metropolis m

Installatie GB Jones, Kunstverein Amsterdam, 2023

De tentoonstelling van G.B. Jones is nog enkele dagen te zien in Kunstverein Amsterdam. Wij vroegen vijf fans hun favoriete werk te typeren. 

SANDS MURRAY-WASSINK – G.B. Jones, DAY, 2011, grafiet op papier

Ik hou van roken. Deze tekening belichaamt precies die erotiek van gevaar en verzadiging, van vuur en rook… van huiselijk licht en ruimte. Deze sigaret in de zon is een psychologisch statement. Het dagelijkse leven brandt weg… Er is iets zo intens gefocust dat het lijkt alsof de hersenen overgeconcentreerd zijn en in brand staan. De innerlijke psychologische ruimte wordt binnenstebuiten gekeerd. Ik hou van G.B. Jones’ tekeningen van queercore dykes sinds ik ze begin 1997 zag in de catalogus van de groepstentoonstelling In A Different Light. Ik kocht deze catalogus vlak nadat ik was weggegaan bij De Ateliers, waar ze hadden geprobeerd de feministische kunst en intersectionaliteit uit mijn hoofd te trappen. Ik was toen ongeveer 22 jaar oud en moest alles helemaal opnieuw leren. Toen ik G.B. Jones’ tekeningen van vrouwelijke hoofdpersonen tegenkwam veranderde mijn blik. Ze hielpen me weer in vuur en vlam te staan…

Sands Murray-Wassink is schilder, lichaamskunstenaar, schrijver en parfumverzamelaar

 

VIVIAN ZIHERL – G.B. Jones, Tom Girls, 1985 – 1991, grafiet op papier

Thank Christ voor G.B. Jones. Echt. Iemand die de moeite neemt om beelden te maken over vrouwen die andere vrouwen willen neuken, staand, in een donkere kamer, buiten… Heb je gezien hoe vreselijk lesbische representatie is op tv? Nog steeds? Ik bedoel, G.B. Jones maakte dit werk eind jaren tachtig en begin jaren negentig, maar Emily in Paris seizoen 3 heeft ons een paar maanden geleden nog een heleboel dure high-femme, op mannen gerichte fantasieën in de schoot geworpen. Zelfs seizoen 2 van Mike White’s anders zeer homo-bewuste The White Lotus serveerde ons af met een leidinggevend lesbisch femmepersonage wier schokkende plotwending het buitengewone lot was dat ze (checks notes) lesbisch bleek. G.B. Jones maakt echte, onverbloemde beelden voor homoseksuele vrouwen die het zat zijn om beledigd te worden door de heteromaatschappij. Ze zijn niet 100% in overeenstemming met de genderrechten en -spectrums die tegenwoordig worden geclaimd. Maar ik zou ze aan onze Gen-Z familie als erfgoed willen overdragen. Voor de huidige tentoonstelling geeft Kunstverein het grootste archief van dit werk, de Tom Girls-tekeningen, opnieuw uit. Ik hoop dat ze uitverkopen aan mensen die ze echt waarderen.

Vivian Ziherl is criticus, curator en onderzoeker van hedendaagse kunst

ROSEN EVELEIGH – G.B. Jones, Yo-Yo Gang, 1992, film, 30 min

De helft van de film Yo-Yo Gang bestaat uit vechtende potten en daarom hou ik er zo van. De personages schommelen tussen zelfbewuste onverschilligheid en het belachelijke. Het is vrijwel onmogelijk om je bedreigd te voelen door de ‘Skateboard Bitches’ of de ‘Yo-Yo Gang’, zeker als blijkt dat ze niet eens goed zijn in de hobby’s waar ze zichzelf naar vernoemd hebben. Humor is evenzeer een beproefd middel om af te rekenen met zeer reële homofobe geweldsdreigingen en als tonicum voor de ernst rondom de heiligheid van de queer-identiteit zelf. Tegen een misandristische mise-en-scène worden mannen vanzelfsprekend neergezet als uitschot, maar ook flikkers zijn pathetische wormen. Bij het zien van Yo-Yo Gang moet ik denken aan een stripverhaal, wat misschien ook komt doordat ik fantaseer over het tot leven komen van G.B. Jones’ potloodtekeningen, zoals in A-Ha’s videoclip Take on Me. Maar ook doordat de asynchrone en diëgetische geluiden functioneren als onomatopeeën: de crash bang wallop van punk, de dialoogachtige tekstballonnen die boven de personages zweven terwijl ze tussen scènes bewegen. De homocore himbo’s in de film zijn de perfecte mix van geil en dom. Wanneer ze elkaar niet in elkaar aan het slaan zijn, drukken ze sigaretten uit in eten, zetten ze piercings, lijnen ze go-go boys aan, voeren ze lichtvoetige ontvoerinkjes uit, spanken ze erop los en pikken ze meisjes op. Kijk deze film, it’ll sock it to ya and swing you right round. Je weet maar nooit, misschien vind je dat wel leuk.

