metropolis m

Justin Gosker

De Rijksakademie ziet zichzelf graag als het centrum van een universum op zich, waarbij de kunstenaars als satellieten om het moederschip circuleren in hopelijk steeds grotere concentrische cirkels.

Eenmaal alumnus zul je de rest van je werkend leven eraan herinnerd worden dat je daar, aan de Sarphatistraat in Amsterdam, twee jaar van je leven hebt doorgebracht. De academie heeft medewerkers in dienst die de where-abouts van de alumni nauwgezet in kaart brengen.

Op de site van de academie wordt gesproken van een ‘wereldwijde Rijksakademiegemeenschap’ van meer dan 900 zielen groot (dit zijn de namen). Expansiedrift kenmerkt elke school maar die van de Rijks is net wat verder ontwikkeld dan elders.

Ik kijk er altijd met enige verwondering naar, deze zelfovertuiging. Kun je twee jaar Rijksakademie werkelijk zoveel belang toekennen dat een kunstenaar er de rest van zijn leven schatplichtig aan blijft? Zijn de netwerken die er worden gesmeed werkelijk zo duurzaam en succesvol?

Tegelijkertijd moet je erkennen dat de wereld van de Rijks zijn eigen parameters stelt. Als je er rondloopt vergelijk je de kunst met elkaar, met die van andere studenten van dat jaar. Zelden of nooit dringen zich beelden van buiten op, vanachter de dikke muren van de kazerne. De geest van de alumni is de enige andere referent die je er wel eens tegenkomt, wakker geroepen op sommige ateliers, of in die kenmerkende gangen.

De open studios zijn in die zin evengoed een kennismaking met de kunstenaars van dit jaar als een trip down memory lane.

2014

Het succes van de Rijks schuilt in de selectie, misschien wel meer dan in de begeleiding of de voorzieningen. 1265 aanmeldingen zijn er voor 2015. Slechts 25 kunstenaars worden er toegelaten. Als dat geen goede groep oplevert, wanneer wel?

Ook lichting 2014 blijkt een prettig gevarieerd gezelschap, waarvan de leden anders dan in sommige andere jaren, minder het oor bij de directe buren te luister hebben gelegd, en meer eigenzinnige keuzes hebben gemaakt.

Waarbij opvalt hoe a-politiek de kunst op de Rijks ook dit jaar weer is, of politiek op een wel heel erg omfloerste manier (Marcel van den Berg), computers en technologie zijn niet meer weg te denken uit de kunst van nu, zo niet als middel (Agnieszka Polska) dan toch als onderwerp om in mee te gaan of zich tegen af te zetten (de crazy-scientist Felix Burger), de materie-cultus is over haar hoogtepunt heen, maar Mercurius blijft opduiken in elk pak’m beet vierde atelier (Masha Ru), ingewikkelde kunst is anders, en ik heb weer eens flink gelachen bij een werk, totdat ik het bijschrift las en begreep dat het toch iets tragischer was dan ik dacht (Feng Chen).

En uiteraard ontdek je thuis weer iemand te hebben gemist (Magali Reus).


RijksakademieOPEN
29 & 30 november
komende twee dagen zijn er besloten previews

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen