metropolis m

Museum De Fundatie huist de eerste grote solotentoonstelling van het fotografische werk van Pieter Henket in Het Oog, de nieuwe opbouw van museum. In The way I see it zijn onder andere modefoto’s, portretten van popsterren en vier filmprojecties getiteld The Wait uit het Interrogation Project te zien.

The Fame back, New York uit 2008

Pieter Henket is geen fotograaf die de werkelijkheid ‘betrapt’. In een tijd dat elke telefoon ook een fotocamera is, waarmee het leven in snapshots kan worden vastgelegd, heeft Henket zich toegelegd op de manipulatie van de werkelijkheid. Henket regisseert en ensceneert. Daarmee blijft hij als fotograaf trouw aan zijn eerste liefde: de film.

In 1998 vertrok Henket als 19-jarige naar New York om te gaan studeren aan de Film Academy. Uiteindelijk werd hij bekend met zijn fotografische werk, dat zelfs in bladen als Harper’s Bazaar, Esquire en Vogue gepubliceerd werd. Een van de bekendste foto’s van Henket die in De Fundatie te zien is, is die van Lady Gaga uit 2008, die meteen de cover van Gaga’s debuutalbum werd.

De veertig foto’s die worden tentoongesteld behoren voornamelijk tot de modefotografie. Henket heeft daarbij vaak gebruik gemaakt van de studio, zodat hij de foto’s tot in detail kan beheersen. Het licht, de kleurcompositie, de poses van de modellen; alles is gestileerd. Dat haalt het leven er soms een beetje uit. De beelden behoren tot een andere orde, een bedachte, onwerkelijke wereld, de wereld van de glitter en glamour.

In de The Wait, speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt, wordt de menselijkheid daarentegen juist als onderwerp gekozen. Henket haalde bekende acteurs en actrices, waaronder Halina Reijn, Tygo Gernandt en Gijs Scholten van Aschat, voor zijn camera en beschuldigde hen zogenaamd van een misdaad die ze niet hadden begaan. De verschillende reacties op de beschuldiging werden twee uur lang in een stilstaand shot gefilmd.

The Wait

Dat stilstaande beeld maakt de films wat saai. Terwijl de foto’s vol detail, kleur en spanning zitten, nodigen de films niet uit tot kijken. Sommige acteurs zitten of liggen lange tijd in de kale politiecel. Er is weinig te beleven, en ik heb de twee uur dan ook niet volgemaakt. Misschien had Henket zich beter kunnen beperken tot zijn bestaande fotografie, ondanks zijn voorliefde voor de film.

En dat beperken tot wat je al hebt geldt misschien ook voor het museum zelf. De nieuwe ellipsvormige opbouw op het dak, ontworpen door Hubert-Jan Henket, de vader van Pieter Henket, lijkt een lastige museale ruimte. De wanden zijn bol, midden in de zaal is een liftschacht gelegen en in de onderste van de twee zalen in Het Oog zit ook nog een bar. Er blijft netto weinig tentoonstellingsoppervlakte over. En als je, net als nu, tweedimensionaal werk wil tonen, ben je aangewezen op mobiele wanden of andere presentatieoplossingen.

De inzet van het museum met deze uitbreiding zal dan ook meer op de representatieve functie liggen: recepties en ontvangsten, met uitzicht op de stad. De met 55.000 wit-blauwe tegels bekleedde buitenkant valt in ieder geval op in de historische binnenstad van Zwolle. En het publiek weet De Fundatie op de dag dat ik het bezocht dan ook in groten getale te vinden.

The way I see it
Pieter Henket
Museum De Fundatie Zwolle
1 juni t/m 17 november 2013

Loes van Beuningen

is kunsthistoricus

Recente artikelen