metropolis m

‘Bij de vorige editie van de Biënnale waren er twee apps beschikbaar: de officiële app van de Biënnale, die niet veel meer was dan een digitaal programmaboekje, en de gratis app van veilinghuis Christie’s, die beschikte over een GPS-functie waarmee je kon navigeren tussen de verschillende paviljoens. Onze app lijkt in de basis op die van Christie’s, maar daar waar zij de kunstenaars in de paviljoens relateerden aan hun eigen marketing-propaganda, willen wij per paviljoen informatie verschaffen over de sociale, politieke en economische condities waarin het tot stand is gekomen. Die achtergrondinformatie ontbreekt in de huidige infrastructuur van de Biënnale vrijwel systematisch, maar is cruciaal voor een beter begrip van wat je ziet. 

Neem de selectie van Mark Manders , de Nederlandse inzending van dit jaar. Die kun je niet los zien van het paviljoen van curator Guus Beumer van twee jaar geleden. Waar Manders een gevestigde, apolitieke kunstenaar is met een bewezen marktwaarde en werkend vanuit een degelijk sculpturaal en poëtisch vocabulaire, daar trachtte Guus Beumer , in reactie op de ingrijpende kunstbezuinigingen, een gelaagd, multimediaal totaalkunstwerk van design, architectuur, beeldende kunst en muziek tot stand te brengen. Beumers paviljoen werd door velen ervaren als het ultieme cliché van gesubsidieerde kunst: onbegrijpelijk. Mark Manders dient dat nu te corrigeren om de culturele elite in Nederland zijn status te doen hervinden. We willen in onze app dat soort feiten en inzichten per paviljoen verschaffen.’ 

‘Ja, er zijn tachtig paviljoens, dus het is veel werk. Ik werk daarom met een groot team van schrijvers, curatoren en kunstenaars uit verschillende landen om alle informatie en teksten gereed te krijgen. Het zou natuurlijk pervers zijn als ik in mijn eentje een ideologische gids zou schrijven voor de gehele Biënnale.’