metropolis m

Ik heb toch al heel wat kunst gezien door de jaren heen. Veel goede kunst gelukkig, ook veel gepruts en geklungel. Raar genoeg niet heel veel foeilelijke kunst. Ik zal me wel te veel ophouden in artistiek gecontroleerde omgevingen, waar de nodige officieel aangestelde, door de overheid opgeleide en betaalde keurmeesters mijn blik wensen te bepalen.

Jeff Koons deed een poging de bestaande mores te tarten, en zich te begeven in wat algemeen werd aangezien als het artistiek onwelvoeglijke. Hij faalde jammerlijk: alles, hoe bedoeld afzichtelijk ook, werd prachtig gevonden. Verzamelaars en musea betaalden er grif geld voor.

Twee Italianen Bertozzi & Casoni doen nu in Museum Beelden aan Zee in Scheveningen een nieuwe poging de artistieke wereldorde te kantelen. Al jaren actief in brave majolica, gooiden ze een jaar of tien geleden het roer om, om zich te gaan wijden aan wat je misschien het best kunt omschrijven als conceptuele edelkitsch.

De uitstalling van pompeuze aardewerken sculpturen is te zien als een grote wraakactie op de kunstgeschiedenis, die compleet in de zeik genomen wordt door de twee briljante keramisten die met het nodige cynisme vaststellen dat je met een blikje stront tegenwoordig een grotere carrière hebt dan met hoog specialistisch vakwerk.

Scheldend en schofferend trekken ze rond, hopend de halve kunstwereld in hun val mee te trekken. Artistieke lariekoek wil je hebben, dan kun je het krijgen ook, geachte dames en heren!

Wat te denken van een grote gorilla, zittend als een boeddha in lotushouding op een stapel matrassen, alsof hij last van aambeien heeft. Op zijn schoot een groot hert.

Van dik hout zaagt men planken. Je kunt niet anders dan er met de nodige bewondering naar kijken, om direct in een onbedaarlijke lachbui uit te barsten.

Overal door de tentoonstelling kom je verwijzingen naar de kunstgeschiedenis tegen. Opvallend veel naar kunst uit de jaren zestig, de tijd van de pop-art, de kunst van de consumptiecultuur.

Niet alleen de kunst krijgt het te verduren. De hele mensheid staat er niet al te fraai op. Met voorop uiteraard de kerk, het bolwerk van de dubbele moraal waar de kunst zo’n fraaie afspiegeling van is.

De wereld verschijnt als een grote zich vervuilende bende, maar dan wel met keurig goud glanzend randje. De dood duikt op als een verzilverd skelet, dat wellustig met apparaten op de natuur losgaat.

Ik vind het een wonderlijke presentatie. Jammer dat Bertozzi & Casoni niet de zelfspot hebben die Koons steeds zo meesterlijk weet te ventileren. Nu blijft alles toch iets te serieus op de een of andere manier, alsof alle spot toch uit frustratie geboren is.

Bertozzi & Casoni
Museum Beelden aan Zee
t/m 19 mei