metropolis m

Meiya Lin, Lost paradise, 2007
Marnix de Nijs & Edwin van der Heide, Spatial Sounds
Meiya Lin, Lost paradise, 2007

De tentoonstelling Deep Screen – Art in Digital Culture: Voorstel voor Gemeentelijke Kunstaankopen 2008 presenteert werk dat zich binnen het domein van ‘het digitale’ bevindt, of daar op z´n minst sporen van vertoont. Gastcurator Andreas Broeckmann wil aantonen hoe de digitale cultuur invloed heeft op kunstuitingen die niet per se als digitale kunst geclassificeerd worden.


DeepScreen
Uploaded by malicy

Iemand die de begeleidende zaaltekst negeert, zal het thema van de tentoonstelling niet snel doorzien. Dit komt met name door de enorme diversiteit van gepresenteerde kunst. Er worden naast foto’s en video’s, ook potloodtekeningen, geluidsinstallaties en primitief ogende muziekinstrumenten geëxposeerd. Gezien hun aanwezigheid hebben kennelijk ook het hallucinatoire schilderij Untitled van Roland Schimmel en de expressieve sculpturen van David Jablonowski invloed ondergaan van digitale cultuur.

De omvang van het onderwerp wordt ook nog eens bevestigd in de titel Deep Screen, dat volgens de bijbehorende folder kan verwijzen naar een simpel beeldscherm maar evengoed naar een fysieke ruimte of zelfs ‘de binnenruimte van ons lichaam’. Als er maar iets op vertoond kan worden dat een ‘waarneming of ervaring’ kan veroorzaken.

Jasmijn Visser, The last hotel in the world, 2008

De bonte verzameling kunst roept de vraag op wat de kenmerken moeten zijn van ‘art in digital culture’. Hoe die te herkennen? Er hoeft in ieder geval geen stekker aan te zitten zo blijkt uit de aanwezigheid van wandgrote pentekeningen van Jasmijn Visser of sculpturen van Driessens & Verstappen, of inhoudelijk erop te reflecteren, gezien de Tinguely-achtige muzieksculpturen van Pierre Bastien. Kunst als afspiegeling van digitale cultuur is niet gebonden aan het gebruikte medium of de betekenis van een werk, zo de stelling van Broeckmann. Maar betekent dat niet dat alle kunst beïnvloed wordt door digitale cultuur?

De kolossale reikwijdte van het onderwerp laat zich misschien nog wel het beste vergelijken met zoiets als ‘de invloed van religie op middeleeuwse kunst’. En het lijkt alsof de curator juist dat duidelijk heeft willen maken.

In vergelijking met Drawing Typologies, het vorige voorstel voor gemeentelijke kunstaankopen, waarin tekenkunst op een disciplineoverstijgende wijze werd gedefinieerd, slaagt Deep Screen er niet in het onderzoeksveld helder te definiëren. Met gevolg dat het thema de individuele werken eerder dwarszit dan dat het ze ten goede komt.

Recente artikelen