metropolis m

Waarom de titel?
‘Op de laatste pagina van elk nummer van Dark and Stormy (DnS) staat een kort stukje waarin we ons blaadje omschrijven als een “fanzine about writers block, black holes and surprising come-backs”. Iets wat voor velen herkenbaar is, iets duisters of ongrijpbaars en iets wat toegankelijk is en hoop biedt: een poging om onszelf als publiek platform neer te zetten. Maar ook een uitnodiging om mee te doen aan volgende nummers. Er zijn veel strips van Peanuts waarin Snoopy probeert een boek te schrijven en de eerste pagina begint met de zin: “It was a dark and stormy night.” Doordat met deze dramatisch geschreven regel de cartoon eindigt wordt het automatisch een zin over schrijven. En de strip een strip over dromen en hoge ambities. Maar ook over twijfel aan voldoende eigen ideeën en het hergebruiken van succesvolle bestaande oneliners of schrijfstrategieën.’

Hoe zou je het typeren?
‘Ik ben DnS altijd een pamflet blijven noemen, maar dat is meer vanuit de vorm van het ding dan door de inhoud. Het is een fanzine, maar het heeft meer allure dan een gekopieerd en geniet A5-blaadje. DnS telt nooit veel pagina’s, maar zit tjokvol met korte en lange verhalen, anekdotes, ideeën en artikelen. Ieder nummer printen we op een ander kleur papier met een andere kleur inkt. DnS is een staand A4-blaadje: een aantal gevouwen A3-vellen met daarin één los A4’tje waarop we een cadavre exquis maken. Het zijn deze eenvoudige onderdelen die terugkeren en DnS het karakter geven dat het sinds het eerste nummer heeft.’

Wie doen er mee?
‘De eerste drie nummers schreven we zelf vol. Ik zag het als een stok achter de deur om meer te schrijven en er beter in te worden. Rustan leest meer dan ik. Hij vond het interessant om bepaalde passages uit boeken opnieuw te publiceren of er een draai aan te geven en ze van een nieuw einde te voorzien. Bepaalde korte stukken die we online lazen kregen in DnS een plek. Goede stukken van brutale YouTubevloggers typten we uit om te kijken of het veranderen van medium een nieuw effect aan dergelijke stukken zou kunnen geven. Het ging over dromen en films, en over midden in de nacht dronken thuiskomen en dan nog snel de ideeën die je onderweg naar huis had gehad even neerpennen. Na drie nummers hadden we wat meer bekendheid en durfden we mensen te vragen van wie we dachten dat ze bij ons blaadje zouden passen. Goede tekenaars, kunstenaars, ontwerpers die we van de academie kenden.’

Gaat het vooral over aan ‘print’-gerelateerde onderwerpen?
‘Ik denk dat het eerder over prozaïsche of literaire formats gaat en het opnieuw interpreteren hiervan: een openingszin, het introduceren van een hoofdpersoon, opzettelijk op zoek zijn naar onbevredigende eindes van een verhaal. Maar ook over redactionele zaken, zoals het toe-eigenen van een beeld door middel van het zelf schrijven van een onderschrift. De laatste twee nummers gaan over biografieën en recensies. We waren nieuwsgierig naar hoe de verschillende schrijvers hiermee om zouden gaan. Het idee van de biografie wordt flink uitgerekt en we kregen vooral interpretaties van biografieën, veel historische verhalen over figuren als Marco Polo, Villard de Honnecourt en Scardanelli, herschreven Wikipedia-artikelen en meer abstracte biografieën over Short Lived Jokes of the 303, een elektronisch basinstrument.’

Verhoudt het blad zich tot iets?
‘De nadruk ligt wel bij een fascinatie voor lezen, schrijven, opzoeken, quoteren, opnieuw publiceren, maar ook bij films en tv kijken, binge-watchen, chatten, bloggen. Een idee waar we nog steeds erg in geloven, maar dat in de praktijk niet altijd even goed uit de verf komt, is het idee van één tone of voice. De verschillende bijdrages in DnS worden altijd anoniem geplaatst. Alle namen van de medewerkers zijn vervolgens in alfabetische volgorde achterin DnS te vinden. Je kunt dus de naam van de auteur alleen achterhalen als je iets meer van deze persoon weet, de inhoud lijkt herkent of zijn of haar schrijfstijl kent.’