metropolis m

Om de tentoonstelling te zien moet je naar een paleis met hele dikke muren. Het is geen sprookjeskasteel, maar van binnen appelleert het daar wel aan, met kamers en slaapkamers en verhalen zus en zo over koningen en prinsessen. Er is een koninklijke slaapkamer, een koninklijke balzaal voor de staatsbanketten en een koninklijk balkon waar de vorst het volk toe kan zwaaien.

De wereld bevindt zich er op prettig grote afstand. Heel ver weg van het hier en nu, van oorlog en verdriet, van dood en verderf. Ik bevind me in de safe haven van de geschiedenis.

Doel van mijn bezoek is de jaarlijkse Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst. Elke keer als ik er naartoe ga vraag ik me af of de schilderkunst wel blij moet zijn met dit eerbetoon van een instituut dat niet helemaal van deze tijd en deze wereld is, dat als instituut alleen nog symboolwaarde heeft en dat kan voortbestaan omdat het volstrekt machteloos is.

Maar dit weekend hoef ik me daar niet druk over te maken want kan de distantie van kunst tot de wereld me niet groot genoeg zijn.

De door de jury geselecteerde kunst voor de Prijs beantwoordt perfect aan mijn behoefte. Er zijn enkele schilders die de wereld een beetje toelaten in hun werk, maar de meerderheid wil er weinig mee te maken hebben.

Ik waan me in het walhalla van de autonomie. Een van de eerste schilderijen die ik tegenkom bestaat uit een oranjeachtig vlak waar de kunstenaar heeft beslist twee cirkels in te trekken, met de vingers in de natte verf. Noem het balorig, noem het verveeld of verwend, het is vandaag geen enkel probleem. Voor even kan de kunst me niet decadent genoeg zijn. Spaar me het vredesteken of een ander obligaat gebaar. Gepast nihilisme als dit is veel beter op zijn plaats.

Jessica Skowroneck

Recht ertegenover is een andere schilder het van harte met me eens, en laat de figuur mismoedig de blik afwenden: ‘Fuck you world.’

Kim David Bots

Als elk jaar wordt aan vier kunstenaars de Koninklijke Prijs gegund. De gelukkigen van dit jaar zijn Lennart Lahuis, Joost Krijnen, Jouni Toni en Rabi Koria. In het juryrapport wordt gezegd dat alle inzendingen erg geëngageerd zijn, op de maatschappij betrokken.

Ik zou dat zo niet zeggen, als ik erlangs loop. Het kost me moeite de wereld waar deze kunst volgens de jury over gaat te herkennen, laat staan te duiden of begrijpen. Ik vind ze redelijk op zichzelf staan, de schilderijen van de winnaars en andere genomineerden en vind dat alleen maar zeer welkom op een dag als deze. De kunst kan me vandaag niet autonoom genoeg zijn.

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen