metropolis m

‘Picpus was in de achttiende eeuw een armoedig, godvergeten deel van Parijs. Veel slachtoffers van Robespierre’s guillotine liggen hier begraven. Mogelijk is de oorsprong van Picpus picue-puce, ofwel ‘vlooienbeet’. Wij willen met ons tijdschrift een kleine maar volhardende toevoeging zijn op het reguliere discours in de kunstbladen.

Ons kunsttijdschrift dankt zijn naam aan de Schotse kunstenaar, dichter en tuinman Ian Hamilton Finlay. In zijn werk staat de Franse Revolutie vaak symbool voor de uitersten in het leven. Hierbij wordt vaak een parallel getrokken met tuinieren; het temmen van de natuur als metafoor voor de strijd tussen orde en terreur.
Finlay zag de kracht van papier om ideeën te verspreiden. Ik denk dat papier deze kracht nog altijd bezit, zelfs al worden we tegenwoordig overspoeld met online-informatie en beeldmateriaal. Daarom hebben wij gekozen voor een papieren uitgave. Finlay begreep daarnaast dat de boodschap overgebracht moet worden in de prachtige combinatie van taalgevoel, typografie en lay-out. Wij streven dit na door een enkel A2 vel te gebruiken dat kan worden opgevouwen tot A6, zakformaat. Dit formaat is cruciaal, het is gemakkelijk mee te nemen en biedt precies genoeg ruimte voor de hoeveelheid informatie die wij willen printen. Tegelijkertijd ziet het er totaal anders uit dan reguliere tijdschriften. Het ziet er elegant uit, begeerlijk en misschien door z’n kleine formaat, een beetje illegaal.’

‘Picpus behelst een breed interessegebied met betrekking tot de kunsten. Wij zijn voorstanders van verhalende, heldere en korte teksten, ondersteund door zeldzaam beeldmateriaal. Daarbij deinzen wij niet terug om kunstenaars of kunstwerken te bekritiseren die wel wat minachting verdienen. De kunstpers is tegenwoordig te geredigeerd en gefilterd. Dit resulteert in nogal droge stukken tekst met een voorkeur voor gelaagd, ondoorzichtig taalgebruik. Met onze kleine, stijlvolle uitgave proberen wij een alternatief te bieden op deze reguliere pers. Daarnaast denk ik dat mijn redactielid Simon Grant het met mij eens zal zijn als ik zeg dat we Picpus elk kwartaal uitgeven voor ons eigen plezier. Dit is het soort tijdschrift dat wij graag willen lezen!’

‘Dat is erg fascinerend. Van de oorsprong hiervan in de zeventiende eeuw had ik geen idee, maar het formaat werkt nog altijd uitstekend!’

Ik gebruik voor Picpus liever het lichaam als metafoor. Kunstgeschiedenis is het lichaam; de grote kunststromingen zijn de ledematen, de torso en de gewrichten. Picpus is het onzichtbare kraakbeen, en het bindweefsel dat de zichtbare kunstwereld verbindt met verhalen en gebeurtenissen die verborgen liggen, maar onontbeerlijk zijn voor het functioneren van het hele lichaam.

Je noemt Sebald – als er bij ons al sprake is van enig ‘verzet’, dan zit hem dat in het feit dat we, net als Sebald in De Ringen van Saturnus, liever enkele buitengebieden van de kunstwereld verkennen. Wij zijn maar een tweemans leger!