A Moment, a Person, a Thought Frank Mohr Institute Groningen Graduation Shows 2016
De eindpresentatie van de studenten van het Frank Mohr Institute vindt dit jaar op drie locaties plaats. Er is een groepsexpositie in het academiegebouw aan de Praediniussingel en daarnaast kozen twee studenten elk een eigen locatie elders in de stad. Dat levert drie heel verschillende presentaties op.
[h1]Praediniussingel
Om met de groepsexpositie te beginnen: deze locatie lijkt het toneel van de kleine versus de grote gebaren. Of het getoonde werk is intiem, ingetogen en bescheiden òf het is groot, luid en duidelijk aanwezig. Luca Grimaldi maakte bijvoorbeeld schilderijen op doek en paneel van bescheiden, ‘kleine’ onderwerpen waar je normaal aan voorbij loopt zoals tijdschriftenrekken en bierflesjes in een koeling. Even verderop is een speelse installatie van Maartje Wüllschleger te ervaren. Deze bestaat uit allerlei kleine onderdelen die soms met elkaar verbonden zijn (met bijvoorbeeld een stukje touw), maar die meestal schijnbaar lukraak naast elkaar geplaatst zijn; van steentjes tot puzzelstukjes, een schilderijtje en stukjes klei.
Heel anders is het werk van Jan van Egmond. Van hem zijn een installatie en een aantal objecten te zien. De installatie is een ter plekke opgebouwd atelier met kratten vol zooi, de objecten zijn een soort gevechtsmachines die samengesteld zijn uit willekeurige dingen als potten met erwten, clownsmaskers en wc-borstels. Het geheel heeft een hoog do-it-your-self-gehalte en levert hier en daar leuke vondsten op.
Serieuzer maar ook theatraal is het werk van Michiel Westbeek dat zich afspeelt rond en in een bouwwerk van triplex in één van de andere zalen. Erover hangt een spandoek met een quote van Bertolt Brecht: ‘Verander de wereld, zij kan het gebruiken!’ Westbeek, die een achtergrond in de theaterwereld heeft, voert hier een performance uit waarin hij zaken als populisme en vreemdelingenhaat aan de kaak stelt. Binnen in de constructie is ook een video-registratie van deze performance te zien, alsook een video van een optreden van een koor dat over vergelijkbare thematiek zingt. De teksten zijn theatraal en soms fel, met zinnen als ‘Zult u de tijd herkennen aan haar teken?/ De teef die Hitler baarde is weer loops’.
Liquid Soup
Op een steenworp afstand is Liquid Soup gevestigd in een voormalig winkelpand aan het Zuiderdiep. Liquid Soup is een plek waar ‘over kunst wordt gesproken, waar kunst wordt gedefinieerd en gerealiseerd’ en daarnaast is het ook een cateringservice. Het is een initiatief van onder andere student Madeeha Lamoreaux die hier nu haar examenwerk presenteert.
Bij binnenkomst lijk je een donkere, mysterieuze grot met artefacten te zijn binnengestapt. Alleen zijn alle objecten geen zeldzame oude vondsten, maar veelal technologische dingen als notebooks en smartphones die we maar al te goed kennen. Lamoreaux is geïnteresseerd in kunst als een rituele technologie wat zich uit in een opstelling met onder meer een soort altaartjes met technologische apparaten gecombineerd met natuurlijke elementen als kruiden. De normaliter kille technologie wordt in haar werk als het ware bezield, onderdeel van een ritualistisch gebeuren dat erg spiritueel en ook een beetje etherisch aandoet.
NP3, locatie Hofstraat
Haaks op de presentatie in Liquid Soup staat die in NP3 van Marit Westerhuis. In tegenstelling tot Lamoreaux’ presentatie is die van Westerhuis kil. In spierwitte ruimtes – de kunstenaar versterkte NP3’s white cube-uitstraling door de vloer te bedekken met spierwitte tapijten – staat medische apparatuur opgesteld. Verderop staat een ziekenhuisbed en aan verschillende wanden hangen de ‘uitkomsten’ van het semi-medische onderzoek waaraan Westerhuis zichzelf en bezoekers onderwerpt.
Ook Westerhuis maakt zich de technologie eigen, maar bij haar gaat het om de werking ervan. Zij gebruikt bestaande apparatuur en technieken om de werking van haar lichaam en die van anderen te meten, maar ook om de omstandigheden in de ruimte waar je je in bevindt vast te leggen. Zo is er een performance waarin ze met een apparaat dat aan een leugendetector doet denken, biologische gegevens van degene die tegenover haar plaatsneemt, noteert. Andere apparatuur legt alle kleuren in een ruimte gedurende een dag vast. De gemiddelde kleur wordt uiteindelijk toegevoegd aan een kleurenpalet op een muur dat doet denken aan de kleurenstrookjes van de verfafdeling bij de plaatselijke bouwmarkt. Van de kunstenaar kom je al haar pijntjes te weten en je lijkt haar in enig opzicht beter te leren kennen, terwijl van de ingevoerde gegevens van de bezoekers alleen een lijn of een gemiddelde kleur overblijft.
BIJ METROPOLIS M NR 4-2016 (AUGUSTUS-SEPTEMBER) VERSCHIJNT DE JAARLIJKSE EINDEXAMENBIJLAGE MET PORTETTEN VAN DE BESTE KUNSTENAARS VAN DE NEDERLANDSE EN BELGISCHE KUNSTACADEMIES
NU IN HET NIEUWE NUMMER VAN METROPOLIS M: HET GROTE KUNSTACADEMIE ALUMNI ONDERZOEK. EEN GROOT ONDERZOEK NAAR HOE JONGE KUNSTENAARS TERUGKIJKEN OP HUN ACADEMIETIJD EN DE EERSTE JAREN VAN HUN KUNSTENAARSCHAP
Metropolis M No 3-2016. Nu overal te koop, of bestel: [email protected] (€9,95 incl verzending)
METROPOLIS M KAN NIET ZONDER UW STEUN. NEEM NU EEN JAARABONNEMENT. DAN STUREN WE U DIT NUMMER GRATIS OP.
(OVV ZOMERACTIE; NB deze actie geldt alleen voor adressen in Nederland)
Mare van Koningsveld
