metropolis m

‘I unloose, dissolve, destroy’, at7, foto door Vera Mennens 

In de serie gewijd aan Micro Art Initiatives doorkruist Lotte van Geijn het land om op bezoek te gaan bij diverse kunstenaarsinitiatieven. Deze keer brengt ze een bezoek aan at7, dat huisvest in broedplaats LELY te Amsterdam.  

Uiteindelijk beland ik aan de keukentafel. Er wordt een grote percolator koffie op tafel gezet en de kopjes worden doorgeschoven. We spreken over de voor- en nadelen om als kunstenaar te wonen en werken op dezelfde plek. Tegenstrijdige gevoelens worden erdoor versterkt. Aan de ene kant het gevoel twenty-four seven bezig te zijn en aan de andere kant altijd te denken nooit genoeg te doen. Het is een typerend dilemma in de kunstpraktijk anno 2017, waarin werk en privé-leven steeds meer in elkaar overlopen. In de gang op de eerste verdieping staat de gezamenlijke eettafel. Verderop is een gedeelde keuken en het washok. Ik ben in broedplaats LELY, opgezet door stichting Urban Resort, in een oud schoolgebouw. Het herkenbare gele en blauwe linoleum ligt nog op de vloeren. Op de eerste verdieping is de woongroep van artist-run space at7 gehuisvest. Daar wonen en werken de acht initiatiefnemers nu samen. Op de begane grond hebben ze een extra lokaal kunnen huren en omgetoverd tot projectruimte. Zo zijn ze de buren van De Appel arts centre geworden, dat sinds kort ook in deze broedplaats hun nieuwe onderkomen heeft gevonden.

Matthias Walhout, at7, foto door Vera Mennens 

Als ik even binnen mag kijken bij een aantal woningen, zie ik grote, hoge klaslokalen die een dubbelfunctie bekleden. Er staan huiselijke meubels gemoedelijk naast kunstwerken in wording. Een scheidslijn is er niet te trekken; leven en werk lopen tevergeefs door elkaar. Sinds juni van dit jaar programmeert at7 regelmatiger. Het plan is om maandelijks iets nieuws te laten gebeuren in de projectruimte. Dat klinkt ambitieus, maar met acht mensen die erboven wonen is het zeker realistisch. At7 kan tot 2020 in het pand blijven, daarna zal het verbouwd worden tot dure appartementen. Ze beamen dat de korte verblijftijd ook een drijfveer is nu echt iets met de ruimte te doen.

'I unloose, dissolve, destroy', at7, foto door Vera Mennens 

Het zwarte gat

Het initiatief heeft ook het zwarte gat na de academie voor ze weten op te vangen. De groep kunstenaars kent elkaar via via en hebben op verschillende plekken gestudeerd, onder andere in Amsterdam en Den Haag. De projectruimte is ook een aanleiding om te discussiëren over kunst. Twee wekelijks vergaderen ze over de programmering. Ze beschrijven het als een democratisch en natuurlijk proces van selecteren en sinds kort krijgen ze ook aanmeldingen van kunstenaars van buitenaf, die graag iets zouden willen doen in hun projectruimte.

Kunstenaar als curator?

Het werken in duo-presentaties is een vruchtbare vorm gebleken. In de huidige presentatie I unloose, dissolve, destroy is initiatiefnemer/kunstenaar Matthijs Walhout in gesprek gegaan met kunstenaar Koen Staassen. De conversaties hebben ertoe geleid dat Staassen niet zijn expliciete tekeningen toont, maar collages met het fotografische materiaal dat normaal alleen wordt gebruikt als voorbeeld voor zijn tekeningen. Er wordt een spannend tipje van de sluier opgelicht van het ritueel tussen de kunstenaar en zijn model in het atelier. Ook Walhout gebruikt het ritueel als een onderzoekswijze. Tijdens de opening van de presentatie bracht hij een performance met water. Water dat in de theologie vaak staat voor vernietiging, maar ook voor geboorte. Hij onderzoekt de methodes van het geloof in relatie tot de complexe term queer.

Koen Staassen

We spreken over de verschillende rollen van de kunstenaar en de curator. Door het initiëren van een eigen projectruimte, komt er vanzelfsprekend ook de vraag hoeveel je wilt sturen en programmeren; bijna als een curator. Een belangrijke reden om at7 te starten was de behoefte zichtbaarheid te creëren en niet te wachten tot ze bij de gevestigde orde door zullen dringen. Het omkeren van dit proces is een slimme zet. Ook is het een letterlijke ruimte om vrij te kunnen experimenteren. In ieder geval willen ze kunstenaars niet gebruiken om een eigen verhaal te vertellen, zoals soms kan gebeuren bij bepaalde curatoren.

Residentie op IJsland

Jaarlijks gaan een aantal leden van at7 met een grotere groep kunstenaars naar IJsland. Op het eiland Hrísey staat een huis. Dit is de residentie Laumulistasamsteypan; een zomerkamp voor rusteloze kunstenaars. Tien dagen lang leven ze nauw samen: het huis is zo oud dat je alles door de vloeren en muren heen kunt horen. Elk jaar is er een kader waarbinnen ze werk maken. Dit jaar was het een filmset; een podium met drie wanden. De nadruk lag op live performance. Er is een schat aan filmmateriaal van gemaakt. Begin december komt de hele groep naar at7. Een week lang zullen ze samen naar een presentatie bij at7 toewerken. Er zijn geruchten dat er acht december iets zal gebeuren: A normal guy, a Tarot Cowboy, a human/sugar cane hybrid and a jalapeño farmer meet up for a drink…

Wat zeker is? See you at7!

I unloose, dissolve, destroy. Matthijs Walhout & Koes Staassen, 18.11. t/m 26.11.2017, at7, Amsterdam. 

Verwacht: LAUMULISTASAMSTEYPAN’S KARAOKE-BAR. Opening: 08.12.2017 bij at7. 

De initiatiefnemers van at7 zijn: Minne Kersten, Ásgerður Birna Björnsdóttir, Matthijs Walhout, Bergur Thomas Anderson, Helena Aðalsteinsdóttir, Vera Mennens, Gunnar Gunnsteinsson and Cristina Mata.

Lotte van Geijn

is beeldend kunstenaar en schrijver

Recente artikelen