances getoond?

Nee. Op de dagen dat er geen performances zijn, zie je de overblijfselen: de bureaus en de props, of, om het in het Nederlands te houden, de rekwisieten. Aan deze objecten is wel een beetje af te lezen dat ze een soort performatieve potentie hebben.

Kun je al iets vertellen over wat voor soort onderwerpen je gaat aansnijden?

In mijn performances kom ik vaak met een probleem en vind ik daar een absurde oplossing voor. Ik dacht, misschien kan ik dat wel ietsje rigoureuzer aanpakken. Zo wil ik het bieden van een oplossing heel letterlijk nemen door performances in de vorm van workshops te gaan presenteren. Een performance kun je leuk vinden of interessant, of niet. Je kunt je vrienden aanmoedigen om ernaar toe te gaan, of juist vertellen om vooral niet te gaan. Maar wanneer je iets een workshop noemt, ben je ervan overtuigd dat je aan het einde van de dag iets geleerd hebt. Daar komt de titel van de tentoonstelling ook vandaag, You might actually learn something.

Is dat leren in de zin van hoe je met bepaalde zaken om kan gaan?

Ja, precies! Zo presenteer ik een workshop met frustratie omgaan en een workshop problemen oplossen, en eentje hoe je met onzekerheid om kan gaan.

Hartstikke nuttig, eigenlijk!

Ja, hartstikke nuttig! In kunst gaat het vaak over indirecte communicatie, dus het leek me wel grappig om nu met iets te komen, waar je echt iets aan hebt. Maar goed, uiteindelijk leer je natuurlijk helemaal niets. Ik presenteer het weliswaar als workshop, maar dat idee wordt al snel naar de achtergrond gedrongen. Het gaat erom dat mensen met die gedachte de galerie binnenstappen. Hoewel het publiek tijdens de performances een actieve rol toebedeeld krijgt, is dit wel een hele minimale. Ze participeren, maar het is zo opgezet dat er maar een uitkomst is. Het is geen ongeleid projectiel.

Je gaat in je werk graag in op sociaal ongemakkelijke of gênante situaties. Laat je die ook tijdens je performances toe? Zijn die ook awkward?

Ik heb ooit een performance samen met mijn vader gedaan, waarbij ik een hele lijst met dingen opnoemde die mijn vader deed en waar ik mij voor schaamde. Ik las die lijst op, terwijl mijn vader naast mij stond. Na afloop van die performance vroegen mensen mij wel van is dat niet awkward voor jou en je vader om in zo’n situatie te zitten. Ik vind het heel leuk om dit soort ongemakkelijke situaties op te roepen, vooral voor mezelf. Zodat de bezoekers, als ze al schaamte voelen, plaatsvervangende schaamte ervaren in plaats van zichzelf ongemakkelijk te voelen. Je kan immers heel makkelijk een situatie creëren waarin het publiek zich ongemakkelijk voelt; je kunt jezelf uit gaan kleden, naakt gaan rondhuppelen. Ik probeer die ongemakkelijk niet bij het publiek neer te leggen, maar bij mezelf. Mensen komen vaak na een performances, of een enkele keer zelfs tijdens een performance, naar mij toe om hun eigen verhaal te vertellen, over iets wat hun ook is overkomen. Ik vind het wel mooi dat mensen daar de ruimte voor voelen.

Put je voor de komende show ook weer uit eigen (gênante) ervaringen?

Ja, uiteraard. Ik ben nu wat verhalen aan het schrijven voor die nieuwe performances en dan heel snel, zijn veel verhalen gerelateerd aan mijn moeder. Dat komt heel vaak terug. Er is altijd wel weer een situatie waarin ik een vreemde gedachte heb en die dan deel met mijn moeder, die daar dan vervolgens als een soort voice of reason op reageert.

Je solo bij Tenderpixel is een mooi begin van het nieuwe culturele seizoen. Heb je nog meer projecten in de planning?

Ja, aan het begin van het nieuwe jaar ga ik een project doen in het Fries Museum. Eelco van der Lingen heeft mij daarvoor uitgenodigd. In 2018 is Leeuwarden de culturele hoofdstuk van Europa en ik ben Fries. Het wordt mijn eerste tentoonstelling in Friesland. Ik heb wel eerder een residentie gedaan bij Kunsthuis Syb. Naar aanleiding van die residentie verscheen er een tekst over mijn werk in het Fries, en toen waren mijn ouders zo trots! Wanneer ik ze vertel dat ik iets in het Fries Museum ga doen, dan kan het helemaal niet meer stuk. Zoiets als Tenderpixel in Londen dat vinden ze wel leuk en aardig, maar het Fries Museum, dat spreekt! Het liefst zouden ze willen dat ik werk maakte voor in de achtertuin!

Feiko Beckers, You Might Actually Learn Something, Tenderpixel, Londen 02.09.0217 t/m 23.09.2017. Elke vrijdag en zaterdag performances. Opening op vrijdag 1 september van 19:00 – 21:00

Pauline Curnier Jardin

Andere tips voor het komende galerieseizoen:

Sanne Vaassen, in de nieuwe galerie Alpert + Leary, Amsterdam, 02.09 (opening in Staalstraat 9) 

Pauline Curnier Jardin, Ellen de Bruijne Projects, Amsterdam, 09.09 t/m 4.11.2017 LEES OOK HET INTERVIEW IN METROPOLIS M Nr 4 DEGROWTH

Rob Birza, Drifting Circles, Willem Baars, Amsterdam, 16.9 t/m 14.10.2017

Richard Healy, The Great Indoors, Marian Cramer Projects, Amsterdam, 09.09.2017 t/m 10.10.2017,

Anthony Goicolea, Sebastiaan Bremer en Mohau Modisakeng, Ron Mandos, Amsterdam, 09,09, t/m 21.10.2017,

Paul Beumer, The message of the flower is the flower, Dürst Britt & Mayhew, Den Haag 19.09.2017 t/m 28.10.2017, 

Patricia Kaersenhout, Proud Rebels, Wilfried Lentz, Rotterdam, 07.09.2017 t/m 05.11.2017

Patricia Kaersenhout,

Debbie Broekers

is kunstcriticus en kunsthistoricus

Recente artikelen