Zon, bier, muziek en performances: SPF17 trapt op passende wijze het festivalseizoen af
Het jaarlijkse Spring Performance Festival, een initiatief van Kunstverein Amsterdam en Juliette Jongma Galerie en dit jaar georganiseerd door Jeanine Hofland, heeft alle ingrediënten voor een goed festival in huis. Bezoekers en performers bevinden zich gebroederlijk samen in de Amsterdamse buitenlucht, er is bier en muziek. Wat op het eerste oog een relaxt dagje lijkt, heeft meer om het lijf. De bonte parade toont zich bij vlagen kritisch. Kunstenaar Geo Wyeth was curator en ceremoniemeester van de manifestatie. Hij haalde performers uit binnen- en buitenland naar Cinetol. De in de Amsterdamse Pijp gelegen broedplaats bleek bijzonder geschikt als locatie voor het hybride festival dat binnen en buiten, man en vrouw, publiek en performance in elkaar laat overlopen.
‘Kissed any of your Facebook Friends?’ In de performance CLAPBACK van niv Acosta wordt de bezoeker gevraagd antwoord te geven op persoonlijke vragen die op een scherm verschijnen. Het publiek – dat op deze zondag in groten getale aanwezig is in de kleine theaterruimte – wordt gevraagd antwoord te geven door plaats te nemen aan de ‘Ja’- of ‘Nee’-zijde van de ruimte. Giechelend wordt antwoord gegeven op ogenschijnlijk onschuldige vragen en wordt de identiteit van de groep fysiek inzichtelijk gemaakt. Langzaamaan worden de vragen meer beladen en culmineren ze tot de kern van de performance: het centraal stellen van racisme. ‘Do you have any black friends?’, ‘Do you currently work with black people?’
niv Acosta, CLAPBACK
Niv Acosta, die de performance oorspronkelijk maakte ter nagedachtenis aan de mensen die in 2015 het slachtoffer werden van politiegeweld, spreekt ons persoonlijk en direct aan. Hij vervolgt met intense en overrompelende twerk-moves. Bij de uitvoering van deze intieme, rituele vruchtbaarheidsbewegingen laat hij zich leiden door het (witte) publiek. Tien bezoekers tellen na elkaar tot honderd: het aantal expliciete bewegingen dat de performer uitvoert. Duizend tellen lang houden de bezoekers hem in hun greep, terwijl op het scherm erachter de namen en leeftijden van slachtoffers van politiegeweld de revue passeren. Als de luide techno muziek onbedoeld stopt, is de performance op zijn best. De clubsfeer maakt plaats voor in stilte uitgevoerde moves. Alleen het hardop tellen van de bezoeker doorbreekt de beladen stilte.
Dr. Holobiont and the Lichens
Het festival brengt daarnaast veelal lichtere interventies. Bruno Zhu activeert al zingend het terras, terwijl Johannes Büttner op clowneske wijze de straat op stelten zet. De doorlopende performance van Dr. Holobiont and the Lichens draagt bij aan de ambigue sfeer van het festival waar iedereen een potentiele performer is, en elk object een mogelijk attribuut. Het in wetsuits gehulde duo loopt gedurende het festival rond met een opblaasboot. Ze verkennen de omgeving, drinken een biertje aan de bar, om uiteindelijk alle rekwisieten in de prachtige ruimte van de naastgelegen bibliotheek weer op te ruimen. Een aarzelend aanzwellend publiek vraagt zich af of het een ritueel of een kijkje achter de schermen betreft.
Dynasty Handbag, I Never Were Again, A Concert
Het onbetwiste hoogtepunt van de dag is, zoals het een waar festival betaamt, weggelegd voor de afsluitende act. De performance I Never Were Again, A Concert boeit vanaf het moment dat de uit Los Angeles afkomstige Jibz Cameron het podium betreedt. Zonder broek, met zware make up en verwilderde haren is haar voorkomen het best te omschrijven als een combinatie van de Rocky Horror Picture Show en David Bowie. Podiumtijger Dynasty Handbag waarschuwt ons: de performance zal enigszins rustig beginnen, maar al gauw weird worden. Daarmee heeft ze geen woord te veel gezegd. Als een verbale en fysieke wervelwind houdt ze het publiek in haar greep. Stand-up comedy, grimassen, anekdotes, heerlijk valse, eigen nummers en verknipte covers worden moeiteloos gecombineerd. Dynasty Handbag is een parodie van haarzelf. Ze symboliseert mannelijkheid en vrouwelijkheid tegelijkertijd, ieder gebrek daaraan en overdrijving daarvan. Het vat de dag mooi samen.
Spring Performance Festival (SPF) is a block party festival of performances.
SPF is an initiative of Galerie Juliette Jongma and Kunstverein Amsterdam, in collaboration with De Ateliers.
SPF 2017
Sunday April 23rd, Cinetol Building / Tolstraat 160, 182 Amsterdam
Curated by Geo Wyeth.
Organized by Jeanine Hofland.
Sanneke Huisman
