Antwerpen in details Daan van Golden – John Bock – Craigie Horsfield
‘The devil is in the details’, wordt gezegd. Bij een paar tentoonstellingen die momenteel te zien zijn in Antwerpen zou je het wel denken.
Daan van Golden bij Micheline Szwajcer biedt de wonderlijke ervaring van een serie werken die elkaar spiegelen, maar, zoals dat gaat bij spiegelbeelden, elk toch uniek zijn. Ze tonen hoe eenvoudig en tegelijkertijd complex het beelden maken kan zijn.
In een poëtische tekst refereert Van Golden aan een competitie tussen Chinezen en Grieken voor de keizer. De Chinezen schilderden vol overgave in een mum van tijd een schitterende muurschildering. De Grieken volstonden vervolgens met het boenen van de muur zodat die het beeld van de Chinezen beter weerspiegelde.
John Bock, die exposeert bij Stella Lohaus, maakte een installatie met nadrukkelijk seksuele ondertoon. Een kooi van aan elkaar geknoopte sokken, gedraagt zich als een enorme netpanty, waar je inkruipt en vervolgens geconfronteerd wordt met het een en ander aan erotische toespelingen, waaronder een naakte vrouw uit kaartspel, een stukje vlees in cellofaan, een ietwat agressief fallisch apparaat dat onder de kooi (lees netpanty) door probeert te reiken. Op z’n Bocks is dit tafereel verbonden aan allerlei objecten en geschiedenissen, waarvan het een en ander op film is gezet en wordt afgespeeld op lullige naast de kooi opgestelde diaschermen.
In het persbericht lees ik een heel verhaal over ene Oates, lid van de Zuidpool expeditie van Robert Falcon Scott, maar veel uitkomst biedt dat wijdere perspectief niet als je eenmaal verstrikt zit in die netkous. De ontdekkingsreis keert zich om in zijn tegendeel: een weerzin tegen nog meer informatie, ontdekkingen, nieuwe details. Opvallend veel toeschouwers weigeren de netkous in te gaan, en houden het snel voor gezien. Men is kennelijk een beetje Bockmoe.
In M HKA probeert Craigie Horsfield, fotograaf met sociaalmaatschappelijke inslag, beroemd vanwege sombere beelden van mensen met wie hij vaak een intensieve band heeft opgebouwd, een verrassende wending te geven aan zijn carrière, door in samenwerking met het museum enkele van zijn foto’s te laten uitwerken in enorme tapijten. In een toelichting lees ik dat hij sinds drie jaar aan deze jacquard tapijten werkt in samenwerking met Flanders Tapestries.
Hoe groot de doeken ook zijn, ze hangen verloren in de ruimte, die er niet helemaal op toebemeten lijkt gezien sommige storende pilaren, scheve wanden en andere elementen die het blikveld hinderen. Sommige beelden balanceren op de rand van kitsch, alsof ze de letterlijke uitvergroting niet aankunnen. Van opera worden ze operette.
Pas als je ze dichter benadert geven de doeken hun ware aard vrij. Van impressionistisch wordt het doek abstract en komt een scala aan kleuren vrij, die draad na draad ingeregen zijn.
De inzichtelijke materialiteit van de beelden imponeert in deze digitale tijden. Maar de tapijten blijven een afgeleide, theater, vertoon. Niet de Horsfield die ik graag zie.
Daan van Golden
Micheline Szwajcer, Antwerpen
28 October – 4 December 2010
John Bock
Stella Lohaus Gallery, Antwerpen
21 oktober – 4 december
Craigie Horsfield
Schering en inslag
M HKA
8 oktober 2010 – 16 januari 2011
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M
