metropolis m

Ahmet Öğüt, ‘Punch this painting’, 2010
Ahmet Öğüt, 'Guppy 13 vs Ocean Wave; a Bas Jan Ader Experience'

Na deelname aan de Biënnale van Venetië van vorig jaar, lijkt 2010 een ambitieus jaar te zijn voor de in Turkije geboren kunstenaar Ahmet Öğüt. Zo zijn er meerdere internationale solo’s te zien en heeft hij de Kunstpreis Europas Zukunft van het museum van hedendaagse kunst in Leipzig op zak. In Öğüts thuisbasis Amsterdam laat het Stedelijk Museum Bureau Amsterdam onder de titel Informal Incidents een bescheiden overzicht zien van zijn werk van de afgelopen jaren.

Er is gekozen voor werken die samen Öğüts artistieke praktijk weerspiegelen. Ondanks het ingetogen karakter en de geringe hoeveelheid werken is de opmerkelijke combinatie ervan het eerste dat opvalt. De samenhang is niet direct duidelijk. Wat laat Öğüt hier zien over zijn praktijk als kunstenaar?

Een van de tentoongestelde werken is Guppy 13 vs Ocean Wave; a Bas Jan Ader Experience. Zoals de titel suggereert, verbindt Öğüt de solotocht van het zeilmeisje Laura Dekker met die van de conceptuele kunstenaar Bas Jan Ader. Ader verdween op zee toen hij in een klein zeilbootje probeerde de Atlantische Oceaan over te steken. Op een groot videoscherm is te zien hoe Öğüt in eenzelfde soort zeilbootje het Amsterdamse IJ trotseert. Helaas was zijn tocht van korte duur. In het proces-verbaal aan de muur van de tentoonstellingsruimte is te lezen dat Öğüts bootje inmiddels is gestolen.

Ahmet Öğüt, 'Punch this painting', 2010

Een ander werk is het zelfportret Punch This Painting (Sla dit schilderij, 2010), waarop Öğüt je uitdagend aankijkt. Het geschilderde portret is op zich niet bijzonder, maar doordat de titel van het werk op het t-shirt van Öğüt staat gedrukt, vraagt de kunstenaar je er toch naar te kijken. Is de tekst een grap of een statement of allebei? De tekst geeft een onverwachte prikkel, want je weet dat je een schilderij niet mag aanraken. Een begeleidend persbericht vertelt dat het schilderij werd geveild tijdens de opening op 21 augustus onder de voorwaarde dat het ten tijde van de tentoonstelling door iedereen geslagen en beschadigd mag worden. Ik zag nog geen spoor van vernieling.

Öğüt lijkt met de veiling van zijn zelfportret en met referentie naar Bas Jan Ader de spanning op te zoeken tussen de legendevorming rondom het kunstenaarschap en de concrete, economische werkelijkheid waarin de kunstenaar zich bevindt.

Things We Count (2008) lijkt van een heel andere aard. In de video glijdt de camera langzaam voorbij verlaten oorlogsvliegtuigen op een basis ergens in de woestijn. Het toont een kerkhof voor vliegtuigen die nooit meer de lucht in zullen gaan. Het is een prachtig beeld, met mooie heldere kleuren en een droevige sfeer. Een mannenstem telt in het Turks, Engels en Koerdisch. Zijn stem is rustig en repetitief. Er wordt geteld en iets getoond, en toch is niet helemaal duidelijk wat het verband is.

Het contrast tussen het subtiele Things We Count en het wat agressievere Punch This Painting lijkt exemplarisch te zijn voor de selectie van verder zeer verschillende werken in Informal Incidents. Overeenkomstig is alleen de werkwijze, die iets zegt over de praktijk van Öğüts kunstenaarschap, die vaak gebaseerd is op een eenvoudige ingreep in de werkelijkheid, toevallig of niet, om je te laten kijken voorbij het beeld dat je voor je hebt.

Ahmet Öğüt, Informal Incidents, is nog t/m 3 oktober te zijn in Stedelijk Museum Bureau Amsterdam

Jane Boddy is stagiaire bij METROPOLIS M

Jane Boddy

Recente artikelen