metropolis m

De kunst van Magali Reus (1981, woont en werkt in Londen en Den Haag) appelleert aan een klinische wereld: stofvrij, vetvrij, schoongepoetst. Het is minimal art met alledaagse twist. Te herkennen zijn een oliedrum, een kistje met staven, marmer platen tegen de muur. In een video zijn enkele schoongewassen jongens verwikkeld in een hardloopwedstrijd op het strand. De branding klots hoorbaar maar hun wereld lijkt volkomen luchtledig.

Het blijkt een vast procedé bij Reus. Alles, hoe dichtbij ook, wordt steriel gemaakt. Het oogt vreemd, eerder dan vertrouwd. Niet om aan te raken.

Je denkt aan een laboratorium, aan proefopstellingen, natuurkundige en chemische experimenten. Een verlangen naar inzicht, dat hoe harder je zoekt, op afstand blijft, precies zoals in de wetenschap. Leven zonder weten. De finish van de hardlopers in de video wil maar niet komen – er is sprake van een oneindig wijken. Ze hollen tot ze erbij neervallen.

Concreter dan Reus heb je ze niet vaak in de kunst van tegenwoordig. Het is beeldhouwkunst pur sang. Hard – zacht, horizontaal – verticaal, hol – bol. En toch krijg je er geen vat op. De hang naar ongrijpbaarheid pakt uit als kilte. Kunst uit het vriesvak. De temperatuur van de galerie daalt, terwijl de mussen van het dak vallen.

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen