metropolis m

Clemens Hollerer, Quarantine

Op de valreep heb je deze week nog de tijd om drie bijzondere tentoonstellingen in drie Amsterdamse kunstruimtes te zien. Te weten; PS Projectspace, Tegenboschvanvreden en de tijdelijke galerieruimte May Your Wish Come True.

[h1]May Your Wish Come True…

2 maart – 1 april
www.facebook.com/MayYourWishComeTrue

Tatiana Mesa Pajan Gabinete de Arqueologia, 2009

De tentoonstelling May Your Wish Come True… bevindt zich in een anti-kraakgebouw aan De Lairessestraat in Amsterdam Zuid. De restanten van waar de wasbakken stonden, de half afgebroken muren, de zichtbare leidingen en de afgebladderde verf geeft de voormalige tandartspraktijk een melancholische en rauwe sfeer. Perfect voor de tentoonstelling die, ondanks de ietwat sentimentele thematiek van het menselijk verlangen, in de werken een harde realiteit laat zien. De tijdelijke tentoonstelling wordt georganiseerd door Adriana Gonzalez Hulshof en Madelon van Schie. De twee jonge kunsthistorici waren via een docent aan elkaar voorgesteld vanwege een gedeelde interesse in Latijns-Amerikaanse kunst. Op de tentoonstelling wordt de geëngageerde werken van Antonio Vega Macotela, Lidwien van de Ven, Tatjana Mesa Paján en Newsha Tavakolian getoond.

Newsha Tavakolian, Listen

De Mexicaanse kunstenaar Macotela werkte een paar jaar lang met gedetineerden in een gevangenis in Mexico, waar hij het project Time Divisa (2006-2010) ontstond. De gevangenen maakten tekeningen, objecten en collages voor Macotela en in ruil daarvoor voerde hij hun wensen uit. Voor één van deze ruilen tekende een gevangene al zijn voetstappen in zijn cel, om zijn beperkte bewegingsruimte te visualiseren. Zijn wens aan Macotela was de route van zijn huis naar het huis van zijn beste vriend te filmen, omdat hij zich dat niet meer kon herinneren.

Van jongs af aan was het de wens van de Iraanse fotografe Newsha Tavakolian om zangeres te worden. In Iran is het sinds de revolutie (1979) illegaal voor een vrouw om solo te zingen. Op de tentoonstelling laat Tavakolian de indrukwekkende stille film Listen (2009-2010) zien waarin zes Iraanse zangeressen geluidloos zingen.

PS Projectspace – Quarantine

4 maart – 1 april
www.psprojectspace.nl

Clemens Hollerer, Quarantine

Vorig jaar was de Oostenrijkse kunstenaar Clemens Hollerer (1975) een van de genomineerden van de Future Generation Art Prize en maakte hij voor de presentatie tijdens de Biënnale van Venetië een grote houten installatie in het trappengat in het Palazzo Papadopoli, alsof het oude palazzo in de steigers stond. Uitgangspunt voor zijn installaties zijn vaak foto’s van bouwplaatsen, lege fabrieksterreinen en bouwvakkers. Hollerer is geïnteresseerd in de veranderlijkheid van deze plaatsen en volgt soms voor langere tijd een bouwplaats om het verloop en het proces van de sloop en opbouw te documenteren.

De ruimte van PS Projectspace, een initiatief van kunstenaar Jan van der Ploeg in Amsterdam-Oost, is momenteel helemaal getransformeerd door Hollerers site specific-constructie Quarantine, die de hele ruimte in beslag neemt. Hij gebruikt voornamelijk simpele houten, geschilderde of ongeschilderde balken in zijn werk, waarmee hij barrières in de ruimte opwerpt. Als bezoeker kan je je niet vrijelijk door de ruimte bewegen, je moet je conformeren aan het zigzaggende pad dat Hollerer door de wirwar van planken heen heeft vrijgemaakt.

Tegenboschvanvreden – On demand 2

3 maart – 7 april
www.tegenboschvanvreden.com

Bij Tegenboschvanvreden is nog twee weken de tentoonstelling On Demand 2 te zien, een samenwerkingsproject met Ellen de Bruijne Projects, Galerie Crèvecouer, Jeanine Hofland Contemporary Art, Hollybush Gardens, Silberkuppe, Galeria Stereo en Galerie Tatjana Pieters. De tentoonstelling biedt wat je van de titel verwacht: in de achterruimte van de galerie is een kleine bioscoopzaal ingericht waar je van alle galeries verschillende video’s van uiteenlopende kunstenaars kunt bekijken. Het is een vervolg op de eerste presentatie in 2010, toen Tegenboschvanvreden net was opgericht en ze graag wilden samenwerken met andere galeries en een podium wilden creëren voor videokunst.

Het aanbod varieert van documentaire-achtige lange films zoals de films van Andrea Büttner, Maria Pask en Fernando Sánchez Castillo tot korte videofragmenten van Dina Danish, Florian & Michael Quistrebert en Rebecca Digne. Er zijn twee wat obscure hoogtepunten. Van de Poolse kunstenaar Wojciech Bakowski wordt de video The Wall getoond, een korrelig beeld van een lege ruimte met op de achtergrond harde muziek en een stem die in het Pools schreeuwt. En de video Big Bang van Cristina Lucas, waarin een naakte vrouw met haar vagina de woorden ‘Big Bang’ verft. Het werk benadert met humor kunsthistorische referenties, van Courbets L’Origine du monde tot de vaginaschilderijen van Shigeko Kubota.

Julia Geerlings is stagiaire bij Metropolis M

Recente artikelen