metropolis m

Samira Yamin, Geometries X; TIME Magazine

De eerste editie van BiennaleOnline zet hoog in met Jan Hoet (artistiek directeur van o.a. Documenta IX en oprichter van SMAK) als artistiek directeur en persteksten met zinnen als ‘the most promising emerging 180 artists chosen by 30 world-leading curators’ en ‘breaks away from the conventional notion of Art as an elite pastime’. Maar maakt deze online tentoonstelling de zelfgeschapen verwachtingen waar?

BiennaleOnline, opgericht door de Belgische David Dehaeck en Nathalie Haveman van ART+, zou eigenlijk al in september 2012 zijn geopend, maar 2 mei 2013 was het pas zo ver. Om vijf uur Nederlandse tijd zou de tentoonstellingswebsite online gaan. Helaas lag deze de eerste uren plat, waarschijnlijk door de vele nieuwsgierige bezoekers, en kon ik pas om acht uur ’s avonds een kijkje nemen.

De tentoonstelling kon ik via twee ‘routes’ bezoeken: via de curatoren of de kunstenaars. Ik koos voor de curatoren, omdat dat me de meest geordende weg leek. Ik kon op de foto van een van de dertig internationale curatoren klikken om diens geselecteerde kunstwerken te bekijken. Ik koos geheel willekeurig voor de Mexicaanse curator Cuaumtémoc Medina, die ook Manifesta 9 heeft gedaan.

Te zien kreeg ik werken van vijf kunstenaars – elke curator naast Jan Hoet mocht vijf kunstenaars selecteren, waarvan minimaal twee afkomstig uit het eigen land – waaronder Manuel Mathar en collectief Teatro Ojo. De getoonde kunst is niet beperkt tot bepaalde artistieke media. Vanalles komt langs, ook schilderkunst en sculptuur. Dat terwijl een foto van zo’n werk natuurlijk niet echt volledig recht doet aan de tactiele of driedimensionale kwaliteiten ervan.

Daarentegen is videokunst embedded op de website, waardoor het niet veel aan kracht verliest. Ook is er bij de meeste kunstwerken een beschrijving en een biografie van de kunstenaar te vinden. Je kunt meer informatie tot je nemen dan bij een offline tentoonstelling waar je vaak in van die onhandige boekjes moet gaan bladeren.

Wat Medina precies bedoeld heeft met zijn selectie van 43 kunstwerken is me niet helemaal duidelijk; de afbeeldingen van de werken van de vijf kunstenaars zijn onder elkaar geplaatst als op een blog. Er valt weinig te vergelijken tussen de werken en sommige foto’s zijn zelfs niet eens in één keer helemaal te zien omdat ze te groot zijn voor mijn beeldschermformaat. Ook een duidelijke rode draad in zijn selectie kan ik niet ontdekken.

Ik was daarom benieuwd of de hoofdtentoonstelling van Hoet, met zelfs een thema – Reflection & Imagination – daarin zou verschillen. Het thema, wat Hoet uitlegt in een filmpje als ‘goede kunst is de som van reflectie, op de geschiedenis en op de herinnering aan de geschiedenis, en de verbeelding, waarmee de kunstenaars iets nieuws toevoegt aan de geschiedenis’, is echter zo breed, dat alle kunst ter wereld daarbinnen past. Daar heb ik dus ook niet veel houvast aan.

Samira Yamin, Geometries X; TIME Magazine

De vijfentwintig kunstenaars in Reflection & Imagination, onder wie Rossella Biscotti, Xiang Yang en Thomas Bogaert, tonen zeer divers werk. Maar wat ze gemeen hebben is een soort poëtische waarde, iets indirects, zoals het werk van Samira Yamin, die islamitische geometrische patronen in foto’s van de oorlogen in Irak en Afghanistan snijdt. Daarmee toont ze op een speelse manier dat de meeste representaties van de islamitische wereld ons westerse beeld op die wereld (negatief) kleuren.

De representaties van de kunstwerken op BiennaleOnline doen de meeste objecten helaas geen recht aan. Ook al wil de biënnale een selectie veelbelovende kunstenaars zo direct mogelijk koppelen aan een zo groot mogelijk publiek via een gecureerde onlinetentoonstelling, veel meer dan een chique blog met wat extra informatie is het niet.

www.biennaleonline.com

Loes van Beuningen

is kunsthistoricus

Recente artikelen