metropolis m

Pierre Pal Blanc en Manuel Pelmus, The Private Score

Een voorstelling van bewegingen in het Stadskantoor die zijn gebaseerd op kunstwerken in Museum M; een workshop wolvilten, begeleid door voorgedragen tekst; een oefening in overgave op trancemuziek tegen snelle keuzes in; komende vier dagen slaan Museum M en STUK de handen weer ineen voor het jaarlijkse Playground. We vroegen co-curator Eva Wittocx om een toelichting op de plannen.

Domeniek Ruyters

Misschien goed om even te verhelderen: wie maakt Playground?

 Eva Wittocx

Het festival is een nauwe samenwerking tussen M en STUK en wordt in overleg samengesteld, op de beide locaties. Het programma van dit jaar werd samengesteld door Eva Wittocx en Lore Boon van M, en Steven Vandervelden van STUK. Het zijn zowel performances, doorlopende installaties, live acties in de openbare ruimte als tentoonstellingen die geactiveerd worden zoals die van Nel Aerts en Béatrice Balcou. Dit is jaarlijks zo: de kunstenaar wiens werk gelijktijdig met Playground tentoongesteld is in M, heeft doorgaans een performance gerelateerde praktijk en brengt dan ook een performance tijdens het festival.

Domeniek Ruyters

Playground – de titel suggereert dat er iets mogelijk is wat doorgaans in het museum niet mogelijk is. Wat zoal?

 Eva Wittocx

Het festival brengt een diversiteit van live-projecten, sommige opvoeringen in museumzalen, sommige installaties die geactiveerd worden, sommige meer pop-up of doorlopende performances. Verschillende soorten zalen en ruimtes worden voor het festival gebruikt, niet alleen tentoonstellingsruimtes. Ook de tentoonstellingen die er al staan, Nel Aerts en Béatrice Balcou, worden verrijkt door performances in de zaal en elders, door de kunstenaars.

Domeniek Ruyters

Er zijn steeds meer van dit soort performancefestivals. Hoe onderscheidt Playground zich van de andere, bijvoorbeeld het juist deze weken spelende Performa New York?

 Eva Wittocx

Playground is hoofdzakelijk gedacht vanuit beeldende kunst. Het zijn haast nooit reguliere voorstellingen die naar een museum verplaatst worden. Het zijn vaak complexere projecten die vaak zelf ook reflecteren op kunst, de diversiteit, de rol van kunst, de verbinding met het publiek. Er is geen focus op locatieprojecten zoals misschien bij Performa het geval is. Alles wordt gefocust in de ruimtes van M en STUK, en soms in de publieke ruimte – zoals dit jaar het project van Pierre Bal Blanc en Manuel Pelmus in het Leuvense Stadskantoor.

Domeniek Ruyters

In een tijd waarin alles thematisch gekaderd wordt, valt het op dat Playground dat niet doet. Waarom niet? Wat is voor jullie de verbindende factor en hoe hebben jullie de deelnemers geselecteerd?

 Eva Wittocx

We programmeren in een vrij nauw segment van het raakvlak tussen beeldende kunst en “live” (dans/theater), en willen daarbinnen brengen wat boeiend is. Het klopt dat het festival niet thematisch is. We volgen wat internationaal speelt, of welke kunstenaar hier in dit veld werkzaam is. Soms dagen we kunstenaar uit, geven we hen een soort opdracht om iets voor een live-publiek te brengen, of ondersteunen we hen bij het nadenken hierover. Maar bij elke editie lijkt er na verloop van tijd in het programmatieproces wel een of meerdere lijnen of thema’s naar boven te komen. Soms spelen die zaken dan een rol bij het finaliseren van het programma, welk project er wel of niet nog aan toe te voegen.

Orla Barry, Spin Spin Scheherazade

Hana Miletic & Globe Aroma

Domeniek Ruyters

Ik zie wel enkele lijnen. Mij valt bijvoorbeeld op dat er enkele bijna old school theatrale experimenten gaande zijn, door kunstenaars die zich al jaren vanuit de beeldende kunst hiermee bezig houden. Ik mag wel zeggen ervaren cracks, met name Orla Barly en Suchan Kinoshita. Wat is de reden van hun deelname?

