metropolis m

‘De basis van Playground is het combineren van aspecten uit podium en beeldende kunst. Zonder dat het festival vooraf een bepaald thema meekrijgt, stellen we wel vast dat bepaalde lijnen opduiken. Dit jaar is het opvallend hoe de performativiteit van taal centraal staat: Orla Barry, Claude Closky, Isidoro Valcarcel Medina, Jeanine Durning, Snejanka Mihaylova en in zekere zin ook Wendelien Van Oldenborgh plaatsen taal centraal.’

‘Kunstenaars lijken vandaag inderdaad iets gemakkelijker te switchen tussen disciplines. De mogelijkheden van het ‘live’ werk activeren of brengen intrigeert meer en meer beeldende kunstenaars. Omgekeerd herformuleren theatermakers of dansers hun werk vaak in tentoonstellingsvorm met een andere duur en ruimtebeleving. Ook in Playground vallen deze zogenaamde ’transfers’ dit jaar erg op. Yael Davids bijvoorbeeld brengt een nieuwe performance in haar tentoonstelling in Museum M en programeerde ook de voorstellingen van Snejanka Mihaylova en Jeanine Durning. Vaste waarden in theater en dans, Giselle Vienne en Lynda Gaudreau, brengen een tentoonstelling of werken met de museumcollectie. De gerenommeerde Franse kunstenaar Claude Closky maakt een theatervoorstelling enkel op basis van teksten uit beeldende kunstwerken van de jaren ’60 tot vandaag (Lawrence Weiner, Tracey Emin, Barbara Kruger, Ed Ruscha en 300 anderen). Rond conceptueel kunstenaar Isidoro Valcarcel Medina wordt er een gespreksavond geënsceneerd, etc.’

‘In onze zoektocht naar relevante werken in het veld tussen beeldende kunst en podiumkunsten speelt nationaliteit in principe geen rol. Maar toevallig zaten er dit jaar in onze shortlist enkele werken van kunstenaars met een Turkse link: bij de Franse kunstenaar Christian Rizzo is de performer van het stuk een Turkse danser en die nationaliteit speelt ook een (inhoudelijke) rol in de voorstelling. Begüm Erciyas verwijst in haar werk naar beeldende kunst en importeert heel wat mechanismen uit de beeldende kunst.

Toen we het festival concreet vorm wilden geven en met deze kunstenaars in gesprek gingen bleek dat ze ook een gesprek hadden lopen met 0090, een organisatie uit Antwerpen die een brug vormt tussen Turkije, Vlaanderen en heel wat andere West-Europese landen. Het leek ons dan ook aangewezen om elkaar niet in de weg te lopen en gewoon samen te werken om deze voorstellingen in Vlaanderen te tonen.’

‘Enerzijds zoekt het festival naar bestaande producties en brengt ze deze samen, soms herwerkt op maat van Museum M of Kunstencentrum STUK. Anderzijds nodigt het festival kunstenaars uit om nieuw werk te maken. Dit jaar creëerde beeldend kunstenaar Orla Barry een nieuwe productie voor het theater, een live voorstelling met dans, muziek en performance. Deze performance ‘Mountain’ is een co-productie zal reizen, onder andere naar If I Can’t Dance in Amsterdam, South London Gallery en Bozar in Brussel.’

‘Mag ik er één in elke locatie noemen? De productie van Orla Barry in STUK is een grote aanrader. Ze vertrekt van het gegeven dat alle gesproken taal steeds improvisatie is. In de voorstelling staat een reuzenrad centraal met woorden die bepaalde scènes triggeren. De voorstelling is zowel heel visueel als een boeiend samengaan van improvisatie, muziek, beeld, dans en tekst. In M is de solotentoonstelling met nieuw werk van Yael Davids erg indrukwekkend. Samen met André Van Bergen zal ze er een performance brengen die de installatie zal wijzigen en met betekenis oplaadt.’