Mark Rutte deserves credit for being the first Dutch prime minister in decades capable of answering a question with a simple 'yes' or 'no'. That major achievement, however, is where his credit ends. He has taken the lead of a 'center-right' minority coalition, in a stranglehold embrace by Geert Wilders' fear-mongering anti-islamist PVV on which the coalition depends for key support.
The recent cuts in culture funding that this government has introduced, nominally to make the Netherlands more economically competitive, do not stand on their own. Despite introducing 'animal cops' to defend the rights of pets, this government has decimated its spending on nature preservation as well (yes, the Netherlands, despite being the size of a stamp, has wild parks). It has given up on green and clean energy, has dramatically reduced developmental aid, and has symbolically increased the speed limit on a tiny stretch of freeway to 130 km/h.
The anti-arts attitude which this government has adopted was carefully incubated by years of Wilders-copyrighted hate speech, which has now become standing policy. The government is going to severely cut cultural funding, mostly in the visual arts. It is going to eliminate entire institutions, and in effect is organizing a single massive layoff from state-supported and state-stimulated jobs in the cultural sector. Secretary of Culture Halbe Zijlstra is proud not to be an arts connoisseur – it would make it more difficult for him to make cuts. He sidelined his advisory board, the Council for Culture, which proposed a gradual implementation of the austerity measures.
After a crucial visit to the Holland Festival, Zijlstra last minute exempted a few top end performing arts organizations from his cutbacks. In fact, these were exactly the type of institutions the well-educated share of the VVD electorate appreciates for its time-tested productions. Zijlstra's ad hoc 'generosity' only further reveals the despotic power behind the austerity measures.
The less fortunate institutions, in response to the cutbacks, now urge the public to sign petitions in their support, one petition per institution. These organizations do exactly what their executioners hoped for; they start to fight for their individual survival instead of helping each other.
It should be said that the cuts come not entirely unexpected. Some of the arts institutions which now suddenly bemoan and lament the degrading of the Dutch government were completely unconcerned by the rise of the political movement which made this possible to begin with. A large share of culture funding beneficiaries simply didn't consider their own relationship to the larger public context, nitpicking at politically inspired work that was not just for conceptual infotainment. This near-complete, leisure-focused de-politization of the Dutch arts and culture scene has finally been refuted.
We should ask ourselves if it is such a bad idea to get rid of some of the entitlement that we have come to take for granted, as this has made the entire cultural system dependent not as much on public money, as on the personal whims of our corrupted political leaders.
What kind of leaders do we have? They are a laughable bunch of autocrats who, while cutting on culture, are instituting the Netherlands as a society of control.
When the historian Thomas von der Dunk was invited to give the annual Willem Arondeus lecture (named after a homosexual resistance fighter) in April 2011, he wrote a speech which contained critical comments on Wilders and his PVV. The PVV got word of this, and had its political allies cancel the lecture, threatening to kill the entire lecture as an institution. Von der Dunk gave a lecture anyway. This is the cultural warfare that this government is launching on dissent.
Wilders is the sole dictator of his own Stalinist-style political organization, running from the parliament building a shady private enterprise, 'OnLiberty BV', of which the finances are undisclosed. Nobody in the Netherlands cares the less. This is only a small exponent of a corrupted political order, cynically underpinned by a culture of sheepish civic cooperation with authorities. The war on art, war on ideas, and war on dissent that this government has unleashed will become a cultural divide, and it will take more than the signing of a petition to come to terms with it.
Finally this will allow people abroad to see the Netherlands for what it really has become: a small-minded security haven for rich, white pensioners. No longer the liberal laboratory of Europe, we need a new resistance, a new politics, and a new art to set us free. No one will do it for us. We will have to create it ourselves.
Metahaven
Amsterdam, June 20, 2011
Comments
22 June 2011
Daniel
very good!
next step is to organize ourselves and engage democratic forces.
i'm going to rotterdam on the 26th of july and i hope to see my colleagues there..
22 June 2011
Jouke Kleerebezem
Daniel, Vinca, jullie venijn en de waarheid zit in de staart, alles wat er voor staat is genoegzaam bekend! We will have to create it ourselves. Dus wat nu, na 27 juni? Groet van J.
23 June 2011
Nickel van Duijvenboden
Naast een Partij voor de Dieren ook een Partij der Kunsten? Ik wil best een paar programmapunten op schrift stellen... en in debat gaan zie ik ook wel voor me. Hoe dan ook, dit venijn is een goede brandstof in deze tijden.
