metropolis m

Alison Jackson, William and Kate in Bed (2011)
Alison Jackson, William and Kate in Bed (2011)

Wij Koninginnedag, zij een prinsesjesdag. Het laatste weekend van april is Engeland in de ban van the royal wedding, het huwelijk tussen prins William en ‘Waity Katie’, zoals de aanstaande bruid ook wel genoemd wordt, vanwege haar gebrek aan persoonlijke ambities (want, ja, wat wil je, ze studeerde kunstgeschiedenis, en werkte daarna voor haar vader) wat erop zou wijzen dat ze gewoon op het aanzoek zat te wachten. De Londense Hayward Gallery speelt handig in op die opleving van Britse koningshuisgekte en organiseerde de kleine tentoonstelling The Royal Family, waarin William en Kate overigens alleen te zien zijn op een lachwekkende nep-paparazzifoto van wat een intiem kijkje in hun huwelijksnacht zou kunnen zijn.

Francis Upritchard, Charles (2001)

De tentoonstelling brengt de voorspelbare Charles-bashing. De Prince of Wales is er te zien als een piepklein, breekbaar en lijkbleek popje (Francis Upritchard) en in een jong, voor de maker (Otto Mühl) en het jaar (1968) verdacht sympathiek portret. In Charles’ persoonlijke wapenschild worden geheime boodschappen gelezen (Francis Upritchard) en er werd een poging gedaan door de curatoren Tom Morton en Ralph Rugoff om een bespottelijk bronzen beeldje van de prins (als een soort superman, met gespierd torso, enorme vleugels en slechts gekleed in een lendendoek) naar de tentoonstelling te halen, dat nota bene in bezit is van het koningshuis. Het bruikleenverzoek werd echter niet gehonoreerd, en dus is alleen wat correspondentie en een BBC-berichtje over de schenking aan de prins te zien. Ook koningin Elizabeth moet het overigens ontgelden: op een tien-pond-biljet met haar afbeelding krijgt ze een rode clownsneus (Hans-Peter Feldmann) en diezelfde statische beeltenis wordt geanimeerd in een projectie van Tony Oursler.

Hans-Peter Feldmann

Al met al is het een milde spot die hier bedreven wordt. Niks sensatie, niks provocatie, niks onthullingen. Blijkbaar vormt het Britse koningshuis geen inspiratie voor de harde aanval, noch voor enigerlei analyse, de film van Lars Laumann (wiens werk t/m 7 mei te zien is in de tentoonstelling I Wanna Dance With Somebody in Galerie West in Den Haag), die een eigen samenzweringstheorie uitdokterde over het ongeluk van Lady Di, uitgezonderd. Veel valt er misschien ook niet toe te voegen aan de gigantische media coverage, de voortdurende tabloidstroom – zeker nu, met al die huwelijksgekte. Een luttele koffiemok met de afbeelding van de verloofden mag in de toeristenshop van Buckingham Palace 35 pond kosten (echt waar), voor kunstenaars hebben met name die koninklijke jonkies nog geen waarde.

The Royal Family
Hayward Gallery Project Space
12 maart t/m 2 mei

Saskia van der Kroef

Recente artikelen