metropolis m

In W139 stonden twee visies op het maken van kunst tegenover elkaar.

In W139 werden afgelopen tentoonstellingsronde twee totaal verschillende concepten tegenover elkaar gezet. Zo was er A Matter of Time and Space waarbinnen de materialiteit binnen de kunst werd aangesproken: volgens de makers is het logisch dat nu de kunst wordt aangevallen er een terugkeer naar de basis plaats vindt. Deze basis wordt gevormd door het maken van objecten.

Wat dan ook het uitgangspunt van de expositie was: het maken van voorwerpen, waarbij ook de opbouwperiode een belangrijke rol speelde, omdat het samenwerken aan een gedeelde uitkomst en het plezier dat daarmee gepaard gaat een rol speelt. De expositie zou hiermee een bevrijding van de contextualisering en historisering teweeg moeten brengen en strikt naar voren kijken: los van alle theoretisering kunst zijn.

De presentatie zelf biedt opmerkelijk veel materiaal dat in verband gebracht kan worden met de natuur, zoals hout, klei en karton. De geopperde teruggang naar de basis en de rol van de natuur kan gerelateerd worden aan een tendens in de maatschappij waarbij zelfvoorzienendheid en aandacht voor kwaliteit en handwerk in toenemende mate waardering oogst. Om uit de gebruikelijke context weg te bewegen is de kunstenaars gevraagd om op een manier te werken die zij normaliter niet zouden toepassen.

De gepresenteerde werken zijn moeilijk thuis te brengen, omdat ze geacht worden geheel voor zichzelf te spreken. Als Gesamtkunstwerk werkt A Matter of Time and Space redelijk en als impressie van mogelijkheden van handwerk en samenwerking is het vooral een leuk initiatief. Het gebruikte thema heeft potentie, maar de uitwerking blijft slechts bij een benadering van de ideeën.

Tegenover de focus op het maken staat een kunstenaar die zich bezighoudt met spirituele referenties. Hoewel dit woord in het Nederlands over het algemeen een oppervlakkige connotatie bezit, kent het werk van Sagi Groner vele lagen van onder meer religieuze, mythologische en astrologische referenties die worden aangesproken door middel van symbolen en visuele metaforen op maskers.

Deze zelfportretten zijn op vele verschillende manieren versierd, zodat elk object vele verwijzingen bezit naar manieren van zelfbeschouwing. Het gekozen medium – het masker – is in vele culturen van religieuze betekenis, en ook in onze maatschappij is het gezicht een belangrijke manier van (re)presentatie.

Binnen de contemplatieve witte ruimte met afgeronde hoeken zijn er naast de maskers ook beeldjes aanwezig die in verschillende yoga-poses steeds twee botsende onderdelen binnen het leven van de kunstenaar balanceren. Deze strijdigheden hebben veelal een technische en natuurlijke kant, maar ook de fauteuil tegenover de koffer komt langs. De metaforische betekenis van het werk van Groner is zeer interessant en gelaagd.

Hoewel Groner door middel van zelfbeschouwing en antoniemen een soortgelijke thematiek aanspreekt als A Matter of Time and Space, lukt het hem wel tot een hoger – of dieper – plan te komen, wat bewijst dat goede kunst een synthese is: van concept én materiële esthetiek.


W139
The Psychonaut
Sagi Groner
13 januari – 10 februari

A Matter of Time and Space
met Daniela Bershan, Bas de Boer, Matthijs Bosman, New Sculpture Department (Kees Boevé, Lorenzo Quintanilla, Marc Barreda), Monica Tormell en Anne Verhoijsen
Samengesteld door Maze de Boer in samenwerking met Irene de Craen
15 december – 10 februari

Vincent van Velsen

is redacteur Metropolis M en conservator Stedelijk Museum Amsterdam

Recente artikelen