metropolis m

De economische crisis in de wereld vertaalt zich op de Biënnale van Venetië in een opvallende hoeveelheid neerslachtige kunst, die zich beweegt tussen melancholische inertie en extrovert nihilisme.

[h1] 1. De depressie van Dominique

Crisis in de wereld? Vraag de kunstenaar even niet daar iets tegenover te stellen. Neem mijn topwerk op deze biënnale uit Making Worlds van Birnbaum: een autobiografische video van Dominique Gonzalez Foerster, die doodvermoeid verslag doet van al haar deelnames aan Venetië. Het werk geeft perfect de waanzin weer van de biënnale, het hedendaagse kunstbedrijf, de wereld daaromheen en de roep aan de kunstenaar daarop te reageren.

2. De herfstsuite van Martin

Ramen open, blaadjes binnen, bij Martin Boyce in het Schotse Paviljoen giert de melancholie van de Venetiaanse herfst je om de oren, in een elegant tribuut aan de langzaam zinkende stad.

3.De binnentuin van Roman

Roman Ondak bouwde het Tsjechische Paviljoen om tot binnentuin die identiek is aan de omgeving buiten, waarmee het perspectief op de Giardini rigoureus wordt verlegd van het interieur van de paviljoens (het aanschouwen van kunst) naar het exterieur en daarmee naar het publiek zelf (wanneer aanwezig).

4. De gerenoveerde keuken van Liam

Liam Gillick renoveerde het door de twintigste-eeuwse geschiedenis besmet verklaarde Duitse paviljoen. Hij witte de muren en bracht er een gigantische IKEA-keuken in aan. De keuken vormt het decor voor een monoloog van een kat, gezeten op een kast, die twijfel zaait over de stem van de autoriteit via een cyclische redenering.

5. Het mortuarium van Teresa

Het Mexicaanse paviljoen, gevestigd in een Palazzo buiten de Giardini, wordt door Teresa Margolles gedoopt in met in water verdund bloed van door geweld vermoorde Mexicanen. Met gevolg dat je enigszins misselijk van de geur en de melodramatiek door de ruimtes dwaalt. Op de benedenverdieping is een groot apparaat, waar het bloedwater gewonnen wordt uit canvas lappen.

6. Het zwembad van Michael en Ingar

Het meest gelikte, tikkeltje ordinaire paviljoen, ongetwijfeld zeer herkenbaar voor de hordes Amerikaanse verzamelaars die zich altijd melden in Venetië, is van Elmgreen & Dragset. Het Deense paviljoen en de Nordic Pavilion zijn omgebouwd tot verzamelaarspaleisjes, waar alleen toegang toe te krijgen is onder de hoede van een makelaar die ze in de aanbieding doet, vanwege dood en verderf als het niet de kredietcrisis is.

7. De verstoten Rus van Kristina

Kristina Norman vertelt in haar project voor het Estse paviljoen de geschiedenis van een Russisch monument dat uit het centrum van Talinn verplaatst is naar een begraafplaats. De Russiche minderheid in Estland was not amused en doopte de voormalige standplaats om tot bedevaartplaats. Norman gooide olie op het vuur door er een gouden replica te plaatsen en stelt – ietwat onbenullig naïef – vast dat de actie niet getolereerd werd door de Estse overheid. Jeetje, raar zeg.

8. Gebroken spiegels van Michelangelo

Daniel Birnbaum verzorgde twee schitterende presentaties in Arsenale en het nieuwe La Biennale-paviljoen in de Giardini, waar een lange reeks aan meesterwerken op overtuigende wijze is gepresenteerd. Toch is er iets vreemd aan de tentoonstelling, omdat ze bij elk bezoek, van welke kant ook bezien, na enkele ruimtes volkomen doodslaat. Er is weinig dat beklijft in een geheel dat te weinig richting heeft en op cruciale momenten blijft hangen in overdadige esthetiek. Zelfs het spectaculaire werk van Michelangelo Pistoletto, waarvoor ter plekke spiegels zijn kapot geslagen, kan daar niks aan veranderen.

9. De Marco Polo Lounge van Fiona

Het Nederlands Paviljoen is een van de grote trekkers op de Biënnale van Venetië van dit jaar. Lange rijen voor de deur, massa’s zittend op het tapijt, om te zien hoezeer de wereldhandel en daarmee samenhangende machtspolitiek heeft geleid tot een toenemend aantal conflicten in de wereld.

10. De twijfelachtige toekomst van Pavel

Pavel Pepperstein, deelnemer aan het Russisch Paviljoen en Making Worlds, toont zich een jonge uitvoering van Kabakov, intelligent en spotziek, met het meest populaire onderwerp uit de hedendaagse Oost-Europese kunst: de idiote representatie van ideologie en wat daarachter steekt, de ideologie zelf.

En verder…

… maakten tal van vage en minder vage groepen van de gelegenheid gebruik te protesteren. Zo werd er op 5 juni geprotesteerd ter herinnering aan Tiananmen van 4 juni 1989, en riep Thierry Geoffroy op zich eens als kunstenaar met meer serieuze zaken bezig te gaan houden.

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen