metropolis m

Gisteren domineerde het Google Art Project het nieuws. Google liet weten het aantal deelnemende musea naar 151 uit te breiden en de (internationale) kranten stonden er vol mee. Ook vond de Nederlandse première van de tweede editie van het Google Art Project in het Gemeentemuseum in Den Haag, gepresenteerd door een apetrotse Benno Tempel (directeur Gemeentemuseum), een glunderende Pim van der Feltz (directeur Google Benelux) en een laaiend enthousiaste Halbe Zijlstra.

V.l.n.r. Pim van der Feltz
Halbe Zijlstra

‘Ik ben er heilig van overtuigd dat de bezoekersaantallen van de deelnemende musea zullen stijgen. Namens alle Nederlanders: bedankt’, besloot Zijlstra zijn ietwat stuntelige presentatie. Hij prees de Nederlandse deelnemers om hun open houding ten opzichte van de toekomst. ‘Jullie kijken niet hoe het was, maar hoe het kan zijn’, het leek tegelijk een verdediging van de bezuinigingsdrift in zijn eigen portefeuille.

Het was een gezellig onderonsje. Zijlstra begon zijn speech met een schijnbaar kritische noot waarvoor hij een songtekst van Marvin Gaye aanhaalde, Ain’t nothing like the real thing. Benno Tempel kaatst de bal terug met een tekst van U2: Even better than the real thing. Ouwe-jongens-krentenbrood.

’s Avonds schoof Tempel samen met Mariko Peters van GroenLinks en NRC-journalist Pieter van Os aan bij Pauw & Witteman om te kletsen over hun favoriete kunstwerken uit de database. Peters was euforisch er door de zoom-functie achter te komen dat het paard en wagen in Van Goghs De Oogst, geen lijkwagen was – zoals haar ooit verteld was – maar mogelijk een verliefd stelletje in een kar.

En inderdaad, de mogelijkheden van Google Art zijn verbluffend. De hele wereld heeft via één website toegang tot delen van de meest vermaarde museumcollecties van de wereld, en je kan inzoomen op iedere penseelstreek.

Kritiekpunten zijn er ook. Niet ieder museum komt zomaar in aanmerking voor het Google Art Project, en natuurlijk wordt Google er niet armer van. De werken zijn vrij eurocentrisch, ondanks recente toevoegingen van musea uit andere werelddelen. Door hoge beeldrechten aan de erven van kunstenaars zijn veel topwerken niet toegankelijk. En waar is de hedendaagse kunst? Het MoMA biedt wat naoorlogse werken, maar daar houdt het zo’n beetje op.

Ik wacht graag nog even de volgende editie(s) met nieuwe deelnemers af tot ik volmondig kan zeggen ‘even better than the real thing.’

www.googleartproject.com

Jolien Verlaek

Recente artikelen