Huis zoekt leven in kunst Eva Rothschild in Rotterdam
Kleurgebruik wordt materiaal in het werk van Eva Rothschild. Op uitnodiging van Het Nieuwe Instituut verzorgde ze een omvangrijke presentatie in Huis Sonneveld in Rotterdam.
Rothschild hanteert een esthetiek waarin het gebruik van kleur opvalt. Zwart is de kleur die het meest aanwezig is in haar werk, maar andere werken zijn juist uitbundig gekleurd. Kleurgebruik wordt daarmee ook een materiaal, een van de ingangen waarmee de keuze voor Rothschild op zijn plek valt in Huis Sonneveld. Andere elementen in haar werk die passen bij de plek zijn de architectuur als ordenend principe en een vorm van choreografie of interactie die hierbij ontstaat met de gebruiker van die ruimte.
De interventie bestaat uit een aantal grote en kleinere sculpturale werken die een verbinding met, en in het huis tot stand willen brengen. Er is een toren gestapelde, afgegoten taperollen, die van het bureau tot het plafond reikt. In het trappenhuis zijn drie bal-achtige vormen op een ronde sokkel geplaatst. Er zijn twee stillevens met ‘ongelukjes’ (een omgevallen waterglas) en abstracte objecten, en een aantal grote stalen constructies (als het ware solide ruimtelijke tekeningen), voorzien van zwarte glansverf en kleurvlakken. Op de zwart-glanzende vleugel is een eivorm van transparante giethars geplaatst, waarin zwarte, waaierende stroken tot stilstand zijn gekomen. De kleurkeuzes in het werk zijn tot stand gekomen aan de hand van het originele palet dat in het huis gebruikt is; van heldergeel, baksteenrood, groen, zwart en paars, tot de glimmende weerspiegeling van de zwarte lakverf die het glimmende buisframe van de Gispen meubels in het huis echoën.
Behalve het werk van Rothschild is er opvallend weinig kunst aanwezig in het huis. De kunstwerken die permanent aanwezig zijn – een geschilderd zeegezicht, een schets, een (bronzen?) kop en een paar foto’s hebben dan ook impact. Het zijn deze spaarzame elementen die een ander, eigen verhaal inweven in de prachtige maar ook dominante architectuur en aankleding van het huis. Paradoxaal genoeg brengen de huidige interventies wat leven in het verstilde, nu op conservering gerichte Huis Sonneveld, terwijl het lijkt of er tijdens de meest levendige tijd van het huis weinig kunst of andere afwijkende elementen het huis zijn binnengebracht. De titel van Rothschild’s interventie verwijst naar een gevoel van controle binnen de grenzen van het huis.
De architectuur zelf, en het kleurenpalet in verf, tegels en stoffering waarmee gewerkt is, bepalen de sfeer en het beeld. Het is alsof de architect een perfecte wereld voor ogen had die op een bepaalde manier ook wat gesloten was. De architectuur is zelf van een ‘beeldvormende’ kwaliteit, met name van binnen naar buiten. Van buiten is Huis Sonneveld meer beeld dan afbeelding. Aan de binnenzijde in de kamers van het huis zijn veel details en hoeken afgerond. Aan de open kant zijn de hoeken en en ramen juist recht. Het kadert de omgeving zo in een nieuw beeld, of eigenlijk creëert het steeds de mogelijkheid van een dynamische afbeelding door het kijken.
Rothschild heeft zich op verschillende manieren verbonden met het huis. Soms is er een dissonant, een gevoel van verzet, soms een gevoel van verbinding in een gedeelde bevreemdende schoonheid, zoals bij het werk van giethars op de vleugel. De grote ruimtelijke constructies van Rothschild verbinden en hinderen tegelijkertijd, ze balanceren letterlijk en figuurlijk, maar zijn daarin niet wankel te noemen.
De twee stillevens met omgevallen waterglas brengen wat nieuwe zuurstof de slaapkamers binnen. Wat omgevallen water lijkt is hars, aangebracht op een aparte toplaag die weer van het kastje kan worden afgenomen. Het werk ligt er letterlijk op, maar kan niet hechten. Het gevoel van spanning wat A Gated Community oproept is het meest voelbaar in deze werken, als poging een gaatje te prikken in de allesbepalende visie van de architect, door op eenvoudige wijze leven in huis na te bootsen.
A Gated Community – Eva Rothschild
Huis Sonneveld, Rotterdam
12.06.2016 t/m 18.09.2016
Lorelinde Verhees
