metropolis m

Moira in Utrecht is een van de slachtoffers van de bezuinigingen en moet in 2013 door zonder subsidie. Momenteel toont het initiatief een van zijn grootste ontdekkingen: Hedwig Houben.

Hedwig Houben was een van de ontdekkingen van 2011. Via haar eindpresentatie bij HISK nam ze deel aan de tentoonstelling Making is thinking in Witte de With en werd er ook een stukje aan haar gewijd in Metropolis M. Moira had Houben echter al veel langer in het vizier. In 2007 had ze in dit kleine Utrechtse kunstcentrum een tentoonstelling. Momenteel heeft ze er haar tweede presentatie.

Houben brak door met een zelfreflectief onderzoek naar het ideale beeld. Op video werd flink getheoretiseerd over wat die ideale vorm zou kunnen zijn, wat soms ook direct in beeld werd getoetst.

Bij haar huidige presentatie blijkt ze opnieuw verwikkeld in een vergelijkbaar zelfreflectief onderzoek. Dit keer gericht op de sculpturale vorm in algemene zin. Wat of wie bepaalt wanneer een geboetseerde vorm een sculptuur is? Op het raam staan de zelfreflectieve overwegingen uitgespeld, in een lange tekst die fungeert als tentoonstellingstitel (vermoedelijk de langste tentoonstellingstitel aller tijden).

Binnen staan twee video’s centraal. Eentje waarin de plasticine zichzelf boetseert in allerlei vormen en gedaantes; een andere waarin Houben zelf bezig is met een homp klei. Gaandeweg passeren zo ongeveer alle mogelijke vormen die de homp kan aannemen.

Houben lijkt niet bepaald de virtuoze kunstenaar, die het publiek trakteert op haar kunnen. Ze is meer een slaafse uitvoerder van een repertoire aan vormen die zich in mijn oog bij momenten als sculptuur laten herkennen.

Bingo, denk je dan, op die momenten dat de plasticine van plasticine in een sculptuur verandert. Om je vervolgens te realiseren dat herkenning daarbij leidend is, en je die gedachte opvallend vaak hebt bij de meest expressionistische vormen, en de meest infantiele. Waarna je van de weeromstuit (om jezelf niet al te conventioneel te gedragen), al die tussenmomenten bij nader inzien ook maar gaat waarderen.

Bij alle relativering legt het werk van Houben toch een claim op je (zozeer dat je even begint te denken dat ze niet plasticine zit te kneden maar je hersenen). Ik word aangesproken op mijn veronderstellingen rond sculptuur, die door Houben op de helling worden gezet. Zonder ze eraf te duwen.

Dat mag ik zelf doen.

Eerste deel van de tekst op de ramen van Moira

Hedwig Houben
Moira Utrecht
24 november – 16 december

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen