metropolis m

L.A. Raeven, The height of vanity, 2008, videostill (multi-media installatie)

De tentoonstelling Ideal Individuals in het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem biedt een overzicht van het werk van L.A. Raeven, de eeneiige tweeling Liesbeth en Angelique Raeven. Sinds 2000 maken en verzamelen ze documentatiemateriaal over een aspect uit de maatschappij dat hun aandacht trekt. In installaties en video’s wordt hieraan een nieuwe wending gegeven.

Verschillende videoschermen van de multimedia-installatie The Height of Vanity (2008) tonen de whereabouts van twee Chinese meisjes die zijn geobsedeerd door het hebben van de ideale lichaamsmaten. Zo heeft Lu Yang haar benen operatief laten verlengen, immers, ‘being pretty is an opinion, being tall is a fact’. Sun Mei beschikt niet over de financiële middelen die nodig zijn voor een operatie. In plaats daarvan doet ze oefeningen aan een bruut uitziend lichaam-uitrek apparaat om toch die paar extra centimeters te winnen. Nu heeft Sun Mei juist relatief lange armen, terwijl Lu Yan lange benen heeft.

L.A. Raeven, The height of vanity, 2008, videostill (multi-media installatie)

In tabellen in een Case Report zijn de veranderingen aan de lichamen van Lu Yang en Sun Mei nauwkeurig te volgen. De meisjes zijn patiënten in een onderzoek van L.A. Raeven. Door de drang te conformeren aan het door de media gestelde schoonheidsideaal, lijken Lu Yang en Sun Mei hun eigen schoonheid te vergeten. The Height of Vanity toont de impact van de mediabeelden op het zelfbeeld van de meisjes. In het grotere project Ideal Individual becommentarieert L.A. Raeven de manipulatieve kracht van de media door de strategieën over te nemen en met een eigen brand een ziekelijk beeld te adverteren.

In 2000 werd het ‘L.A. Raeven Analyse & Research Service’ gelanceerd voor de werving van meisjes via kranten en andere pers. De vermagerde lichamen van Liesbeth en Angelique Raeven golden als nieuwe maatstaf waaraan de meisjes moesten conformeren. Een van de uitkomsten is de video L.A. Army, in 2002 geschoten in De Appel, waarin de gerekruteerde meiden verveeld en gedeprimeerd in hun ondergoed op de grond van de galerieruimte zitten. Ze hebben een zwarte vlek op hun bovenarm – een markering van een meetinstrument van L.A. Raeven. Als creepy onderzoekers verzamelen ze data, die vervolgens kan worden vergeleken met hun ideaalbeeld.

L.A. Raeven, A Dream, 2010

Waarom? ‘People do not know how lucky they are that they are unique individuals, instead, they try to submit to an ideal’, aldus L.A. Raeven in de bijbehorende publicatie. In het recente A Dream (2010) komt de worsteling van het loskomen uit de uniformiteit naar voren. In de video strompelt Angelique moeizaam achter haar tweelingzus, die ze niet kan bijbenen, maar ook niet kan laten gaan. Het blijkt lastig te ontsnappen aan de door haar genen gedicteerde gelijkenis met haar zus. Wat is gegeven en wat je kunt veranderen?

L.A. Raeven brengt de grote invloed van de glossy mediabeelden naar de oppervlakte door via gebruik van dezelfde formule afwijkende beelden te creëren. Op wat voor manier zijn deze beelden anders dan de bekritiseerde mediabeelden? Angelique en Liesbeth maken hun punt, maar helaas biedt het mij geen alternatieve manier om voorbij de bekende beelden te kijken. Eigenlijk conformeert L.A. Raeven aan de status quo met de creatie van een eigen brand identity en een plekje in het Museum voor Moderne Kunst. Een ware catch-22.

Bij de tentoonstelling is de publicatie L.A. Raeven Analyse/Research Paris verschenen.

Jane Boddy is stagiaire bij METROPOLIS M

Jane Boddy

Recente artikelen