metropolis m

Corona laat zich gelden op de eindpresentatie van de Gerrit Rietveld Academie. Er is veel intiem werk, een dosis (seksueel) verlangen en een opvallende interesse in luchtverversingssystemen. Door de gereserveerde timeslots (allemaal uitverkocht) is het bovendien een stuk rustiger dan normaal, waardoor je met meer aandacht naar werk kunt kijken.

Anderhalve maand later dan gepland, staat er toch nog een fysieke eindexamenexpositie met dit jaar 165 afgestudeerden van de Rietveld Academie. Rein Wolfs noemde ze in zijn opening speech met enig gemak al ‘post graduates’, omdat ze hun diploma al ontvingen voordat de eindexamenshow begon. Tijdens de speech ging het meer over de relatie tussen Rietveld en het Stedelijk Museum (Willem Sandberg) dan over het werkelijke afstuderen onder deze vreemde omstandigheden. Want hoe was het om in deze periode af te studeren?

De afgelopen maanden hebben de eindexamenstudenten moeten improviseren, soms zonder fysieke werkplaats en met online feedback door de docenten. Door de thuisisolatie brak de Rietveld-bubbel en werden de studenten op zichzelf teruggeworpen. Die confrontatie kwam nu dus eigenlijk vóór het afstuderen in plaats van daarna (het bekende zwarte gat).

Door de (noodzakelijke) naar binnen gekeerde realiteit van de afgelopen tijd is er een bepaalde ingetogenheid in veel van de werken geslopen. Een subtiele, zachte en persoonlijke editie dit jaar, zonder veel politieke stemmen of hard geluid.

Zoals het dromerige, melancholische ontwerp van de afstudeercampagne door Graphic Design-afgestudeerden Victoria Allakhverdyan, Pablo Bardinet en Maxime Selin. Het ontwerp is een reflectie op de verschillende emotionele toestanden die ze tijdens de opleiding meemaken: lost, dazzled, scattered, fleeting, bright-eyed.

Johan Ibrahim Adam

Johan Ibrahim Adam

Yohan Ibrahim Adam (Large Glass) was in maart nog op excursie met een groep medestudenten en docenten in Portugal, toen ze onverhoopt terug moesten keren naar huis. De Rietveld was al helemaal leeg, de werkruimtes mochten niet meer gebruikt worden en er moest vanaf huis gewerkt worden. Adam vertrok naar zijn familiehuis in Zweden, het enige land dat niet in lockdown was. Van de oude schuur maakte hij zijn werkplek en de materialen die hij er vond, zoals jute graanzakken, gebruikte hij voor zijn werk.

Alizé Wachthausen

Alizé Wachthausen 

Alizé Wachthausen (Photography) moest veertien dagen in quarantaine, terwijl de Rietveld net weer geopend was om de eindexamenshow op te bouwen. Ze vertelt dat ze het lastig vond. Tijdens deze periode had ze juist behoefte aan een fysieke ruimte waarin ze ideeën kon uitwisselen met mede-afstudeerders. De filmprojecties van Luca Penning (Photography) laten zien dat stilte en leegte eigenlijk altijd al in haar werk aanwezig waren, maar door de lockdown krijgen ze een andere lading, en kon ze zich er helemaal aan uitleveren. Het venster fungeert in haar werk als een grens tussen de binnen- en buitenwereld, waarin vanuit de binnenruimte de subtiele bewegingen in de buitenwereld worden vastgelegd.

Simon Marsiglia

Simon Marsiglia

Door een fictieve wereld te creëren ontsnapt Simon Marsiglia (Design LAB) aan de complexe werkelijkheid. Zijn installatie stelt het zogenaamde ICE World voor, met een centraal altaar omringd door edelstenen en een glazen hoofdsieraad, dat gedragen wordt door een jongen met ijsblauwe ogen. Het hoofdsieraad kan door de bezoeker worden gedragen, via het telefoonscherm verschijnt het sieraad als een digitale filter die ook via Instagram te gebruiken is.

Het creëren van zo’n fictieve wereld, al dan niet om te ontsnappen aan de complexe werkelijkheid, lijkt een populair onderwerp. Ook om de complexiteit van de huidige wereld aan te kaarten, zoals Mayis Rukel (VAV – moving image) doet in de installatie en gelijknamige film The Pendant.

Grafisch Design

Michelle Parrott

Jim Klok

Het afstudeerwerk van de Graphic Design-afdeling is dit jaar ondergebracht in een publicatie, getiteld TAkEAwAY, geproduceerd tijdens de afgelopen maanden. Het 768 pagina’s tellende boek bevat 23 verschillende bijdrages van de afgestudeerden.

Nina van Hartskamp

Juliette Delarue

Franca Ulrich

Opvallend is de aandacht voor micro-organismen en binnen-lichamelijke processen, zoals microben, body fluids en schimmels (Juliette Delarue en Nina van Hartskamp). Voor haar afstudeerproject verzamelde Nina Hartskamp (TxT) de afgelopen maanden de slaapkamerlucht van 48 personen, door een petrischaaltje voor één nacht naast de deelnemende personen te plaatsen. Deze voor het menselijk oog onzichtbare binnenwerelden worden nu als zichtbaar gepresenteerd in de uitvergrote projecties.

Het enige echt politieke werk zit wat verstopt in een uithoek. Clémence Lollia Hilaire liet 300 guldens gieten uit aluminium.

Clémence Lollia Hilaire 

Clémence Lollia Hilaire 

Het bedrag komt overeen met de som die in  1863 werd betaald aan plantage-eigenaren per totslaafgemaakte, ter compensatie bij de afschaffing van de slavernij. De installatie omvat verder grote strengen haar, die gespannen zijn door de ruimte. Het is een verwijzing naar het haar als scalp, de ontpersoonlijking waar totslaafgemaakten aan onderworpen werden door de eigenaren. Het is een wat unheimisch en symbolisch geladen werk dat je niet meteen loslaat.

SLIDESHOW-KLIK OP BEELD OF PIJL

Rietveld Grauation Show 2020, t/m 30.8.2020

Nadeche Remst

is kunsthistoricus

Recente artikelen