23 June 2011
Jack Segbars
Het is in elke populistische argumentatie essentieel om je punt met schijnbare zekerheid ferm over het voetlicht te brengen. Dat daarbij redeneringen worden gebruikt die alleen retorisch het eigen verhaal dienen, tekent de populistische mindset. Dat daarbij ook anderen aangevallen dienen te worden om het eigen gelijk te stutten, spreekt dan voor zich.
Jullie conclusie dat de niet gepolitiseerde kunst slechts dient tot conceptueel info-tainment en de naïviteit van de instellingen aantoont die deze kunst toont, en dat deze juist de opkomst van het populistische gedachtegoed heeft gefaciliteerd is tekenend voor de polarisatie die zich zelfs wraakt tot het opvreten en neerzetten van de eigen groep. Het is een groteske en ijdele assumptie om te menen dat een wakkerder en meer gepolitiseerde kunst deze opkomst had kunnen keren of zelfs voorkomen. En het verwijt dat hiermee een verantwoordelijkheid is ontlopen, is een makkelijke aantijging, die alleen functioneert bij de assumptie die je zelf maakt. Jullie oproep tot een politisering van de kunsten wordt gestut met oorlogskreten en dezelfde populistische retoriek als die de opponent verweten wordt.
Stalinisme (het verwijt aan Wilders)? Houd de eigen woorden eens tegen het licht: "This near-complete, leisure-focused de-politization of the Dutch arts and culture scene has finally been refuted.", please..
Het geloof dat jullie hebben in een geïnstitutionaliseerde gepolitiseerde kunstensector deel ik niet. Het ijvert om een positie die voortvloeit uit een maatschappelijke consensus waarin deze functionaliteit geaccepteerd is. Dat is een situatie die in deze maatschappelijke constellatie niet per se gedragen wordt. Jullie oproep is allereerst dan ook een oproep tot politieke verandering, en middels en daaruit voortvloeiend een ‘andere’ kunst. Nieuwe rigide programmatuur voor deze maatschappelijke functionaliteit voor kunstenaar en institutie ligt dan in het vooruitzicht. Een functionaliteit die permanent ingebed zal zijn in de politieke tweedeling en zijde waaraan ze zich dan gecommitteerd zal hebben. Een nauwer korset is niet denkbaar. De hallelujastemming omtrent de mogelijkheden van de politisering van de kunsten zal op deze wijze een fantasme blijken te zijn.
De argumenten zijn inmiddels wel genoegzaam bekend. De analyses worden gemaakt, alleen aan een alternatief schort het. En wat mij betreft is het goed dat dit alternatief voorlopig ongewis blijft. Ik zou zeggen: doe dit alternatief. Zoek de nieuwe constellatie.
In de goede analyse van de huidige situatie die Joost de Bloois heeft gemaakt waarin ook hij wijst naar een meer gepolitiseerde attitude van de kunst, liggen twee aanknopingspunten die tegenstrijdig zijn. De eerste is het advies een meer gepolitiseerd bewustzijn aan te nemen omtrent de constellatie waarin je als kunstenaar functioneert. Hij verbindt daar aan: je moet laten zien hoe de kunstvorm is ingebed in bestaande sociale structuren.
De tweede is die van de kunstenaar die streeft naar een verbeelding van de gedeelde leefwereld en een gedeelde symboliek. Deze twee punten spreken elkaar tegen in de zin dat het per see aantonen van de inbedding een constante verantwoording jegens de maatschappelijke functionaliteit is die in de vorm telkens aanwezig zou moeten zijn. De tweede optie laat deze verplichting meer achterwege en geeft de kunstenaar een grotere vrijheid in de te kiezen vorm. En een goed kunstenaar mag erop vertrouwen dat in zijn werk de verwerking van de inbedding in de sociale structuur geadresseerd is. Het is een kwaliteitsonderdeel van zijn werkzaamheden. Wellicht is de werkzaamheid ervan in maatschappelijk opzicht beperkt. Soit, dat is een doelstelling die, wanneer die vooropstaat, het werk belemmert indien dit niet het primaire objectief van de kunstenaar is. Een objectief waar heel wel en overwogen voor gekozen kan zijn.
Het pleidooi dat gehouden voor een gepolitiseerde kunst is prima maar reken er niet de niet-gepolitiseerde kunstenaar op af. Sticht je eigen instituut waarin deze door jou gewenste kunst getoond wordt, je eigen adagium indachtig: “We will have to create it ourselves.”
