metropolis m

Ben Pointeker, dieses wilde Klaffen #3 (2008) video still
Ben Pointeker, dieses wilde Klaffen #3 (2008) video still

De Prix de Rome is een staatsprijs. Een prijs kortom van het type P.C. Hooft-prijs, maar dan voor jonge kunstenaars. De uitreiking is door het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap sinds jaar en dag gedelegeerd aan de Rijksakademie in Amsterdam. Dit tot ergernis van collega-post-academische instituten als het Sandberg Instituut en De Ateliers, die de Rijksakademie in het verleden openlijk hebben beticht van partijdigheid bij de toekenning van de prijs.

Als je de toekenningsstatistieken van deze prijs bekijkt, is dat verwijt wel te begrijpen. Het aantal ex-Rijksakademieparticipanten dat de prijs heeft ontvangen, is ver in de meerderheid. Je zou er wantrouwig van worden, maar toen ik een paar jaar geleden als ingehuurde verslaggever de hele toekenningsprocedure van nabij volgde om er in de catalogus verslag van te doen, heb ik Janwillem Schrofer, de toenmalige directeur van de Rijksakademie en tevens juryvoorzitter (zonder stemrecht), niet op gesjoemel kunnen betrappen.

Toch hebben Rijksakademiestudenten een voorsprong in de procedure. Niet zozeer bij de voorselectie, waarbij uit de open inschrijving voor kunstenaars onder de 35 jaar een eerste keuze van tien kandidaten wordt bepaald, maar in de daaropvolgende ronde, als de tien kandidaten zich dienen te presenteren voor de jury. De (ex-)Rijksakademiedeelnemers spelen daarbij een thuiswedstrijd en kunnen hun werk zelfs in hun eigen atelier presenteren. In de ronde die ik destijds heb meegemaakt, ging het de Rijksakademiedeelnemers aanzienlijk beter af dan de outsiders, die meer moeite hadden met de situatie en dus ook afvielen.

LEES OVER DE GENOMINEERDEN VAN DIT JAAR EN DE VERMOEDELIJKE WINNAAR IN NUMMER 2 – NU IN DE WINKEL

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen