metropolis m

Cover

Ginger&Piss is het nieuwe magazine van Kunstverein, Amsterdam. De auteurs schrijven onder een pseudoniem en wordt volledige anonimiteit gegarandeerd. Tot wat voor ontboezemingen zijn deze ‘lafaards’ in staat?

Het uitganspunt van Ginger&Piss is eenvoudig, is in het redactioneel van het tijdschrift te lezen: ‘to offer an outlet for authors to say what they feel is vital (and not necessarily at all related to the art world) but were unable, unwilling or too afraid to publish previously. The concept dictates that each contributor writes under a pseudonym. We – the editors – guarantee full anonimity’

Maar waarover schrijven kunstenaars die volledige anonimiteit krijgen? En waarom anoniem? Volgens die ene twijfelachtige internetencyclopedie om ‘ongewenste aandacht van het publiek voor de kunstenaar te ontlopen, een duidelijke scheiding aan te brengen tussen iemands persoonlijke en artistieke of publieke leven, of om een boodschap kracht bij te brengen.’ Internetfora hebben ons het laatste decennium echter geleerd dat anonimiteit tegenwoordig vaak podium biedt voor felle opinie, direct op de man gespeeld, met de strekking ‘zo is het toevallig ook nog eens een keer’.

Ginger&Piss speelt met die zurigheid. Een van de middenpagina’s van het tijdschrift is weggescheurd en ter uitleg is een A4-tje dwars in het blad geniet waarop de redacteuren zich verontschuldigen en uitleg geven over het ontbreken van de pagina. Het excuus is vergezeld van een open brief van een kwade auteur die niet akkoord wil gaan met de voorwaarden van de redacteuren omdat hij meent dat een kunstenaar hem onder valse voorwendselen in het project heeft gelokt. Hij verklaart: ‘The only reason I have agreed to this ‘solution’, is because I believe that, in this case, it is more important to expose the artist as a leech as well as an incompetent craftsman, than to be applauded myself.’

Daar waar deze auteur inspeelt op de populaire opvatting kunstenaars te wantrouwen, roept G. Alonso Oeuf de lezer op om argwaan te koesteren tegen het pretentieuze discours dat om de kunst heen hangt, met name het gebruik van het woord criticality. Wees op je hoede wanneer een simpel ogend werk een critical dialogue aan zou moeten gaan!

Andere auteurs kiezen voor een meer persoonlijke aanpak, in een fragmentarische dagboekachtige stijl waarin zelfonderzoek centraal staat.

Het resultaat is een bundel waar ‘ontmaskering’, ondanks de anonimiteit van de auteurs, als een rode draad door de teksten loopt. Soms ontwapenend eerlijk en subtiel maar vaak zonder genade, verpakt in het hippe ontwerp van Marc Hollenstein.

De titel van het tijdschrift refereert aan Lawrence Weiners Piss & Ginger & Apples & Pears. En dat is precies zoals de bijdragen lezen: zoete reflectie en zure kritiek.

Auteurs: Elvira Belafonte, Hula Capellinni, __ , Billy Male, G. Alonso Oeuf
Redactie: Maxine Kopsa & Krist Gruijthuijsen
Design: Marc Hollenstein
Editie: 200

ISBN: 978-94-90629-03-8
Verkrijgbaar bij Kunstverein € 15,-

Jolien Verlaek

Recente artikelen