metropolis m

Na zijn puike en succesvolle bijdrage voor het Nieuw-Zeelandse paviljoen in Venetië 2015 brengt Simon Denny een solotentoonstelling in Brussel. Business Insider toont verschillende organisatie- en managementmodellen alsook mechanismen van macht en politiek. Denny’s ‘post-internet’ werk toont zich vormelijk prettig gestoord en tegendraads; inhoudelijk educatief en instructief.

Simon Denny (1982, Auckland; woont en werkt in Berlijn) houdt er in de kunstwereld een vrij unieke positie op na. Zijn werk volgt als geen andere maatschappelijke en technologisch gelieerde ontwikkelingen op de voet – Edward Snowden of Bitcoin als voorbeelden. Bovendien houdt Denny er een unieke visuele stijl op na. Stout gezegd: na de hype van internet-, interactieve- en cyberkunst is de Nieuw-Zeelander een overblijver die nog steeds uit eenzelfde vijver vist, zij het op een geheel andere manier dan in de jaren nul.

Het gaat bijzonder snel voor deze relatief jonge kunstenaar. Na zijn gehypte tentoonstelling voor de 56ste Biënnale van Venetië (2015), bracht hij datzelfde jaar in de Sackler Gallery van Serpentine – het bijgebouw/ aanhangsel ontworpen door Zaha Hadid Architects – een kleine maar fijne solopresentatie. Op dit moment maakt hij deel uit van zowel de 9de Biënnale van Berlijn (een samenwerking met Linda Kantchev) en toont hij werk op Manifesta 11 in Zürich.

Kermistent

In het Brusselse Wiels loopt ook Business Insider, een vrij omvangrijke solopresentatie. De titel verwijst naar een Amerikaanse website die bericht over de zakenwereld, technologie en over celebrities. De tentoonstelling, samengesteld door curator Zoë Gray, plaatst twee omvangrijke groepen recent werk samen: Products for Organising en Secret Power (beide uit 2015).

Wie de eerste verdieping van Wiels betreedt, zal wellicht raar opkijken: in de zaal staat een dozijn serverkasten te pronken. Ze zijn met de meest uiteenlopende objecten volgestouwd. De ruimte heeft dan ook wat weg van een kermistent. In zijn ‘toonkasten’ (Denny doopte ze zelf Modded Server Rack Displays) exposeert en illustreert de kunstenaar facetten en bewerkstellingen van de hackercultuur. Wie de tijd ervoor neemt, kan hier heel wat leren. Wij nemen die tijd graag, want Denny nodigt ons uit met tonnen humor en met een idiosyncratische stijl – denk vintage Windows meets tentoonstellingscongres meets cartoons. Hij zet ons aan tot een soort van ‘Wie zoekt, die vindt!’ spel: hoe langer we kijken naar zo’n modded server, hoe meer details we ontdekken. Elk van deze kasten heeft trouwens een subtitel of -thema: Community Hack, Hacking Norms, Legitimacy Hack, Hack Making, Network Hack 1.0, Adapting Hacking, enzovoort. We lezen het af van de in gefiguurzaagde krakkemikkige houten letters die Denny bovenaan de serverkasten plaatste.

Energiedrinks

Laat ons even dieper ingaan op een van onze favoriete kasten, Modded Server Rack Display: Hack-a-thon. Hackathon? Meetings die meestal vrijdagen plaatsvinden, onmiddellijk na het afronden van de werkweek van de toegewijde geeks, en die tot zondagavond doorgaan. De deelnemende hackers willen zo lang mogelijk wakker blijven en krijgen daartoe van de organisatoren liters cafeïnnehoudende dranken en energiedrinks aangevoerd alsook pizza aan de strekkende meter. Enkel dit idee roept sterke beelden op. Denny versterkt het door zijn kast vol te stouwen met Red Bull, een Fatboy zitzak (het geliefde meubel van de marothonhackers omdat ze er ook op kunnen slapen), een kaart van een deelnemer en diens meer. Op de kast tekent hij een schema uit dat duidelijk maakt hoe kennis, ethiek, esthetiek en ontwikkeling de aanval kunnen inzetten op product, instituut, markt en onderneming. Boeiend!

Stripstijl

Niet toevallig staat Modded Server Rack Display: Hack-a-thon aan het staartje van de reeks. Erachter schuilt immers het tweede deel van de installatie Products
for Organising
. Daarmee maakt Denny de ommezwaai naar de bedrijfswereld zelf. Deze reeks cirkelvormige sculpturen – een evenwichtsoefening tussen architecturale maquette en organigram – toont hoe grote bedrijven zoals Apple kiezen voor een cirkelvormig grondplan en ‘open’ organisatiestructuur. Hoogst merkwaardig eigenlijk: dit flexibele model van openheid en overeenstemming staat precies haaks op de neoliberale waarden waar deze organisaties in feite voor staan. Denny ontmaskert dus efficiënt én met humor sluwe strategieën van zulke privébedrijven.

Tot slot reikt Wiels Secret Power (2015) aan, een omgeturnde versie van de installatie van Venetië. Hierin analyseert Denny de documenten die klokkenluider Edward Snowden blootgaf, alsook het proces errond. Opnieuw is tijd nemen aangewezen: de lay-out van deze documenten verwijst naar David Darchicourt, ontwerper en voormalig creatief directeur van het Amerikaanse NSA. Hij hanteert een stijl verwant aan cartoons, mascottes en gezelschapsspellen. Puzzelen dus, want de waarheid schuilt hier in het detail. Darchicourts stripstijl moet kinderen enthousiast maken voor het functioneren van de inlichtingendienst. We zien Sergeant Sam, een adelaar in een militair uniform, alsook een spelletje dat kleine mensen moet leren over de gevaren van het internet. Er is ook briefpapier, informatie over hoe telefoongesprekken tot het lekken van informatie kunnen leiden en een kaart van Nieuw-Zeeland met toeristische informatie, opnieuw in dezelfde cartooneske stijl. In Wiels kozen ze ervoor de vloer te ‘versieren’ met een enorme sticker die het ontwerp van het plafond van de Biblioteca Nazionale Marciana echoot, de aan het San Marcoplein gelegen locatie waar Denny exposeerde. Het gaat hier om schilderijen van oude wetenschappers en geleerden. Een geslaagde zet die de wisselwerking met de kennis van weleer en vandaag contrasteert, al kwam dit in Venetië sterker uit de verf.

Simon Denny
Business Insider
Wiels, Brussel
t/m 14.8.2016

Recente artikelen