metropolis m

Nina Canell

De curatoren van het MuHKA verzorgden een grote tentoonstelling op diverse locaties rondom het cultureel centrum Onder de Toren in Mechelen. Onder verwijzing naar de beroemde uitspraak van Karl Marx All That is Solid Melts into Air, door Herman Gorter ooit vertaald in ‘Al het vaststaande verdampt’, wordt de interesse in spiritualiteit in de hedendaagse kunst onderzocht.

Bart Debaere spreekt in de inleiding van de paradox van materialistische spiritualiteit, gezien de materialistisch basis van kunst bij haar spirituele interesses. Dieter Roelstraete in de catalogus stelt het wat simpeler en stelt de vraag centraal hoe sacraal of profaan, of allebei kunst is of kan zijn.

Yves Klein en Douglas Gordon

Het blijkt het uitgangspunt voor vijf zeer verschillende tentoonstellingen die niet allemaal even geslaagd zijn.

Edwin Carels maakt weinig indruk met zijn Niet niets, die blijft steken in een overdaad aan suggesties gebracht door net te veel slechte kunst. Bart Debaere overtuigt half, mede omdat hij de meest beroerde locatie van allemaal moet bespelen, in de plaatselijke academie. Liliane Wachter maakte een beter snel vergeten deel over De maakbare mens, dat vol staat met clichés.

Toch is het een leuke, geslaagde tentoonstelling. Dankzij de goede helft van Bart Debaeres deel, met de wederoprichting van Moniek Toebosch’ radiozender met engelengezang, een ontroerende video van Q. Le Dinh over de perceptie van helicopters in Vietnam, en goed werk van Suchan Kinochita en Jimmie Durham.

Jimmie Durham

En vooral dankzij de bijdragen van Dieter Roelstraete en Grant Watson. Roelstraete richt zich op de herontdekking van het object, het ding in de hedendaagse kunst, waartoe een flink aantal populaire kunstenaars van stal is gehaald.

Steven Shearer en Martin Creed
Jos Degruyter & Harald Thys
Thea Djordjadze

Grant Watson heeft misschien wel de beste tentoonstelling uit zijn leven gemaakt, met dank aan de Canadese kunstenaarsgroepen General Idea en Image Bank (met de kunstenaar AA Bronson als bindende factor) en Luca Frei, vol verrassend, onbekend werk.

Ik wist dat General Idea (AA Bronson) goed was, maar niet dat ze zo goed waren. Watson was zo slim deze Canadese kunstenaarsgroep – al jaren geleden opgeheven – tot hoofdpersoon van zijn presentatie te maken, en daaromheen wat werk van anderen te groeperen. De humoristische kritische reflectie van General Idea op kunst en kunstproductie, van hoger hand geïnspireerd of niet, werkt als een revelatie en verademing.

Alleen dit deel was al een gang naar Mechelen waard.

General Idea
General Idea
Image Bank
De inrichtingsarchitectuur van Luca Frei
General Idea

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen