metropolis m

Bice Curiger, foto Francesco Galli

Bice Curiger staat internationaal vooral bekend als hoofdredacteur van het Zwitserse kunstblad Parkett. Dit jaar is ze verantwoordelijk voor ILLUMInations, de centrale tentoonstelling op de Biënnale van Venetië. Metropolis M sprak met haar in Zürich.

Eerder zette ze het Kunsthaus Zürich op de kaart met een reeks grote tentoonstellingen van onder anderen Sigmar Polke, Katharina Fritsch en Fischli & Weiss. Later bracht ze dezelfde kunstenaars naar het Guggenheim in New York en het Centre Pompidou in Parijs. Deze tentoonstellingen bleken beslissend voor Bice Curigers positie in de internationale kunstwereld. Toch was ze verrast over de uitnodiging de centrale tentoonstelling te verzorgen op de Biënnale van Venetië. Ze moest er enkele geplande projecten voor uitstellen.

Een interview over de roots van haar praktijk als curator, haar overige bezigheden en haar ambities.

Barnaby Drabble

Iedereen moet ergens beginnen en jij begon in Zürich. Wat waren de eerste tentoonstellingen de je daar organiseerde?

Bice Curiger

‘Tijdens mijn studie schreef ik al over kunst voor een aantal kranten en heb ik met anderen een paar tentoonstellingen opgezet. De eerste was in 1974. Ik zat bij een vrouwencollectief voor kunstenaars en studenten. Het was een feministische tentoonstelling, een soort explosie in de gemeenschap. Achteraf gezien was het eigenlijk bijna grappig. Ik herinner me dit omdat het de aanloop vormde voor een andere tentoonstelling in 1980, Saus und Braus, die heel erg aansloeg. Op dat moment was de muziekscene in Zürich heel levendig met vooral punk- en feministische bands, terwijl de beeldende kunstscene alleen zo’n beetje ondergronds bestond. Het was de eerste keer dat Fischli & Weiss samen in een tentoonstelling zaten. In die tijd maakte Peter Fischli hoesontwerpen voor verschillende bands. Saus und Braus was een statement: hier is een nieuwe generatie die anders denkt over kunst. Er zit hier beneden een hele wereld van creativiteit die door jullie daarboven in de musea totaal genegeerd wordt.’

… …

Barnaby Drabble

Sommige biënnales functioneren als een overzicht van wie in is en wie niet, terwijl andere vooral werk samen lijken te brengen ter illustratie van een bepaalde kunstfilosofie. In welke categorie valt die van jou?

Bice Curiger

‘Zelf ben ik een curator met een museumachtergrond en een opleiding in de kunstgeschiedenis, maar ik ben altijd erg geïnteresseerd geweest in hedendaagse kunst. Ik ben niet iemand die werkt binnen een kader van culturele studies, filosofie of sociologie, en daarom sta ik sceptisch tegenover tentoonstellingen die proberen een illustratie te zijn van de kunsttheorie. Kunst is mijn passie en in Venetië wil ik een tentoonstelling presenteren die zich concentreert op de corebusiness. Eerst kijk je naar de instelling en stel je de vraag: wat is de Biënnale? Het antwoord vind je in de aard en de plaats ervan. Je hebt de paviljoens; je hebt denkbeeldige nationale grenzen; je hebt de schoonheid van Venetië; en dan heb je het licht dat zo’n algemeen thema vormt in de kunst. Er zijn ook een aantal conventies die opengebroken moeten worden. Met de titel voor de tentoonstelling, ILLUMInations, wil ik dit accentueren. Dit ene woord staat voor het gehele concept. Het brengt het wat conservatievere aspect van het thema van het licht naar een andere dimensie door de confrontatie met het provocerende thema van de natie aan te gaan. Het idee van nationale representatie op de Biënnale van Venetië blijft een taboe waar heel neurotisch over gedaan wordt. Dit enorme anachronisme, dat in deze totaal geglobaliseerde kunstwereld curators hun paviljoentje nemen en zeggen “Dit is mijn territorium en hier zet ik mijn nationale tentoonstelling op” is zo veelzeggend en zo interessant. Ik ben blij dat ik niet de enige ben in Venetië en dat ik word omringd door curators en opdrachtgevers die ook aan de paviljoens werken. Het begrip “natie” is in de 21ste eeuw een gevoelig en beladen woord geworden. Maar het gaat hier om kunst, en waar anders dan in de kunst kunnen we ons bezighouden met gevoelige en beladen woorden?’

… …

Lees de rest van het interview in Metropolis M, Nr. 3, nu in de (web)winkel.

Barnaby Drabble is curator en schrijver, Zürich

ILLUMInations/ILLUMInazioni
Arsenale en Giardini, 54e Biënnnale van Venetië
4 juni t/m 27 november

Vertaald uit het Engels door Ron de Klerk

Barnaby Drabble

Recente artikelen