 Eva Wittocx

Een constante zijn de kunstenaars die zich in dit veld begeven. Soms volgen we kunstenaars in hun traject en ontwikkeling. Gedurende de afgelopen dertien jaar van het festival zijn er verschillende kunstenaars die terugkomen. Zoals dit jaar Julian Weber of Béatrice Balcou. Ook Orla Barry bracht een paar jaar terug al een nieuwe werk op het festival, een project dat toen tourde, onder andere naar Tate Modern Londen, Dublin en Amsterdam. Van haar tonen we nu een recente installatie die door een danseres als voorstelling gebracht wordt in M. Tegelijk brengen we in STUK haar vorige voorstelling die meer voor theater bedoeld was. Suchan Kinoshita heeft een achtergrond in het theater, waar ze haar carrière ook begon. Recent experimenteerde ze hier weer mee. We nodigden haar uit voor een residentie en om hier verder aan te werken, om dit te vertalen naar een iets meer regulier formaat voor een grotere zaal, wat ze gedaan heeft. Het beleeft hier zijn première.

Domeniek Ruyters

Ik zie ook enkele projecten rond consumptiecultuur, het lichaam en er is een subtiel accent op migratie te herkennen bij enkele performances. 

 Eva Wittocx

Elementen die in aantal projecten terugkomen zijn dit jaar inderdaad arbeid/werk/actie versus passiviteit/verzet. Hana Miletic brengt workshops rond het traag samen-maken van vilten werk. Pierre Bal Blanc gaat over de passiviteit van bewegingen, ook Jeremiah Day focust op activisme en protest/verzet; Steur brengt een actie die aan uitputting raakt. De focus voor aandacht en vertraging zien we ook bij ceremonies van Béatrice Balcou, of Sarah en Charles’ reflectie op ontspanning vandaag. Barry’s werk introduceert elementen en verhalen uit de schapenboerderij die ze in Ierland heeft. Zo is er nog veel meer te noemen.

Domeniek Ruyters

Kun je iets meer vertellen over de tentoonstelling van Pierre Pal-Blanc in het Stadskantoor?

 Eva Wittocx

Pierre Bal-Blanc brengt tijdens Playground een specifiek project The Private Score. Het is een samenwerking met de Roemeense kunstenaar-choreograaf Manuel Pelmus en bestaat uit twee delen: een aantal kunstwerken uit de Kontakt-collectie uit Wenen, alle van kunstenaars uit het voormalige Oostblok, die reflecteren over de positie van de mens in de samenleving, met acties over verzet, documentaties van performantief werk van de jaren zeventig, et cetera. Deze kunstwerken worden in M in één zaal getoond. Deze werken vormden die inspiratie voor een reeks acties/performances die live opgevoerd worden het stadskantoor, het administratief gebouw van de stad, tijdens openingsuren, tussen het niet-wetende publiek. Het gaat om simpele bewegingen, omhelzing, liggen, etc.. die elkaar in een traag tempo opvolgen.

Domeniek Ruyters

Wat moet je zeker bezoeken om een goede indruk van de editie van dit jaar te krijgen? 

Valerie Verhack

Ik zou gaan voor een combinatie van M en STUK, dat is mogelijk op elke dag van het festival, en probeer ook het stadskantoor te bezoeken. Het programma is zo samengesteld dat veel aansluit en je goed kan combineren. De combinatie van zaterdagavond en zondag overdag zou ik aanraden. Met het mooie project van Jeremiah Day met activiste Joanne Bland (een Amerikaans icoon dat als 11-jarig meisje meeliep met Martin Luther King in demonstraties) en Youth for Climate als afsluiter op zondagnamiddag.

Playground, Leuven 14.11 t/m 17.11.2019 Meer info HIER 

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen