metropolis m

Gladstone heeft een solotentoonstelling met nieuwe werken uit 2011 van de Britse kunstenaar Richard Hughes (1974). Hughes toont alledaagse objecten en triviale vondsten zoals een klok, een beschermhoes voor een motor, een kartonnen doos of matras. De crux is dat hij niet die objecten zelf toont maar ze heel precies namaakt in (dure) materialen zoals epoxy of polyester. Wat je ziet is dus niet wat je krijgt. De tentoonstelling is een niet echt overtuigend spel over namaak, realisme en surrealisme dat al snel versukkelt in het geinige, de kunstenaar die het moet hebben van slimme trucjes en goede vondsten (let ook op de titels van de werken).

Sterling Ruby – Paintings

Tot 9 april bij Xavier Hufkens

Een heel stuk zuidelijker – buiten de vijfhoek die het centrum van Brussel markeert – liggen de galeries Xavier Hufkens en Meessen De Clercq (aka MSSNDCLRCQ). Xavier Hufkens pakt uit met een grote solopresentatie van schilderijen van de Californische kunstenaar Sterling Ruby (1972). De abstracte, indrukwekkende doeken uit 2010 zijn volledig met spuitbus geschilderd. Af en toe wil de kleur er doorheen komen maar zwart, donker, somber, overheersen. Omdat er met spuitbussen geverfd is zijn de contouren zacht, wolkig, flou. Daaroverheen heeft Ruby scherpere verfsporen getrokken, altijd van boven naar beneden en meestal in het wit maar soms ook in groen, rood of zwart. Deze verticale sporen geven de doeken een scherp randje en refereren aan thema’s als vandalisme en het markeren van je stedelijk territorium die in zijn werk een rol spelen (het gebruik van spuitbussen, de verf van de straat, is daar overigens ook een component van). De titels van de werken – SP 137, SP 146, SP 149, … – zijn eerder technisch en afstandelijk en staan voor kleur- en materiaal combinaties.

Exposition International des Arts Décoratifs et Industriels Modernes & des Arts et Techniques dans la Vie Moderne

Tot 16 april bij MSSNDCLRCQ

Meessen De Clercq heeft een verwarrende (in de zin dat de samenhang en het waarom van de selectie niet echt duidelijk worden) internationale groepstentoonstelling die ‘moderne decoratieve en industriële kunst en technologie in het hedendaagse leven’ toont. Er worden vijf kunstenaars gepresenteerd die in hun werk een relatie aangaan met moderniteit via industrieel of huislijk design. Denk aan een serie meubels, de Eiffeltoren, stofontwerpen. Van Charlotte Moth is er een zwart-wit video en negen foto’s te zien waarin modernistische architectuur en abstracte vormen de hoofdrol spelen. Sarah Ortmeyer heeft een stijlkamer ingericht die als een soort liefdesgedicht aan de Eiffeltoren gelezen kan worden (vorm, kleur, objecten, materialen). Helemaal beneden in de galerie zijn er twee stoffen stroken en een diapresentatie van Maria Loboda. De stoffen patronen zijn gebaseerd op de manier waarop er wordt geschreven over ontwerpen uit de Wiener Werkstätte en art déco periode. Denk bijvoorbeeld aan typeringen als ‘krachtige hoekige vormen’ en energieke zig-zag patronen’. Er zit een prettig soort humor en vormgevoel in haar vertaling van die karakteriseringen naar nieuwe stofpatronen. De tentoonstelling is samengesteld door Latitudes (collectief bestaande uit Max Andrews en Mariana Cánepa Luna).