De constante toon op hoog niveau wordt hol.
De revolutie vreet allereerst en altijd de eigen kinderen op.
23 June 2011
Maaike Lauwaert De Zaak Nu
@Nickel: Ik kreeg dit bericht van Jos Houweling:
(G)een vlag zonder kleur.
C U L T U U R P A R T I J
Voor cultuur als een toekomst. Cultuur als onze kans. Voor mens met ambities en dromen. Voor de niet gewone mensen, van voorleesmoeders tot dirigent, van balletleerling tot videokunstenaar.
Cultuur bestaat uit vele disciplines, soms met andere belangen. Samen is cultuur een grootheid. Zes op de tien Nederlanders zou het eens zijn met bezuinigingen op cultuur. Dus vier op de tien niet. Vier op de tien zijn 6,5 miljoen mensen, samen 50 kamerzetels. Groter dan de partij van boer Koekoek.
De Cultuur Partij is een idee ontstaan omdat onze regering de verkeerde keuzes maakt. De Cultuur Partij kan er komen als een organisatie zegt: "Wij verzenden mails, posten op facebook, beantwoorden telefoons, registeren leden, zoeken partners en denken."
Eerste richtlijnen: De cultuurpartij heeft maandelijks een andere voorzitter, uit een ander kunstdiscipline, die een (kleine) actie opzet. Cultuur houdt nooit op, dat is de kracht.
De Cultuur Partij heeft voor de oprichting aansprekende leiders nodig uit de cultuurwereld. De Cultuur Partij heeft leden en contributie nodig.
Doel: 2% van de rijksbegroting voor cultuur.
(G)een vlag zonder kleur.
Jos Houweling
23 June 2011
Jack Segbars
But I like pink Harley's, don't you?
Hope to see you all in Rotterdam this Sunday 26-06 at the manifestation Boijmans Bezet! at the museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam
With: Job Cohen, Emile Roemer, Boris van der Ham, Jette Klijnsma, Jasper van Dijk, Mariko Peeters, Bart de Liefde, Anna Drijver, Ann Demeester and Sander de Kramer
And: Joep van Lieshout, Jeanne van Heeswijk, Anne Tilroe, Sacha Bronwasser, Steven ten Thije, Jos Houweling, Koen Brams, Olphaert den Otter, Rozalie HIrs, Ann Demeester, Edwin Jacobs, Mariette Dölle, Guus Broos, Fucking Good Art, Kees Weeda, Anna Tilroe, Jonas Staal en Hans van Houwelingen, Jeremiah Day, Re-set, De Vlag van Compassie, Tim Voss
http://www.schuileninhetrijks.nl/
23 June 2011
Metahaven
Response in English since the post was in English.
@Jouke and Jack: We disagree that the above is "genoegzaam bekend" (how do you translate that anyway?) Sure, the facts by themselves are known but the true absurdism reveals itself only when you see them in perspective. See also Jonas Staal's commendable article at Metropolis M - written a few days ago (and also posted at Joop.nl). Likewise our rant is not about money or the economic value of art, and not about "solving a problem" that we haven't created in the first place. It is about the fact that the government has declared itself, by words and by actions, antagonistic towards cultural production and its institutions, both to the products themselves and the people responsible for them. It has flat out rejected proposals from its own expert advisors on how to make the cuts more manageable for the stakeholders. (there is still a courageous proposal from Carolien Gehrels in the works). It has happily co-fostered the portrayal of art and artists as terminally ill patients and wasteful outcasts living on a "subsidy infusion," (term coined by Zijlstra) while in fact the artists thought they were law-abiding citizens, participating in society, paying their taxes etc, doing everything right.
This situation is not "genoegzaam bekend," because, as you indicate by your question (Jouke), what will prevail "after June 27" is largely unknown.
During the June 20 discussion at the parliamentary committee which had a number of experts, including Jonas Staal, respond to the plans, the VVD's representative repented that his party did not agree with many of the PVV's views on culture, and did itself regret having to cut the sector. This may be true as a heartfelt human statement of remorse, politically it means, as of now, nothing at all. Have you seen any evidence of defense for culture, or rather an internal opposition against these plans, within the VVD's own ranks?
