metropolis m

PERSBERICHT LIMA

De kunsthistorische canon ligt al enkele decennia onder vuur. Het idee van een canon, onafhankelijk van tijd en plaats en gebaseerd op universele kenmerken van kwaliteit, wordt meer en meer weerlegd. Toch staat canonvorming momenteel volop in de belangstelling, maar wel in een nieuwe vorm. In de ‘nieuwe canon’ krijgen vergeten geschiedenissen, kunstwerken en disciplines de aandacht die ze verdienen. De hedendaagse manier van canoniseren is subjectief en agenderend. Het is daarom de hoogste tijd het gesprek over de canon van digitale kunst in Nederland te openen. 

Met het onderzoeksproject Digitale Canon?! Digitale kunst 1960-2000 stelt LIMA de mogelijkheid en noodzaak van een canon voor digitale kunst ter discussie en geeft aandacht aan twintig baanbrekende kunstwerken gemaakt op Nederlandse bodem. De werken en hun makers zijn (nog) niet allemaal even bekend binnen de hedendaagse kunst en cultuur. Elk van de geselecteerde kunstwerken is echter van grote waarde voor de ontwikkeling van digitale kunst en cultuur en maakt gebruik van of reageert op de toenemende impact van digitale cultuur op kunst en maatschappij. 

Digitale Canon?! Digitale kunst 1960-2000 wordt uitgevoerd in samenwerking met experts uit het veld. Het project fungeert als voedingsbodem voor debat waarbij het selectieproces en de toekomstige impact van groot belang zijn. De rijke geschiedenis van digitale kunst wordt naar de voorgrond gebracht en opengesteld voor een groot publiek. Met deze digitale canon wordt een nieuw perspectief toegevoegd aan een kunstcanon in beweging. 

Dit project is tot stand gekomen in samenwerking met Josephine Bosma, Martijn van Boven, Annet Dekker, Sandra Fauconnier, Jan Robert Leegte, Gaby Wijers en Sanneke Huisman. 

Recente artikelen