metropolis m

Het grote selecteren is begonnen. Zolang je op de kunstacademie zit denk je misschien dat er voor iedereen wel een plekje onder de zon is. Zodra je ervan af gaat blijkt dat voor de meeste jonge kunstenaars toch iets ingewikkelder te liggen. Voor veruit de meeste kunstenaars heeft de wereld maar bar weinig belangstelling. Je moet hard knokken voor een beetje aandacht, en vervolgens nog veel harder om die aandacht vast te houden.

Het kunstenaarschap is een lang gevecht tegen onzichtbaarheid.

Op de Willem de Kooning Academy heeft de directie gedacht dat de student dat harde besef niet vroeg genoeg kan worden bijgebracht. Bij de eindpresentatie is de school zelf al enthousiast begonnen het kaf van het koren te scheiden. Met gepaste trots wordt een tentoonstelling gepresenteerd met de beste studenten van alle afdelingen bij elkaar. Keurig verzorgd en uitgelicht.

Het tweede garnituur, the best of the rest , bevindt zich op wat minder mooi verzorgde locaties om dit glorieuze centrum van alle aandacht heen.

Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Voor de luie bezoeker met haast – want het voetbal begint zo – is deze ‘schatkamer’ van het eindexamen van 2014 wel handig. Je krijgt snel een goed beeld van het geheel. Maar toch vraag je je af wat de academie ermee wint en voor wie deze eregalerij bedoeld is?

De school wil vermoedelijk zijn nieuwe culture of excellence uitdragen, en aangeven hoe hoog het topniveau is. Ik heb me er niet door van de wijs laten brengen en gewoon alle locaties bezocht. En met mij de meeste andere bezoekers in de tijd dat ik er rondliep.