metropolis m

Giulio Squillacciotti,The Pitt Call, 2018, still

Vandaag opent in Van Eyck Giulio Squillacciotti’s The Pit Call, een multi-channel video-installatie die draait om dat wat altijd verborgen blijft: het overleg tussen kunstenaars bij het opzetten van een project en alle lastige vragen daaromheen.

In The Pit Call presenteert Van Eyck deelnemer Giulio Squillacciotti zijn nieuwe korte film in een multichannel video-installatie. De film toont de communicatie tussen drie andere kunstenaars die momenteel in residence zijn bij de Van Eyck: Daniel de Paula, Marissa Lee Benedict en David Rueter. Zij kochten een oude beursvloer van de Chicago Stock Exchange voor een gezamenlijk project, zonder te weten waarvoor zij deze pit zouden kunnen gebruiken. De film laat zien hoe samenwerking tussen verschillende artistieke praktijken tot stand komt. Hoe de uitwisseling van ideeën en posities plaatsvindt en wat de instrumenten zijn om tot een dergelijke samenwerking te komen. Guus van Engelshoven sprak Giulio Squillacciotti over de totstandkoming en achtergrond van zijn nieuwe werk.

Guus van Engelshoven

Met The Pit Call adresseer je een vaak onderbelicht aspect van het kunstenaarschap – niet het beeld van de schilder, teruggetrokken achter de gesloten deuren van het atelier, maar de kunstenaar als organisator, samenwerkingspartner, regelneef, hosselaar. Kun je iets meer vertellen over de achtergrond van dit project?

Guilio Squillacciotti

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in menselijke relaties en interactie. Met dit project wilde ik proberen de gesprekken die normaliter achter gesloten deuren plaatsvinden tussen kunstenaars te presenteren aan een breder publiek. In de korte film zien we drie kunstenaars in gesprek over zaken die je als bezoeker van tentoonstellingen misschien niet meteen associeert met het kunstenaarschap: het vinden van opslagruimte, het opstellen van contracten, huurkosten, het zoeken naar samenwerkingsmogelijkheden met instellingen, het maken van planningen en het onderzoeken van juridische vraagstukken. De film gaat eigenlijk over de manier waarop kunstenaars gezamenlijk een methodologie ontwikkelen om met elkaar te werken. Doorgaans ziet het publiek alleen maar het eindresultaat van dergelijke samenwerkingen, ik wil juist het proces tonen dat daaraan vooraf gaat.

Giulio Squillacciotti, The Pitt Call, 2018, still

Guus van Engelshoven

De video-installatie gaat verder dan louter de registratie van een proces. De manier waarop de film getoond wordt binnen de installatie is heel theatraal. De twee monitoren waarop het gesprek wordt gepresenteerd verworden binnen de installatie haast acteurs op zichzelf. Als kijker vraag je je af of er een script was voor het gesprek.

Guilio Squillacciotti

 Het idee was om een compleet realistische conversatie te presenteren binnen een compleet fictieve omgeving. De film is opgenomen tegen de achtergrond van een permanent kunstwerk van Jeroen van Bergen hier bij de Van Eyck, dat bestaat uit valse gevels van restaurants, bloemenzaken en musea. Voor het gesprek tussen de kunstenaars in de film was echter geen script, het is een écht gesprek dat zij sowieso moesten voeren omdat ze met dit samenwerkingsproject bezig zijn. Die conversatie heb ik vervolgens vastgelegd binnen een gefingeerde setting. De fictieve achtergrond waartegen de film zich afspeelt introduceert zo een gelaagdheid die ik interessant vindt, je gaat erdoor op een andere manier naar het gesprek kijken en luisteren. Een derde element dat belangrijk is in de film is de manier waarop de drie kunstenaars met elkaar communiceren, namelijk via voice message, iets dat ik steeds vaker om me heen zie. In de installatie zorgt dit voor een vertraging en verdubbeling van de conversatie, je hoort namelijk zowel hoe het bericht wordt opgenomen door de een, als afgespeeld door de ander. Bepaalde narratieven beginnen op deze manier in elkaar over te lopen. Wanneer je de installatie betreedt stap je dus eigenlijk een gesprek binnen. Je weet misschien niet precies waar de personen in de film het over hebben, maar dat is ook niet per se belangrijk. Het gaat vooral om de manier waarop ze hun samenwerking vorm geven en hoe ze zichzelf ten opzichte van de ander binnen dit proces positioneren.

Guus van Engelshoven

 De twee monitoren worden in de multichannel installatie gepresenteerd voor een wandvullende afbeelding van het Academieplein in Maastricht, waar de Van Eyck is gevestigd. Wat is de betekenis van dit specifieke beeld in de installatie en de rol van de Van Eyck binnen dit project?

Guilio Squillacciotti

 De werkwijze die ik in mijn projecten hanteer vertrekt vanuit het verhaal dat ik wil vertellen, maar kenmerkt zich ook door een bepaalde onderzoeksmatigheid, waarbij de context waarin dat onderzoek wordt uitgevoerd een belangrijk element vormt. Ik ben nu bijna tien maanden artist-in-residence bij Van Eyck. De grote afbeelding van het Academieplein is voor mij een manier om de stad waar ik het afgelopen jaar gewoond heb in het werk te betrekken. Daarnaast sluit het werk goed aan bij de open houding van de deelnemers bij Van Eyck, die vaak samenwerkingen aangaan tijdens hun werkperiode hier. Van Eyck is een plek waar niet alleen kunstenaars werken, maar ook filosofen, schrijvers, curatoren en dichters. Er is een constante sfeer van uitwisseling en nieuwe input. Daarom vind ik het ook zo passend dat de installatie in het café van de Van Eyck wordt gepresenteerd. In de black-box van de installatie luister je naar een gesprek tussen drie kunstenaars in een gefingeerde omgeving, terwijl aan de andere kant van het gordijn misschien wel kunstenaars met elkaar aan tafel zitten die daadwerkelijk dit soort gesprekken aan het voeren zijn. In die zin is het werk ook wel een visitekaartje voor de werkwijze op Van Eyck. 

Giulio Squillacciotti, The Pitt Call, 2018, installatie Van Eyck, 2019

The Pit Call, Van Eyck Maastricht, 25.1 t/m 28.2.2019; De film Shore Leaves (ism Giuditta Vendrame en Paolo Patelli) is te zien bij WORK, BODY, LEISURE, Het Nieuwe Instituut, Rotterdam, 10.3.29 ikv de Nederlandse inzending van de Architectuur Biënnale van Venetië van 2018 

Guus van Engelshoven

is schrijver en redacteur

Recente artikelen