There is some irony here as well and hopefully that shines through too. Even Zijlstra's proudly advertised musical preference for Metallica fits in the anti-culture attitude. But not in the way he himself thinks it does. It is not because Metallica is not abstract a-tonal music, but heavy metal that would offend people of high taste, that this is anti-culture. The point is rather that Zijlstra just loves Metallica the radio-friendly stadium act, not Metallica the garage start-up, let alone obscure Norwegian black metal bands living off state welfare. Counterculture: great, as long as it looks like a pink Harley Davidson.
@Nickel: yes! But not a single-issue party like the PvdD... any structure that works really. An alliance.
23 June 2011
Jouke Kleerebezem
Dear friends at Metahaven, your irony was felt, of course. And we need to maintain a sense of humor to keep the spirits up. At the end of the day, the only true question is -- not a question of rhetoric, I hope, nor a question of humor however important, no -- it is the question of what - is - to - be - done, a question not for theory or ideology, but for a possible praxis to come with it, or instead of it, which results from, and embodies at the same time, ideas and convictions, politicized or not, little it matters. We will have to keep improving cultural production in order for it to maintain any relationship with society at large at all. Any, whatsoever. And what exactly would be a 'society at large' for the coming age is already under serious interrogation. For the cause of progress I'd go for intentional interest driven small constituency isolation, preferring it over consensual sociality anytime. But let's not go there yet.
In my and some other critics' perception (and I do subscribe to Jack's posts as well as to the quoted Joost de Bloois' ideas on post-protest activism) a cultural practice will make a difference for as much as that it incorporates and exemplifies certain structural qualities in which the production, the presentation and the dissemination of culture and the arts will be tuned to the needs of producers, constituencies, their cultural and economical relationship, their desire to learn and enjoy both learning and the expression of alternative ideas, their zeal in getting things more precise, more nourishing, and maybe even more entertaining than a pink Harley! See y'all Sunday in Rotterdam, or Monday in The Hague, whatever comes first.
24 June 2011
BAVO
Dit verhaal riekt naar linkse mythevorming.
Share this Article:
|Back to Top
.gif)
_v2.gif)
Jeroen
One word: Amen!
Daniel
very good!
next step is to organize ourselves and engage democratic forces.
i'm going to rotterdam on the 26th of july and i hope to see my colleagues there..
Jouke Kleerebezem
Daniel, Vinca, jullie venijn en de waarheid zit in de staart, alles wat er voor staat is genoegzaam bekend! We will have to create it ourselves. Dus wat nu, na 27 juni? Groet van J.
Nickel van Duijvenboden
Naast een Partij voor de Dieren ook een Partij der Kunsten? Ik wil best een paar programmapunten op schrift stellen... en in debat gaan zie ik ook wel voor me. Hoe dan ook, dit venijn is een goede brandstof in deze tijden.
Jack Segbars
Het is in elke populistische argumentatie essentieel om je punt met schijnbare zekerheid ferm over het voetlicht te brengen. Dat daarbij redeneringen worden gebruikt die alleen retorisch het eigen verhaal dienen, tekent de populistische mindset. Dat daarbij ook anderen aangevallen dienen te worden om het eigen gelijk te stutten, spreekt dan voor zich.
Jullie conclusie dat de niet gepolitiseerde kunst slechts dient tot conceptueel info-tainment en de naïviteit van de instellingen aantoont die deze kunst toont, en dat deze juist de opkomst van het populistische gedachtegoed heeft gefaciliteerd is tekenend voor de polarisatie die zich zelfs wraakt tot het opvreten en neerzetten van de eigen groep. Het is een groteske en ijdele assumptie om te menen dat een wakkerder en meer gepolitiseerde kunst deze opkomst had kunnen keren of zelfs voorkomen. En het verwijt dat hiermee een verantwoordelijkheid is ontlopen, is een makkelijke aantijging, die alleen functioneert bij de assumptie die je zelf maakt. Jullie oproep tot een politisering van de kunsten wordt gestut met oorlogskreten en dezelfde populistische retoriek als die de opponent verweten wordt.
Stalinisme (het verwijt aan Wilders)? Houd de eigen woorden eens tegen het licht: "This near-complete, leisure-focused de-politization of the Dutch arts and culture scene has finally been refuted.", please..
