metropolis m

Marc Oosting
Xue Mu

W139 schetst het lot van de hedendaagse kunstenaar.

Even is Jean Bernard Koeman terug in W139 waar hij een jaar of tien geleden furore maakte, en direct ademt het centrum de sfeer van toen, alsof de tijd heeft stilgestaan. De kunst lijkt intussen niet erg veranderd. Wat misschien wel zo is.

Met liefst 32 deelnemende kunstenaars is THE RESEARCH AND DESTROY DEPARTMENT OF BLACK MOUNTAIN COLLEGE een vrij chaotische tentoonstelling, waar wel enkele in het oog springende werken te zien zijn. Het is alweer een tijdje terug dat ik er rondliep, maar ik herinner me vooral opvallende foto’s van onder anderen Fabian Schröder, een dominant patroon op de muur van Thomas Raat, wat gaten in de grond waar wat uitkwam (ik ben vergeten van wie) en stapelingen van Mahal de Man.

Over onderzoek gaat de tentoonstelling, zegt de begeleidende tekst. Of beter over het doen van onderzoek zoals zich dat manifesteert in het verzamelen. De tentoonstelling wordt een Wunderkammer genoemd, wat volgens mij vooral betekent dat het er een zootje ongeregeld is dat doet alsof er een diepere orde achter schuilgaat. God weet wat de code van die orde is. En misschien zelfs Hij niet.

Koeman denkt daar anders over. Volgens hem zitten er niet één maar meerdere ordes binnen het geheel. In diezelfde tekst heeft hij het over metonymische verbanden tussen de objecten onderling. Maar volgens mij gaat deze tentoonstelling meer over zoeken dan over vinden, gezien ook de vele toespelingen op ontdekkingstochten, expedities, uitkijktorens en schatgraverij.

Gesproken wordt van de tentoonstelling als een ‘een boutade voor het werk van een nieuwe generatie, recent tot zeer recent afgestudeerd aan een (master)opleiding aan academies in Nederland en Vlaanderen’. Koeman bepleit via verwijzingen naar de The Stooges en The Black Mountain School een cultuur van ‘de verbeelding aansporen. Gewoontes van kijken uitdagen. Al doende leren en de nadruk leggen op het experimentele belang van progressieve leermethodiek’. Zoals het geval bij de inmiddels mythische Black Mountain College van Hans en Anni Albers.

Ik zie vooral veel nostalgie en romantiek rondom het idee van de kunstenaar als ontdekkingsreiziger die bij nacht en ontij onvermoeid blijft speuren naar dat moment van inzicht, die blik, die visie die alle andere overbodig zou moeten maken, maar die eenmaal gevonden op de een of ander manier maar niet wil overtuigen, en dus tot verder zoeken noopt.

Het leven als zoekmachine. Research and Destroy and Research again.


THE RESEARCH AND DESTROY DEPARTMENT OF BLACK MOUNTAIN COLLEGE
W139
20 oktober – 2 december

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen