metropolis m

Het nieuwe werk Artists’ Biopic Cinema van Matthieu Laurette, te zien in SMART Project Space, doet even vermoeden dat je in een echte cinematheek terecht bent gekomen. De zes zalen zijn bioscoopachtige ruimtes geworden, inclusief rode loper die de zalen met elkaar verbindt.

Te zien is een selectie biopics (biographical pictures) die de levens van verschillende kunstenaars verbeelden.

Van dit relatief jonge filmgenre toont Laurette zowel Art House films (onder andere Caravagio, Paradise Found, Klimt, Basquiat) als grotere Hollywood producties (onder andere Nightwatching, Frida, Girl with a Pearl Earring , Factory Girl). Het filmprogramma van Laurette is chronologisch opgebouwd, met uitzondering van een van de zalen, waar het verhaal verteld wordt via een tussenpersoon, zoals Françoise Gilot, Picasso’s geliefde in Surviving Picasso.

In SMART kan de bezoeker van zaal naar zaal lopen. Er zijn geen aanvangstijden, met gevolg dat je overal invalt. De films zijn geprojecteerd op de muur, zoals in musea vaak gebeurt met videokunst. Alleen de stoeltjes staan opgesteld als in een echte bioscoop.

Artists’ Biopic Cinema is te beschouwen als een nieuw werk van Laurette, een installatie en geen tentoonstelling. Hij wil laten zien dat verschillende kunstenaarsmythes nog steeds een rol spelen in de film, als een soort archetypes. En hij wil aantonen dat in zowel Hollywood films als Art House films op eenzelfde manier daarmee omgesprongen wordt.

Laurette velt geen oordeel over de verschillende kunstenaarsmythes. Voorbij komen onder andere het getormenteerde genie ( Gaugain, Van Gogh), de rebel ( Bacon, Picasso) of de excentriekeling (Dali). De meeste films zijn nogal dramatisch aangezet, zoals dat ook past bij het medium wanneer gefilmd in de stijl van Hollywood. De levens zijn veelal ontluisterend en doen evenzeer afbreuk aan de mythe van de kunstenaar als dat er gestalte aangeven.

Door de lange duur van alle afzonderlijke films (gemiddeld anderhalf uur) ziet de kijker een persoonlijke montage. Hij zapt zich een weg door de levens, die onderling een opmerkelijke gelijkenis vertonen.

Waarmee Laurette zoals wel vaker in zijn werk het accent legt op patronen of mediastructuren en –technieken die, niet altijd bewust, invloed uitoefenen op de beeldvorming. In zijn serie Apparitions deed hij dit door het belang van het verschijnen op televisie te bekritiseren. Laurette maakte er een kunst(enaars)statement van door in The Today Show (een talkshow met een venster naar de straat) een bord op te houden met de tekst: ‘Guy Debord is so cool!’ – zinspelend op de mediakritische houding van deze leider van de Situationiste Internationale.

Artist’s Biopic Cinema mist de puntigheid van Apparations, maar zij is minstens zo overtuigend waar het gaat om het aantonen van een problematische mediapraktijk.