Het geloof dat jullie hebben in een geïnstitutionaliseerde gepolitiseerde kunstensector deel ik niet. Het ijvert om een positie die voortvloeit uit een maatschappelijke consensus waarin deze functionaliteit geaccepteerd is. Dat is een situatie die in deze maatschappelijke constellatie niet per se gedragen wordt. Jullie oproep is allereerst dan ook een oproep tot politieke verandering, en middels en daaruit voortvloeiend een ‘andere’ kunst. Nieuwe rigide programmatuur voor deze maatschappelijke functionaliteit voor kunstenaar en institutie ligt dan in het vooruitzicht. Een functionaliteit die permanent ingebed zal zijn in de politieke tweedeling en zijde waaraan ze zich dan gecommitteerd zal hebben. Een nauwer korset is niet denkbaar. De hallelujastemming omtrent de mogelijkheden van de politisering van de kunsten zal op deze wijze een fantasme blijken te zijn.
De argumenten zijn inmiddels wel genoegzaam bekend. De analyses worden gemaakt, alleen aan een alternatief schort het. En wat mij betreft is het goed dat dit alternatief voorlopig ongewis blijft. Ik zou zeggen: doe dit alternatief. Zoek de nieuwe constellatie.
In de goede analyse van de huidige situatie die Joost de Bloois heeft gemaakt waarin ook hij wijst naar een meer gepolitiseerde attitude van de kunst, liggen twee aanknopingspunten die tegenstrijdig zijn. De eerste is het advies een meer gepolitiseerd bewustzijn aan te nemen omtrent de constellatie waarin je als kunstenaar functioneert. Hij verbindt daar aan: je moet laten zien hoe de kunstvorm is ingebed in bestaande sociale structuren.
De tweede is die van de kunstenaar die streeft naar een verbeelding van de gedeelde leefwereld en een gedeelde symboliek. Deze twee punten spreken elkaar tegen in de zin dat het per see aantonen van de inbedding een constante verantwoording jegens de maatschappelijke functionaliteit is die in de vorm telkens aanwezig zou moeten zijn. De tweede optie laat deze verplichting meer achterwege en geeft de kunstenaar een grotere vrijheid in de te kiezen vorm. En een goed kunstenaar mag erop vertrouwen dat in zijn werk de verwerking van de inbedding in de sociale structuur geadresseerd is. Het is een kwaliteitsonderdeel van zijn werkzaamheden. Wellicht is de werkzaamheid ervan in maatschappelijk opzicht beperkt. Soit, dat is een doelstelling die, wanneer die vooropstaat, het werk belemmert indien dit niet het primaire objectief van de kunstenaar is. Een objectief waar heel wel en overwogen voor gekozen kan zijn.
Het pleidooi dat gehouden voor een gepolitiseerde kunst is prima maar reken er niet de niet-gepolitiseerde kunstenaar op af. Sticht je eigen instituut waarin deze door jou gewenste kunst getoond wordt, je eigen adagium indachtig: “We will have to create it ourselves.”
De constante toon op hoog niveau wordt hol.
De revolutie vreet allereerst en altijd de eigen kinderen op.
Maaike Lauwaert De Zaak Nu
@Nickel: Ik kreeg dit bericht van Jos Houweling:
(G)een vlag zonder kleur.
C U L T U U R P A R T I J
Voor cultuur als een toekomst. Cultuur als onze kans. Voor mens met ambities en dromen. Voor de niet gewone mensen, van voorleesmoeders tot dirigent, van balletleerling tot videokunstenaar.
Cultuur bestaat uit vele disciplines, soms met andere belangen. Samen is cultuur een grootheid. Zes op de tien Nederlanders zou het eens zijn met bezuinigingen op cultuur. Dus vier op de tien niet. Vier op de tien zijn 6,5 miljoen mensen, samen 50 kamerzetels. Groter dan de partij van boer Koekoek.
De Cultuur Partij is een idee ontstaan omdat onze regering de verkeerde keuzes maakt. De Cultuur Partij kan er komen als een organisatie zegt: "Wij verzenden mails, posten op facebook, beantwoorden telefoons, registeren leden, zoeken partners en denken."
Eerste richtlijnen: De cultuurpartij heeft maandelijks een andere voorzitter, uit een ander kunstdiscipline, die een (kleine) actie opzet. Cultuur houdt nooit op, dat is de kracht.
De Cultuur Partij heeft voor de oprichting aansprekende leiders nodig uit de cultuurwereld. De Cultuur Partij heeft leden en contributie nodig.
Doel: 2% van de rijksbegroting voor cultuur.
(G)een vlag zonder kleur.
Jos Houweling
Jack Segbars
But I like pink Harley's, don't you?
