metropolis m

Of ik nog kunstenaars in Nederland wist die zich bezig houden met politieke schilderkunst, vroeg Paco Barragàn me een paar maanden geleden. Ik had geen idee afgezien van geijkte kandidaten als Ronald Ophuis en Marc Bijl, die hij zelf ook wel kende. Marlene Dumas heeft haar politieke werk, Marc Mulders doet wel eens een uitstapje, maar verder? Het kostte me moeite jongere kunstenaars te bedenken die je politiek geëngageerd schilder kunt noemen.

Kennelijk wisten andere tipgevers van Barragàn ook niet veel namen te bedenken, want in zijn tentoonstelling The End of History and the Return of History Painting, kom ik alleen Ophuis tegen. De eeuwige Ophuis. Politiek geweten van schilderend Nederland.

Ronald Ophuis

Knap schilderij van Ophuis daar in Arnhem, daar niet van. Maar soms zou je over dit soort onderwerpen ook wel eens een andere Nederlandse schilder willen horen. Zouden schilders in Nederland geen kranten lezen? Zouden ze zich niet aangesproken voelen door conflicten in de wereld? Zouden ze vergeten zijn dat ook de politiek in Nederland onrustige tijden doormaakt en noopt tot stellingname?

In Arnhem komt de hele wereld langs, oorlogen en conflicten in allerlei landen, problemen waar de Nederlandse politiek zich uitgebreid mee bemoeid heeft. Maar de Nederlandse schilderkunst zwijgt. Twee politieke moorden hebben, zo doet Arnhem vermoeden, geen schilderij van belang opgeleverd.

Wat zou er voor Nederlandse schilders nog meer moeten gebeuren alvorens ze zich wagen aan een historiestuk over deze roerige tijd?

PS Toevallig publiceert Geen Stijl een politiek schilderij vandaag, foeilelijk weliswaar (met dank aan Trendbeheer voor de tip). Het is gemaakt door een Duitser: Kirsten Wilmink afkomstig van het Sandberg Instituut.

The End of History
Museum voor Moderne Kunst Arnhem
Nog tot en met 29 mei

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen