metropolis m

‘Je probeert allereerst een goed beeld te krijgen van de functie en de organisatie. Door net als een journalist de juiste vragen te stellen en verder te kijken dan wat zich aan de oppervlakte toont. Ik voer gesprekken met verschillende partijen. Bijvoorbeeld met de leden van het bestuur of de raad van toezicht. Die staan vaak op behoorlijke afstand van de dagelijkse gang van zaken, dus spreek ik ook met mededirectieleden, leden van het managementteam en de ondernemingsraad. Ik probeer ter plekke een indruk te krijgen van de sfeer in een instelling. Daarnaast ontvang ik stukken van de organisatie en gebruik ik het internet – dat is tegenwoordig een belangrijke informatiebron voor headhunters. Uiteindelijk schrijf ik een profiel. Met de propositie – zoals dat netjes heet – van de baan die ik op dat moment in portefeuille heb, benader ik vervolgens mogelijke kandidaten.’

‘Het zoeken van geschikte directiekandidaten is mijn dagelijks werk. Dat is het voor mensen in zo’n organisatie meestal niet. Zij hebben er, als het goed is, maar eens in de zoveel jaar mee te maken. Ik wil niet pedant overkomen, maar omdat ik al lang op een bepaald niveau opereer en zeer gespecialiseerd ben, ken ik in al die verschillende culturele velden heel veel mensen. En als ik ze niet ken, dan kan ik ze via mijn netwerk heel gemakkelijk benaderen. Een belangrijk deel van mijn werk bestaat uit een zorgvuldige begeleiding van het proces. Door mijn lange ervaring ben ik bekend met alle misverstanden, misplaatste verwachtingen en moeizame processen die zich voor kunnen doen. En, niet onbelangrijk, een goede begeleiding zorgt ervoor dat mensen, als ze niet worden aangenomen, er geen slecht gevoel aan overhouden. Het spel kent maar één winnaar en meerdere verliezers.’

‘Ik benader vaak mensen die ergens heel succesvol bezig zijn, die niet noodzakelijk op zoek zijn. Lang niet iedereen reageert op een advertentie. Hoe hoger de functie, hoe minder er op een advertentie gereageerd wordt. Wat ik zelf leuk vind, en misschien wel meer doe dan anderen, is de diepte ingaan tijdens gesprekken met kandidaten. Dat vind ik passen bij het soort functies en bij de branche. Mensen in de cultuur zijn altijd heel inhoudelijk geïnteresseerd. In deze gesprekken komen ook de risico’s en de bedreigingen aan de orde. Je wilt de goede persoon voor die positie, maar dat werkt alleen als iemand er gelukkig wordt.’