Hope to see you all in Rotterdam this Sunday 26-06 at the manifestation Boijmans Bezet! at the museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam
With: Job Cohen, Emile Roemer, Boris van der Ham, Jette Klijnsma, Jasper van Dijk, Mariko Peeters, Bart de Liefde, Anna Drijver, Ann Demeester and Sander de Kramer
And: Joep van Lieshout, Jeanne van Heeswijk, Anne Tilroe, Sacha Bronwasser, Steven ten Thije, Jos Houweling, Koen Brams, Olphaert den Otter, Rozalie HIrs, Ann Demeester, Edwin Jacobs, Mariette Dölle, Guus Broos, Fucking Good Art, Kees Weeda, Anna Tilroe, Jonas Staal en Hans van Houwelingen, Jeremiah Day, Re-set, De Vlag van Compassie, Tim Voss
http://www.schuileninhetrijks.nl/
Metahaven
Response in English since the post was in English.
@Jouke and Jack: We disagree that the above is "genoegzaam bekend" (how do you translate that anyway?) Sure, the facts by themselves are known but the true absurdism reveals itself only when you see them in perspective. See also Jonas Staal's commendable article at Metropolis M - written a few days ago (and also posted at Joop.nl). Likewise our rant is not about money or the economic value of art, and not about "solving a problem" that we haven't created in the first place. It is about the fact that the government has declared itself, by words and by actions, antagonistic towards cultural production and its institutions, both to the products themselves and the people responsible for them. It has flat out rejected proposals from its own expert advisors on how to make the cuts more manageable for the stakeholders. (there is still a courageous proposal from Carolien Gehrels in the works). It has happily co-fostered the portrayal of art and artists as terminally ill patients and wasteful outcasts living on a "subsidy infusion," (term coined by Zijlstra) while in fact the artists thought they were law-abiding citizens, participating in society, paying their taxes etc, doing everything right.
This situation is not "genoegzaam bekend," because, as you indicate by your question (Jouke), what will prevail "after June 27" is largely unknown.
During the June 20 discussion at the parliamentary committee which had a number of experts, including Jonas Staal, respond to the plans, the VVD's representative repented that his party did not agree with many of the PVV's views on culture, and did itself regret having to cut the sector. This may be true as a heartfelt human statement of remorse, politically it means, as of now, nothing at all. Have you seen any evidence of defense for culture, or rather an internal opposition against these plans, within the VVD's own ranks?
There is some irony here as well and hopefully that shines through too. Even Zijlstra's proudly advertised musical preference for Metallica fits in the anti-culture attitude. But not in the way he himself thinks it does. It is not because Metallica is not abstract a-tonal music, but heavy metal that would offend people of high taste, that this is anti-culture. The point is rather that Zijlstra just loves Metallica the radio-friendly stadium act, not Metallica the garage start-up, let alone obscure Norwegian black metal bands living off state welfare. Counterculture: great, as long as it looks like a pink Harley Davidson.
@Nickel: yes! But not a single-issue party like the PvdD... any structure that works really. An alliance.
Jouke Kleerebezem
Dear friends at Metahaven, your irony was felt, of course. And we need to maintain a sense of humor to keep the spirits up. At the end of the day, the only true question is -- not a question of rhetoric, I hope, nor a question of humor however important, no -- it is the question of what - is - to - be - done, a question not for theory or ideology, but for a possible praxis to come with it, or instead of it, which results from, and embodies at the same time, ideas and convictions, politicized or not, little it matters. We will have to keep improving cultural production in order for it to maintain any relationship with society at large at all. Any, whatsoever. And what exactly would be a 'society at large' for the coming age is already under serious interrogation. For the cause of progress I'd go for intentional interest driven small constituency isolation, preferring it over consensual sociality anytime. But let's not go there yet.
In my and some other critics' perception (and I do subscribe to Jack's posts as well as to the quoted Joost de Bloois' ideas on post-protest activism) a cultural practice will make a difference for as much as that it incorporates and exemplifies certain structural qualities in which the production, the presentation and the dissemination of culture and the arts will be tuned to the needs of producers, constituencies, their cultural and economical relationship, their desire to learn and enjoy both learning and the expression of alternative ideas, their zeal in getting things more precise, more nourishing, and maybe even more entertaining than a pink Harley! See y'all Sunday in Rotterdam, or Monday in The Hague, whatever comes first.
BAVO
Dit verhaal riekt naar linkse mythevorming.