metropolis m

Apichatpong Weerasethakul
Apichatpong Weerasethakul

Met bijdragen van Apichatpong Weerasethakul, Germaine Kruip, Wael Shawky, Sammy Baloji en Filip De Boeck en Younes Baba-Ali heeft dit grootste kunst en theaterfestival van België een programma dat staat als een huis.

Vrijdag zes mei geeft het Kunstenfestivaldesarts in Brussel zijn jaarlijkse aftrap. Drie weken lang komen in een twintigtal theaters en kunstencentra alsook in de openbare ruimte honderduit theater, dans, performance, film en cross-overkunst aan bod. In het pakket schuilen ook dit jaar heel wat beeldende kunstenaars.

Al meer dan twee decennia trekt KFDA aan de kar van de hedendaagse creatie. Brussel, sowieso een hotspot voor dans, performance en theater, ontpopt zich in mei tot een mekka voor fans van solide opvoeringen. Een rode draad in het programma is er nooit – dat vinden de samenstellers beperkend. Wel tzijn opnieuw heel wat kruisbestuivingen present.

Midden april opende in Cinéma Galeries reeds een solotentoonstelling van Apichatpong Weerasethakul (eveneens in 2005 op het festival te gast). In de robuuste keldergewelven toont de Thaise filmmaker, schrijver, producer en beeldend kunstenaar er Memorandum, een amalgaam van een tiental video-installaties. Net als in zijn films ademt de tentoonstelling ingetogenheid en contemplatie. Deels teruggrijpend naar de oertaal van de cinema en montage – Weerasethakul bezigt naast stop-frameanimatie herhaaldelijk technieken als vertraging en freeze-motion – wortelt zijn werk ook in een boeddhistische traditie. De trage, weinig tot niet-narratieve werken tasten de grens van fictie en realiteit af. Ze ademen mysterie en doen soms huiveren. Ze afzonderlijk beschouwen of te proberen te analyseren levert niet erg veel op. Eerder moet je het parcours van Memorandum over je heen laten druppelen, in je opnemen. In de kelders van Cinéma Galeries lijken dan plots wel geesten te dwalen.

Droomgevoel

Naast een overzicht van zijn filmwerken (komen nog aan bod: Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives, The State Of The World, Tropical Malady, Cemetery Of Splendour en selecties van korte films), toont het KFDA ook de Europese première van Fever Room. In die eerste theaterproductie, volgens de festivalwebsite ‘een reis op zoek naar het licht’ wil de maker een droomgevoel oproepen. Het KVS-theater turnt hij met rook, licht- en geluidseffecten om tot een ‘grot’. Zo gaat hij andermaal terug naar de roots van de cinema en die van het theater.

Germaine Kruip

De Nederlandse kunstenares Germaine Kruip, oorspronkelijk scenografe van opleiding, trekt met A Possibility of an Abstraction (Kaaitheater) eveneens de atmosferische kaart. In haar voorstelling wil ze met het scènebeeld, met schaduwen, licht en reflectie in realtime een cinematografische ervaring creëren. Expanded cinema anno 2016, ‘een meditatieve ruimte aan de rand van onze waarneming’.

De Egyptische kunstenaar/ filmmaker Wael Shawky treedt voor de derde maal op het festival aan. Les Brigittines, overigens het festivalcentrum dit jaar, toont het eindstuk van zijn prachtige drieluik geanimeerde poppenfilms Cabaret Crusades. Daarin traceert Shawky de kruistochten historisch vanuit Midden-Oosters, Arabisch, perspectief. Cabaret Crusades: The Secrets of Karbala (2014) neemt een aanvang met de veldslag bij Karbala in het zevende eeuwse Irak. Van daaruit gaat Shawky in op de historische strijden tussen Islamitische Sjiieten en soennieten, een reis langs Aleppo, Damascus en Bagdad. Niet met acteurs dus, maar met marionetten; dit maal handgeblazen glazen exemplaren die doen denken aan gemuteerde visachtige wezens.

Afrikaanse steden

Bij Wiels exposeert de Congolees-Belgische tandem van Sammy Baloji en Filip De Boeck. De kunstenaar en antropoloog presenteren een beeldend onderzoek naar ‘ideeëngeschiedenis en cultuurpolitiek in het postkoloniale Afrika’. Centraal staan grootsteden in Congo: ; ‘Afrikaanse miljoenensteden op een kantelpunt tussen de gebroken dromen van het koloniale verleden en de klinkende beloftes van een neoliberale toekomst’.

Sammy Baloji

Ook de kunstenaar en fotograaf Younes Baba-Ali schippert tussen Europese en Afrikaanse steden, in dit geval voornamelijk Brussel en Casablanca. Op de gevel van de Ravensteingalerij, een centrale passage in de stad waar dagelijks duizenden pendelaars tussen station en kantoor passeren, brengt hij een installatie van schotelantennes aan. In een leegstaande winkel verderop toont hij een reeks observaties rond de arbeid van illegale straatverkopers Met beide ingrepen wil de jonge kunstenaar een vragen oproepen over migratie, integratie, identiteit en diversiteit.

Yoenes Baba-Ali

Kunstenfestivaldesarts 2016
Brussel
6-28 mei
HIER meer info

Recente artikelen