In bed met Pilvi, Pipilotti en Marcel
Het is weer eens wat anders dan een reproductie van Van Gogh boven het hotelbed. In het pas geopende Andaz Hotel aan de Prinsengracht wordt een uitgebreide collectie videokunst tentoongesteld.
Andaz is een initiatief van Paul Geertman en ontwerper Marcel Wanders (door The New York Times uitgeroepen tot de ‘Lady Gaga’ van de designwereld) in samenwerking met Hyatt Hotels Corporations, dat is gehuisvest in de voormalige Openbare Bibliotheek aan de Prinsengracht in Amsterdam. Veertig werken van veelal aan Nederland gerelateerde kunstenaars werden door Wanders en Geertman persoonlijk gekozen om binnen de muren van het hotel te exposeren.
Het hotel is ingericht door Marcel Wanders zelf, wat logischerwijs voor een naar kitsch neigende omgeving zorgt waarin zijn welbekende Delfts blauwe vazen, uitvergrote lampen en het matzwarte meubilair alle aanwezig zijn. Naast deze persoonlijke promotie is ook een groot deel van de veertig videowerken geïntegreerd in het interieur, en hebben daar een eigen, permanente plaats gekregen. Van de entree tot aan de kamer, overal zijn video’s te vinden. Er is zelfs een speciale bibliotheek ingericht, waarin boeken over videokunst aanwezig zijn. Ik zag er nog weinig omdat ze pas later deze week worden toegevoegd. Wel zag ik een kroonluchter waarin videoschermpjes zijn geïntegreerd, waarin de thema’s boeken en lezen terugkomen.
De meeste werken zijn in de gangen van het hotel gepresenteerd, zo’n zes werken per verdieping op televisieschermen aan de muur. Het is een wat ongemakkelijke plek, waar zo nu en dan een hotelgast of een kamermeisje voorbijloopt: mijn waardering voor de whitecube en museumbankjes is gegroeid. Opvallend detail is de aftellende klok onderin het beeldscherm, waardoor de kijker weet hoe lang het nog duurt voordat de video opnieuw begint. De hotelgasten zijn niet veroordeeld tot de gang, zij kunnen de video’s vanuit bed bekijken. Ze zijn terug te vinden op een speciaal kanaal op de televisies in het hotel, waarop ook een aantal extra werken aanwezig zijn.
Over de locatie van de werken is serieus nagedacht. De meest duidelijke voorbeelden zijn Dave de Leeuws Symphony for the Lobster in het restaurant en Ryan Ganders uitdagende Poison is a Woman’s Weapon, bij de entree. Bij de andere werken kon ik weinig site-specificity ontdekken, wel hier en daar een losse onderlinge relatie per verdieping. Hoewel het concept nog wat finetuning kan gebruiken, is het interessant en zeer te prijzen dat in het verlengde van de uit de grond schietende designhotels nu ook een andere kunstvorm aandacht krijgt in, en een plaats binnen het hotelwezen. Ik hoop op uitbreiding en vervolg.
The Mind’s Eye collectie in het Andaz Hotel Amsterdam bevat onder andere werk van Yael Bartana, Erwin Olaf, Mark Titchner, Ryan Gander, Meiro Koizumi, Klaas Kloosterboer, Pipilotti Rist, Pilvi Takala, Erik Wesselo, LA Raeven, Anne de Vries, Johan Rijpma, Marc Bijl, Dave de Leeuw, Alexandra Leykauf en Pablo Pijnappel.
Hoewel de auteur van een medewerker te horen had gekregen dat hij alles mocht fotograferen, geeft het hotel geen toestemming voor het afbeelden van stills uit de geëxposeerde video’s, waarop wij deze uit het artikel hebben verwijderd.
Vincent van Velsen
is redacteur Metropolis M en conservator Stedelijk Museum Amsterdam
