metropolis m

Cindy Moorman heeft outLINE overgenomen en het programma (zelfs de huisstijl) radicaal omgegooid in THIS IS A TAKE OVER. Dit weekend sluit het project met een enorm koor.

Vier weekenden lang wordt outLINE bezet. Met THIS IS A TAKE OVER organiseerde kunstenaar Cindy Moorman een snel en gevarieerd programma, waarin de ruimte van de Amsterdamse tentoonstellingsruimte telkens voor een korte periode wordt overgenomen. Moorman gaf drie bevriende kunstenaars en haarzelf de opdracht werk te maken met de open ronde ruimte van outLINE als onderwerp of uitgangspunt.

In het operatiegebouw van het voormalig Burgerziekenhuis van stadsdeel Oost was, huisvest zich sinds 1991 een charmant door kunstenaars gerund initiatief. De ruimte bestaat uit een rond gedeelte dat wordt afgesloten door een koepel, en twee bescheiden zijvleugels. Als bezoeker stap je direct de kleine ronde ruimte in, wat het uitgangspunt voor Moorman’s programma vormde. Ze wilde geen kunst aan de muur, maar wilde dat de bezoeker met het binnenstappen van de tentoonstellingsruimte ook het werk zou binnenstappen. Cindy Moorman nodigde Marije Vermeulen, Marieke Coppens en Annegret Kellner uit een handeling uit te voeren die het midden houdt tussen tentoonstelling en interventie, met vier weekenden van in situ werk en performances als resultaat.

Opvallend genoeg ging de eerste installatie ook de vergelijking met de vader van in situ kunst, Daniel Buren, niet uit de weg. Marije Vermeulen zette de ruimte naar haar hand door alle wanden van de galerie te voorzien van alternerend fluoriserend rood en witte strepen. Waar Buren echter voor koos met verticale strepen de ruimtes af te tasten, bracht Vermeulen haar strepen diagonaal aan. Op iedere wand bracht startte ze vanuit de hoek, en bracht het gelijkmatige strepenpatroon met een een hoek van 45 graden aan. Met O sole mio maakte ze van outLINE een optische en opzuigende totaalinstallatie.

Veel mysterieuzer was 24 van Marieke Coppens, waarin de ronde ruimte ditmaal gevuld was met een legerparachute. Een niet vermiste, maar wel gevonden parachutist en zijn parachute vormde het startpunt voor Coppens raadselachtige zoektocht naar 24 blauwe driehoeken: de 24 draden waarmee een parachute aan een parachutist wordt bevestigd symboliserend. In de performance (startend om 19:24 uur) stond Coppens als parachutist midden in de ruimte, en noemde de tijden en plaatsen van de 24 gevonden driehoeken. Na het laatste woord leek de parachute zich met lucht te vullen (in werkelijkheid een slimme takelconstructie met touw) en reikte tot in de nok van de koepel. Als dat geen mooi gebruik van de ruimte is.

De theatrale en bijna mystieke sfeer van de installatie van Coppens maakte afgelopen weekend plaats voor het heldere werk van Annegret Kellner, die middels een esthetische presentatie van bloemen, potten en licht de ruimte overnam. In het midden plaatste ze een plateau met bloempotten, die de achthoekige vorm van de koepel op de grond herhaalde. Het waren echter vooral haar vacuüm gezogen bloemstillevens die de aandacht trokken. De in plastic gehulde bloemen toonden een mooi staaltje vergankelijkheid, net als de dode palmboom, die als een trofee in de ruimte hing.

Cindy Moorman zelf zal het programma afsluiten. In het laatste weekend, op 14 en 15 december, zal de installatie Untitled te zien zijn – te horen eigenlijk. Een dertig-koppig koor zal zorgen voor ‘a moment of temporary disappearing’, aldus Moorman. Het beloofd wederom een heel andere overname van de ruimte te worden, wat THIS IS A TAKE OVER tot een verfrissend project maakt. Het is een levendige viering van tijdelijkheid. Tijd om nog snel even langs te gaan, voordat de rust in outLINE wederkeert.

Alle foto’s tenzij anders vermeld zijn gemaakt door: Cassander Eeftinck Schattenkerk

14 -15 dec
Cindy Moorman
Zonder titel (tijdelijk verdwijnen)