Kunstvlaai 2014
Geen verhuurde plekken, en dus het recht van de rijkste, maar een bonte verzameling initiatieven die vanuit heel Europa wordt overgevlogen. Voor de Kunstvlaai wordt elke twee jaar een groep initiatieven geselecteerd die passen bij de visie van de curatoren.
Hendrik-jan Hunneman en Noor Mertens selecteerden er dit jaar 48. Zij vroegen elk van hen een bijdrage te leveren die zou reflecteren op de ruimte, en meer specifiek, de verticale ruimte. Zo vullen zij samen het hele Amstelpark met kunst. Daarnaast zijn er performances, screenings, een discussieprogramma en exclusieve pop-up boekenwinkel.
Een park is voor kunstenaars geen eenvoudige ruimte, geen muren om iets aan op te hangen, een eigen ruimte bouwen voor vijf dagen is geen optie. Veel initiatieven hebben daarom gekozen voor billboards. Dat is praktisch. Ze kunnen op verschillende manieren worden ingezet, en zijn van nature goed zichtbaar.
Rectangle toont werk van Vincent Olinet, dat op meerdere plaatsen in het park te zien is. Grote afbeeldingen van rottende bloemen en fruit onder water, die contrasteren met de bloeiende omgeving.
Sommige billboards lijken op billboards, maar zijn het niet.
Maar het billboard van Fucking Good Art doet toch vooral dienst als billboard, reclame voor zowel het initiatief als de Kunstvlaai in het algemeen.
De Kunstvlaai bestaat uit meer dan alleen billboards. Casco nodigde Aimée Zito Lema uit. Zij werkt met afvalmateriaal van de Kunstvlaai, en met participanten gevonden op de kunstvlaai. In samenwerking met de participanten en de Kunstvlaai bouwt zij een hut, en reageert zo op de omgeving van het park en de omgeving die de Kunstvlaai genereert.
Aimée Zito Lema, (Un)usual Business School of Cooperation and Publishing Class, Initiatief: Casco (Utrecht)
De bijdrage van Hotel Maria Kapel is ook een hut, maar meer verticaal.
Wandelend over de Kunstvlaai leer ja al snel alle plekjes van het park kennen, overal is iets te ontdekken. Another Way van Jorick Paul Jager, uitgenodigd door Sign, trekt dit gegeven nog eens flink door. Met planken, stenen en omgevallen bomen zette hij een heel parcours uit dwars door een stuk bos. Zo daagt hij je letterlijk uit de gangbare paden te verlaten.
Het mooie hieraan is dat Jager je uitdaagt niet de verticale maar de horizontale ruimte te gaan ontdekken. Zo wordt doelbewust ingegaan tegen het opgelegde thema, en dat is vaker te zien op deze Kunstvlaai. De kunstenaars laten zich niet zomaar iets van bovenaf opleggen, zijn tegendraads.
Club Solo, onlangs geopend op de voormalige locatie van Lokaal 01 in Breda, spant hierbij de kroon. Zij kozen een heel andere locatie, ontvluchtten het Amstelpark en daarmee de hele Kunstvlaai. Vanaf de entree van het nabijgelegen Holiday Inn begeleidt een medewerker je naar een suite op de bovenste verdieping van het hotel, daar is de bijdrage te zien van Club Solo.
Met deze poging de dans te ontspringen kozen zij echter de hoogste locatie van de hele Kunstvlaai, verticaler dan dat wordt het niet.
Floor van Luijk is stagiair bij Metropolis M
Kunstvlaai 2014
From Safety to Where? I Love the Feeling of Being Slightly Lost
21 mei t/m 25 mei 2014
Amstelpark, Amsterdam
Floor van Luijk