Rosen Eveleigh is grafisch ontwerper

ARNISA ZEQO- G.B. Jones, Shoplifter, grafiet op papier + The Troublemakers, 1990, film, 20 min

In een winkel, rondom een toonbank zijn drie personages verwikkeld in een bevroren spel van gemengde en tegengestelde verwachtingen. Tussen de drie vrouwen hangt een sfeer van verlangen met een zweem van angst. Een van de vrouwen staat achter de toonbank, naast een bordje waarop staat ‘We will check you out here’. Een tweede vrouw staat zelfverzekerd voor de toonbank, geheel op haar gemak met het proces van being checked out door de andere twee vrouwen. Haar winkelmandje blijkt leeg. De derde vrouw valt op door haar aparte kleding. Ze kijkt argwanend terwijl ze inspecterend met haar paraplu naar het zitvlak van de klant wijst, in haar rechter achterzak prijkt een staafvormig voorwerp. Dat zal wel geen zakdoek zijn… Op een ander bordje staat: ‘Shoplifters will be prosecuted.’ Wat voor problemen staan de drie vrouwen te wachten? 

In dit spel van representatie en verborgen betekenissen moet ik denken aan de voice-over van de trailer voor de film The Troublemakers: ‘Wanneer je in de wereld duikt van afwijkende seksuele driften en perverse prikkels, ga je onherroepelijk de problemen tegemoet. De hitte kan behoorlijk oplopen wanneer de grens tussen lust en legaliteit vervaagt en je niet kan inschatten aan welke kant van de wet je terechtkomt. Een straf die je tekent voor het leven, net als zij, the troublemakers.’

Arnisa Zeqo is curator, schrijver en educator

CARLY ROSE BEDFORD – G.B. Jones, Reading Magazines, 1994, grafiet op papier

Als ik het werk van GB Jones bekijk, bevind ik me aan alle kanten van het affectieve register: geprikkeld, opgewonden, vermaakt en, verrassend genoeg, ook melancholisch. Ik geniet van de flagrante erotiek en het referentiële karakter van de tekeningen, het glanzende leer, de volle borsten en zelfverzekerde, directe blik van haar personages. Toch is het bitterzoet. Ik voel me een buitenstaander van iets waar ik graag deel van zou willen uitmaken. Ik benijd ze. 

Naast hun overduidelijke entertainment zijn deze afbeeldingen een punk-erotisch machtsspel om het heteronormatieve paradigma te verschuiven. Hier valt of staat de waarde van G.B. Jones’ werk nog altijd, met de voeten stevig uit elkaar geplant naast het tijdschriftenrek. Elk beeld is een nieuwe provocatie die vraagt: ‘zijn we er al? Is de hele wereld al verslagen? Vind je deze beelden (nog) radicaal?’ Een pijl in het verleden geschoten, die nog steeds wacht om zijn doel te bereiken.

Carly Rose Bedford is beeldend kunstenaar

DEZE SELECTIE IS GEPUBLICEERD IN METROPOLIS M NUMMER 1-2023 NAVIGATOR. NU IN DE WINKEL OF BESTEL [email protected]. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT AFSLUIT STUREN WE DIT NUMMER GRATIS NAAR JE OP.

Op 1 april draait G.B. Jones een uur lang plaatjes  uit haar punk-collectie in Kunstverein Amsterdam en is er een boekrpresentatie. Meer info hier.

Sands Murray-Wassink

is beeldend kunstenaar

Recente artikelen