metropolis m

Dan Flavin, 'Untitled (to Piet Mondriaan who lacked green)' en Untitled '(Piet Mondriaan through his preferred colors, red, yellow and blue)', 1968
Ann Goldstein met 'the weight of the world' op haar schouders

Het welkomstwoord van Ann Goldstein op de persconferentie had geheel volgens de stemming van de dag (Provinciale Statenverkiezingen) wat weg van een verkiezingspraatje. Goldstein hamert regelmatig op haar inmiddels bekende slogan die even veelzeggend als nietszeggend is: ‘the future is now’. Voor de gelegenheid wordt er met geen woord gerept over het steeds groter wordende drama rondom de nieuwbouw. De directeur zegt niet de moeilijkheden, maar de mogelijkheden van het Stedelijk te willen onderzoeken, met als doel het museum ‘terug te geven’ aan het publiek. Ingaand op de geruchten dat haar positie bij het Stedelijk niet van lange duur zou zijn en onmiskenbaar op dreef besluit Goldstein haar speech met:

This is what we wanna do. We want to be in your lives. And I think we are. We are here. We are open. And we are here to stay.

De tentoonstellingen van Temporary Stedelijk 2 lezen als een snapshot van de collectie en tonen eerder een hommage aan de historie van het Stedelijk, dan een vooruitziende blik. In de Erezaal op de eerste verdieping zijn, dankzij klimatologische aanpassingen aan het gebouw, de meesters van de moderne kunst te zien. Malevich, Mondriaan, Matisse en Barnett Newman zijn thuis in het museum, alsof ze nooit zijn weggeweest. De curatoriële hoogtepunten vind je echter op de begane grond. Daar konden de conservatoren van het Stedelijk Museum zich eindelijk weer uitleven.

Margriet Schavemaker heeft in Recollections onderzoek gedaan naar twee spraakmakende tentoonstellingen uit de periode van het Sandbergdirectoraat (1945-1963): Bewogen Beweging (1961) waar het publiek de kinetische werken van Tinquely in werking kon zetten en Dylaby (1962) waar bezoekers zich een weg moesten banen door een labyrint van de door kunstenaars zelf ingerichte zalen. De documentatie doet verlangen naar een toekomst waarin het Stedelijk die plek van experimentele vrijplaats weer inneemt.

In TV as… heeft Bart Rutten zich gestort op zijn onderzoeksgebied videokunst, in dit geval afgebakend tot TV-kunst uit de jaren zeventig en tachtig. Naast de wat voorspelbare Nam June Paiks en Bruce Naumans, zijn hier enkele verrassende werken te vinden van Piotr Kowalski en Leendert Janzée. Andere hoogtepunten: een spectaculair werk van Servaas, het bekende kritische Television Delivers People van Serra en de hilarische tv-uitzendingen van het Canadese kunstcollectief General Idea.

General Idea

Hoewel het Temporary Stedelijk 2 hier en daar ontbreekt aan lef, mist het zijn doel niet: het publiek weer vertrouwd maken met het Stedelijk als instituut en met de werken uit de collectie die inmiddels al acht jaar nauwelijks toegankelijk zijn geweest. Of zoals Goldstein het verwoordde: ‘we move from a building to a museum’.

Vanaf 10 maart zal Temporary Stedelijk 2 aangevuld worden met werken uit de onlangs geschonken collectie van verzamelaar Maurice van Valen.

Recente artikelen