De tentoonstelling is nu alleen virtueel te bezoeken (zeker even proberen, zeer de moeite waard), maar Jorne Vriens ging al eerder kijken. Hij bezocht Bodywork in het Van Abbemuseum toen het nog kon, en beschrijft de – hier en daar absurde – lichamelijke maakbaarheid die de werken onder de loep nemen.
Een vrachtlading aarde afkomstig van het voormalige Ford-terrein nabij Hasselt wordt in de strakke modernistische tenoonstellingszaal van Z33 omgekieperd. Kunstenaar Sam Lewitt spiegelt in CURE (the Work) het productieproces van de recentelijk uit Belgish-Limburg vertrokken autofabrikant aan zijn eigen makerschap.
De expressiemogelijkheden van de figuratieve schilderkunst zijn nog lang niet uitgeput, zo geloven kunstenaars van de Neue Leipziger Schule. Een van hen, Matthias Weischer, heeft zich volledig toegelegd op het interieur, een genre dat in tijden van thuiswerken en verplichte quarantaine een nieuwe lading krijgt.
Het is een bekend effect in cinema: protagonisten recht de camera in laten kijken om zo een vervreemdend gevoel bij de toeschouwer teweeg te brengen. In Affiliations past kunstenaar Hamza Halloubi het toe om niet alleen de blik van de bezoeker, maar die van de hele kunstwereld terug te kaatsen.
‘Ga staan met je rechterhand in je zij. Rechtop, met je ene voet nét iets voor de andere.’ In de performance Sightless Seeing#4 worden bezoekers uitgenodigd Natasja Kensmils Huwelijksportret lichamelijk na te bootsen. Het vormt het begin van een tour door de tentoonstelling In the Presence of Absence, waarin een niet-visuele ervaring van de voorgestelde aankopen centraal staat. Want laten onvertelde geschiedenissen zich niet het beste vertellen wanneer we luisteren met ons hele lichaam?
